Misofonie, als geluiden je leven beheersen

Misofonie is niet echt bekend, maar als je er last van hebt, kan het je leven aardig verstoren. Voor de meeste mensen klinkt het vreemd, maar als alle geluiden om je heen dusdanig bij je binnenkomen dat je van deze geluiden boos wordt of er zelfs van walgt, dan is het niet moeilijk voor te stellen dat het je leven aardig kan ontregelen. Geluiden heb je immers overal en altijd. Wat is misofonie, waar komt het vandaan en wat kan je er aan doen?

Wat is misofonie exact?

De naam wil letterlijk zeggen “haat van geluid” en dat is eigenlijk precies wat het is, een ernstige vorm van het haten van geluiden.
De mens met misofonie ervaart op zich onschuldige geluiden, vaak van de mens, als verschrikkelijk en ontregelend. Denk hierbij aan normale eet- en ademgeluiden. De emoties die door deze geluiden opgeroepen worden zijn van een dusdanige omvang dat men het geluid (of de mogelijkheid tot het geluid) zoveel mogelijk probeert te vermijden. Deze isolatie kan weer leiden tot een sociaal isolement.

Daarnaast zijn er mensen met misofonie die ook last hebben van oorsuizen en/of vergaande overgevoeligheden.

Wie?

Omdat er relatief weinig over bekend is, kan men niet exact zeggen waar het vandaan komt en wie mogelijk meer in aanmerking zou komen. Wel is het zo dat het meestal aan het begin van de puberteit ontstaat.
Alles rond “geluiden” heeft men ook niet in kaart, maar de inschatting is dat zo’n 6% van de mensen echt last heeft van (omgevings-)geluiden. Bij zo’n 0,5% zou het, volgens deze inschatting, om misofonie gaan.

Hoe herken je het?

Het gaat er bij misofonie dus niet om dat iets niet prettig in het gehoor ligt, maar het gaat veel verder. Dagelijkse geluiden kunnen walging en boosheid oproepen. Denk hierbij aan enerzijds menselijke geluiden en anderzijds omgevingsgeluiden, zoals:

• ademhaling
• eetgeluiden, zoals smakken of slikken
• snurken
• tikgeluiden, de toetsen die aangeslagen worden op de computer of het tikken van een tafel op glas of metaal
• piepende deuren
• krakende vloerdelen
• rammelende sleutels

Het is zo erg dat je het zo veel als mogelijk gaat vermijden, je bedenkt dat de situatie waar je in terecht komt zal leiden tot een of meerdere van bovengenoemde geluiden en dus ga je niet. Je bedenkt in het begin vaak excuses, want leg maar eens uit dat je echt niet tegen die geluiden kunt.
Als dit plaatje je een beetje past, dan wordt het tijd contact op te nemen met de huisarts.

Hoe behandel je het?

Echt bewezen behandelen zijn er nog niet, maar er is in het AMC (Amsterdam zuidoost) wel een experimentele behandeling. Deze behandeling bestaat uit verschillende technieken uit de cognitieve gedragstherapie (een vorm van psychotherapie) en psychomotorische therapie.

Het gaat hier om het bewerken van het geluid zelf en de associatie die met het betreffende geluid gemaakt wordt. De wenselijke uitkomst is dat de geluiden een nieuwe associatie krijgen. Verder worden er verschillende trainingen gegeven om anders met de aandoening om te gaan. Bijvoorbeeld ontspanningstrainingen en aandachtstrainingen.
De behandeling is zo ingericht dat het moet leiden tot een soort tweede natuur. Dagelijks oefenen dus, tot het moment dat het een automatisme is worden.

Tot slot

Omdat het zo weinig bekend is, realiseren zich mensen vaak niet dat het “niet normaal” is. Door situaties te vermijden, kom je in een isolement terecht. Overkomt het je inderdaad in je puberteit, dan heeft dit een dubbel effect. Het is immers de tijd om juist je vleugels iets meer uit te slaan. Er zijn op internet en via de huisarts testen te doen, die je helpen in het proces of we echt over misofonie spreken.