Bloedblaar: behandeling
Een bloedblaar is een blaar/blaasje aan de huid dat gevuld is met bloed. Het kan behoorlijk pijn doen wanneer er veel druk op staat. De meeste mensen vragen zich dan ook af of het helpt een bloedblaar door te prikken, zodat de druk van de blaar afgenomen wordt. Is het verstandig om dit te doen en hoe prik je een blaar zelf door, of kan je dit beter aan een arts overlaten?
Wat is een bloedblaar en waar komen ze voor?
Er bestaan meerdere soorten blaren die ontstaan door wrijving, druk, knelling, hitte of kou. Een bloedblaar ontstaat door knelling en/of druk. Een bloedblaar is een opeenhoping van vocht, in dit geval bloed, tussen de opperhuid en de lederhuid. Een bloedblaar is duidelijk zichtbaar als een donkerrode tot bruine vlek op de huid. Wie goed kijkt, ziet dat deze vlek zich onder de huid bevindt. Men kan de vlek dus niet van de huid afvegen. Een bloedblaar is vaak erg pijnlijk.
Overal op het lichaam kan een bloedblaar ontstaan, daar waar druk of wrijving aanwezig is. Met de hand of vinger ergens knel komen te zitten kan een bloedblaar veroorzaken. Ook komen bloedblaren vaak voor in de mond als gevolg van een kunstgebit. Een zeer vervelende plek is een bloedblaar onder de nagel. Ook komen ze vaak onder de voet voor, de duim en als gevolg van een wrat die behandeld wordt met stikstof.
Een bloedblaar wordt wel eens een bloedblein genoemd. Met een bloedblein wordt een roodpuntige puist bedoeld. Een bloedblaar is dus iets anders.
Oorzaken: hoe ontstaan deze blaren?
Een bloedblaar ontstaat altijd door beschadiging van de bloedvaatjes. Deze worden gekneusd, afgekneld of gescheurd. Het gevolg is een bloeding onder de huid. Er ontstaat een ruimte vlak onder de huid die zich voelt met het weglekkende bloed. Vaak wordt dit gezien wanneer de hand klem komt te zitten, bijvoorbeeld tussen gereedschap of andere voorwerpen. Maar ook in de mond wordt een bloedblaar vaak gezien. Een niet goed passend kunstgebit is dan de oorzaak. Deze geeft zoveel druk op de onderliggende weefsels, dat er een bloeding en een blaar ontstaat.
Bij behandeling van wratten met stikstof is het de bedoeling dat er een blaar ontstaat. Doordat het weefsel beschadigd raakt door de stikstof vormt zich een blaar waarbij de wrat op het dak van de blaar terecht komt en met de blaar mee van de huid verdwijnt. Het kan voorkomen dat er een bloeding optreedt door deze beschadiging. De blaar onder de wrat wordt donkerrood tot bruin van kleur. Bloedblaar komen alleen voor wanneer de behandeling van wratten middels stikstof gebeurt. Bij andere methoden vormen zich geen bloedblaren.
Zelf een bloedblaar doorprikken
Omdat een bloedblaar pijn doet, willen de meeste mensen hem doorprikken. Dit is een logische reactie. Het doorprikken van een bloedblaar is echter niet zonder gevaar: de kans op een infectie bij dit soort blaren is groot. Een bloedblaar groeit vanzelf uit de huid, het bloed wordt door het lichaam opgeruimd. Dit kan wel enige tijd duren. De meeste druk is na twee tot drie dagen verdwenen. Bij pijn kan er eventueel een (blaar)pleister over de blaar worden geplakt, zodat de blaar beschermd wordt tegen extra druk. Bij aan houdende klachten kan de huisarts de bloedblaar doorprikken. De huisarts werkt met uitsluitende steriele materialen en kan beoordelen of het nodig is om de blaar door te prikken.
Wil je toch zelf de blaar doorprikken, ontsmet dan een naald met ontsmettingsmiddel. Het in de vlam houden van een naald ontsmet niet voldoende. Ontsmet ook de blaar met ontsmettingsmiddel. Prik de blaar door en druk met een schoon gaasje het vocht uit de blaar. Ontsmet de blaar opnieuw en dek deze af met een pleister. Houd er rekening mee dat een bloedblaar veel sneller gaat ontsteken dan een gewone blaar.
Wanneer er een infectie optreedt
Een doorgeprikte bloedblaar kan gaan infecteren. Een ontstoken blaar is gevuld met pus. De huid eromheen wordt rood en voelt warm aan. Wanneer er vanaf de ontstoken blaar een rode streep omhoog loopt of wanneer je last krijgt van de lymfeklieren, waarschuw dan de huisarts. De kans is dan groot dat de lymfeklieren of lymfebanen ontstoken zijn geraakt of een bloedvergiftiging is opgetreden als gevolg van de doorgeprikte bloedblaar. Vaak ontstaat er ook koorts. Deze ontstekingen zijn niet zelf te behandelen. Een bloedvergiftiging is een ernstige ontsteking die zelfs dodelijk kan verlopen. Een groot gevolg voor iemand die een bloedblaar door wil prikken.