Demente emigranten in totaal isolement door taalbarrière
Dementie is een veelvuldig voorkomende ziekte, waarbij hersencellen zijn aangetast door opbouw van afvalstoffen van lichaamsprocessen en als restant van voeding. Het leidt tot vergeetachtigheid, waardoor de persoon steeds minder goed herinnert. Dit kan zowel binnen onze landsgrenzen voordoen, echter het kan ook bij reeds langdurig geëmigreerde ouderen voorkomen. Hoe kan het tot een compleet isolement leiden van de demente emigrant?
Dementie emigrant
Emigreren
In een ver land een toekomst opbouwen is voor velen van ons een prachtige droom. Slechts een klein deel van de mensen zet werkelijk de stap om elders iets te doen, omdat het soms ook een gewaagde stap is. Toch slagen er jaarlijks vele Nederlanders erin om in het verre buitenland een toekomst op te starten en om daar ook oud te worden. Denk aan grote groepen mensen die in het verleden naar Indonesië, Australië of Canada zijn vertrokken. Na een succesvolle
emigratie is men langdurig daar verbleven, waarnaast men nooit of praktisch niet terug naar land van herkomst is gegaan. Men heeft een eigen huis met land, waarnaast men ook reeds ouder en grootouder is geworden. Ook elders zal de tijd zijn sporen fysiek en geestelijk achterlaten, waardoor ziekten en/ of aandoeningen de kop op steken. Wat voor invloed heeft vergeetachtigheid in het verre buitenland?
Wat houdt dementie in?
Zodra we ouder worden bouwen in het lichaam afvalstoffen op, welke op celniveau schade aanrichten. De celorganel is normaal verantwoordelijk voor het hergebruik van de eigen afvalstoffen door inzet van lysosomen. Indien binnen deze standaard stofwisseling problemen voordoen, kunnen afvalstoffen zoals
heparansulfaat, lipopigmenten en bèta-
amyloid in het lichaam accumuleren. Meest voorname plek zijn organen, waarbij de hersenen overmatig vatbaar voor gifopbouw zijn. Het tast hersencellen aan, waardoor deze afbreken en neurologische met geestelijke problemen voordoen. Het leidt tot ziekten als Multiple Sclerose, Alzheimer en dementie. In het geval van dementie wordt het geheugen progressief aangetast, waardoor in eerste instantie het kortetermijngeheugen en later ook het langetermijngeheugen verslechtert. Oftewel men kan de dingen van net en/ of van een langere tijd geleden niet meer herinneren.
Terugval op moedertaal
Bij emigratie leert men vaak de lokale taal aan om zo de communicatie met de bevolking te vergemakkelijken. Denk aan het overal geaccepteerde Engels, Chinees maar ook lokale talen als
Thais of Japans worden aangeleerd. Wordt men echter ouder dan kan daar dementie toeslaan, waardoor ook aangeleerde handelingen en talenkennis verdwijnt. Oftewel de persoon zal in toenemende mate minder taalkennis hebben, waardoor men slecht met de lokale bevolking kan communiceren. Men zal terugvallen op de moedertaal, waardoor de verzorgers of naasten hen niet verstaan.
Kinderen die de taal niet machtig zijn
Worden kinderen geboren dan leren deze vaak de taal van de ouders. Maar dat hoeft bij emigratie niet altijd het geval te zijn. Mogelijk willen de
ouders niet hun moedertaal spreken, echter concentreren ze zich op de aangeleerde taal. Oftewel de kinderen leren ook slechts de lokale taal. Dit geeft een probleem indien één van hun ouders dement raakt. Tussen kind en ouder ontstaat direct een taalbarrière, waardoor het kind niet goed tot heel slecht met de demente kan praten. De kinderen zijn de taal niet machtig, waardoor de demente er compleet alleen voor komt te staan. De kinderen of verzorgers weten niet wat de demente zegt en daarom kan men ook niet het juiste antwoord geven. Dit veroorzaakt op zijn beurt weer extra stress, waardoor aanvullende spanningen, angsten maar ook agressiviteit ontstaan.
Geen adequate begeleiding
Zijn we ziek dan zijn we gewend om goede
zorg te krijgen. Bij dementie komt men snel in een verzorgingstehuis. In het buitenland kan men ook privé verzorging regelen of men komt ook in een ouderenhuis terecht. Daar komt men in buitenlandse handen terecht, waarmee de ziekte eveneens niet kan communiceren. In uitzonderlijke gevallen wordt een Nederlands pratende verzorger of stagiaire ingehuurd, zodat het verzorgingstehuis wel met de groep vreemdtalige dementen kan praten. Maar dat is dus vaak ook niet zo. De demente oudere kan dus niet zijn wensen of eisen kenbaar maken, waarnaast men ook niet even gezellig een babbeltje kan maken. Let wel, is men in het leven succesvol geweest en
rijk is geworden, dan kan men altijd voldoende zorg inhuren en er geen taalproblemen voordoen.
Compleet isolement demente emigrant
Doordat men dement is kan men niet communiceren met de familie en behandelaars. Het geeft voor de demente extra veel stress en angsten, omdat men niets of niemand meer herkend. Daarnaast kan men ook met niemand praten. Dit zorgt er dus voor dat men in complete eenzaamheid leeft, waarbij men mogelijk niet de juiste zorg krijgt. Het kan er eveneens toe leiden, dat men geheel alleen wordt gezet of juist zware bedwelmende medicatie krijgt om maar rustig te zijn. Deze omstandigheid kan tot het overlijden van de persoon worden doorgezet. Oftewel de demente emigrant kan als
einzelgänger totaal vervreemden van de rest en alleen wegkwijnen zonder enige aandacht.
Terug naar ons land
Om te kunnen vliegen heeft men een gezondheidsverklaring nodig. Dit wordt zeker voor zeer grote afstanden een probleem. De dementie persoon kan uit veiligheidsoverwegingen niet zomaar mee worden genomen, waarnaast de demente zelf de omstandigheid niet begrijpt. Het vervoer zorgt ervoor dat angsten worden getriggerd en men mogelijk psychische problemen krijgt. Meest kenmerkende probleem is het
godotsyndroom. Daarbij vergeet de persoon continu het antwoord op prangende vragen, waardoor men continu in angst leeft. Die omstandigheid kan bij vervoer potentieel gevaarlijke omstandigheden opleveren, waardoor men niet vervoerd kan/ mag worden. Men kan dus om praktische redenen niet terug naar het land van herkomst, mogelijk ook omdat men reeds langdurig is genaturaliseerd. Daarnaast geldt dat men geen sociale afdrachten in ons land heeft gedaan, waardoor men ook geen rechten binnen de zorg heeft. Terug naar ons land gaan is daarom in alle gevallen praktisch uitgesloten. Men moet terugvallen op de lokale zorg.
Gaat een paar in het verre buitenland wonen, dan is het vanuit voorgaande redenatie altijd verstandig om de kinderen tweetalig op te voeden. Enerzijds gaat het om de lokale taal en anderzijds de moedertaal van de ouders. Dit is zeker aan te raden indien reeds binnen de familie dementiegevallen van toepassing zijn. Het voorkomt ingrijpende problemen als één van de ouders dement raakt of een andere
hersenziekte krijgt.
Lees verder