Tropische spruw: Darmaandoening in tropische gebieden
Tropische spruw is een zeldzame verworven spijsverteringsaandoening waarbij de patiënt diarree in combinatie met malabsorptie van voedingsstoffen en gewichtsverlies vertoont. De aandoening treedt op bij mensen die in tropische gebieden wonen of daar gedurende lange tijd op bezoek gaan. De patiënt valt goed te behandelen via een langdurige antibioticakuur in combinatie met een aantal vitaminesupplementen. De prognose van tropische spruw is hierdoor uitstekend. De darmaandoening werd voor het eerst beschreven door William Hillary die tropische spruw voor het eerst beschreef in 1759.
Synoniemen tropische spruw
Tropische spruw (TS) is eveneens gekend onder deze synoniemen:
- Hill Diarree
- tropische Diarree
Epidemiologie: Darmaandoening in tropische gebieden
Tropische spruw komt enkel voor in bepaalde tropische gebieden in Zuidoost-Azië, De Caraïben, Indië en Zuid-Afrika. In Puerto Rico en de Dominicaanse Republiek zijn de meeste patiënten met tropische spruw te vinden. De werkelijke prevalentie is evenwel moeilijk in te schatten. De aandoening kent voorts geen raciale of seksuele voorliefde. Tot slot zijn voornamelijk volwassenen getroffen, al is tropische spruw wel beschreven bij kinderen.
Oorzaken: Teveel bacteriën in darm, malabsorptie van voedingsstoffen
De exacte oorzakelijke factor van tropische spruw is onbekend. Wanneer een patiënt echter teveel bepaalde bacteriën in de darm heeft (het is onbekend welke bacteriën dit precies zijn), volgt een
ontsteking of schade aan de dunne darm, wat resulteert in zwelling in de darm. De patiënt is door de zwelling niet meer goed in staat om ten minste twee voedingsstoffen te absorberen, wat leidt tot diarree,
malabsorptie (problemen met de opname van voedingsstoffen), uitdroging (
dehydratie) en
gewichtsverlies. Een tekort aan
foliumzuur, een
vitamine B12-tekort en een
ijzertekort zijn de meest voorkomende tekorten aan voedingsstoffen. Wanneer een patiënt woont in de tropen of voor langere periodes reist naar tropische bestemmingen, loopt hij een hoger risico op het ontwikkelen van tropische spruw.
Symptomen: Diarree en gewichtsverlies
De patiënt ziet er
bleek uit en heeft
koorts. Hij is verder gevoelloos,
vermoeid, verzwakt en
prikkelbaar. Voorts heeft de patiënt een
gezwollen benen of
gezwollen enkels en
spierkrampen. De maagdarmsymptomen omvatten
buikkrampen, met als gevolg meestal acute of soms chronische
diarree, hetgeen verergert bij vetrijke voeding. De ontlasting is licht gekleurd, zacht, dik, vet, en stinkt abnormaal. Dit is gekend als
vetdiarree of in
medische termen "steatorree". Ook presenteert de patiënt zich met
indigestie (maagklachten na het eten of drinken) met eveneens een overmatige flatulentie (
winderigheid). Door deze darmgerelateerde symptomen heeft de patiënt gewichtsverlies. Als gevolg van een vitamine B12-deficiënte vertoont de patiënt tot slot een
pijnlijke tong (
tongpijn).
Diagnose en onderzoeken
Diagnostisch onderzoek
De arts voert een grondig klinisch onderzoek uit bij de patiënt. Een uitgebreide anamnese is daarbij onontbeerlijk waarbij hij de patiënt bevraagt over zijn woonplaats of recente reisbestemming. Hierbij documenteert hij tevens alle zichtbare symptomen. Zo merkt hij bleekheid, uitdroging, gewichtsverlies, de pijnlijke tong en de zwelling op bij de patiënt. Daarnaast presenteert de patiënt zich met veranderingen aan het mondslijmvlies, door
glossitis (ontsteking van tong met glad en rood tongoppervlak) of
stomatitis (ontsteking van slijmvlies in en rond mond).
Diagnostisch onderzoek
Verdere onderzoeken zijn nodig om de diagnose te bevestigen. De arts test een ontlastingsstaal. Ook voert hij een
enteroscopie (met
biopsie) uit. Daarnaast test hij de botdichtheid van de patiënt via een
botdensitometrie. Tot slot is een uitgebreid
bloedonderzoek onontbeerlijk. Hierbij beperkt de arts megaloblastie (abnormale vergrote bloedcellen) en
anemie (bloedarmoede) op.
Differentiële diagnose
De arts verwart soms de diagnose van tropische spruw met volgende aandoeningen:
Behandeling
De arts dient de patiënt veel vocht en elektrolyten toe. Daarna zijn
vitaminen, voedingsstoffen en supplementen nodig bij sommige patiënten (foliumzuur,
ijzer en vitamine B12). Voorts krijgt de patiënt een langdurige antibioticakuur van gemiddeld drie tot zes maanden. Bij sommige patiënten is een nog langere behandeling nodig.
Prognose ziekte
Dankzij een goede en snelle behandeling genezen de meeste patiënten snel en herstellen ze volledig binnen de drie tot zes maanden. Zonder een behandeling leidt tropische spruw echter tot ernstige
ondervoeding. De ziekte is echter zelden dodelijk.
Complicaties
Tropische spruw leidt mogelijk tot deze complicaties: een tekort aan vitaminen (
vitaminetekort) en mineralen (mineralentekort), een groeistoornis en een vertraagde botrijping. Tot slot hebben sommige patiënten een
depressie door de
darmaandoening.