Erysipelas: Vuurrode huiduitslag met verhoogde rand

Erysipelas is een bacteriële huidinfectie die vaak ontstaat na een wondje of huidzweer. Deze aandoening veroorzaakt een vuurrode huiduitslag, meestal op het gezicht of de benen, met een duidelijk afgebakende, verhoogde rand die gemakkelijk te onderscheiden is van de omliggende huid. Typische ontstekingsverschijnselen zoals warmte, pijn en zwelling zijn ook aanwezig bij deze infectie. Erysipelas kan effectief worden behandeld met antibiotica, professionele wondzorg en andere ondersteunende behandelingsopties. De vooruitzichten voor patiënten die tijdig behandeld worden zijn over het algemeen goed, hoewel onbehandelde gevallen kunnen leiden tot ernstige en levensbedreigende complicaties.

• Synoniemen erysipelas
• Epidemiologie huidinfectie
• Mechanisme
• Oorzaken: Bacteriële huidinfectie
• Risicofactoren wondroos
• Risicogroepen
• Symptomen: Vuurrode huiduitslag met verhoogde rand
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling huidaandoening met antibiotica
• Prognose erysipelas
• Complicaties wondroos
• Preventie
• Praktische tips voor het leven met / omgaan met erysipelas
• Volg je behandeling nauwkeurig op
• Zorg goed voor je huid en voorkom infecties
• Neem rust en zorg voor je algehele gezondheid
• Draag geschikte kleding en vermijd irritatie
• Neem preventieve maatregelen om herhaling te voorkomen
• Misvattingen rond erysipelas
• Erysipelas is hetzelfde als een gewone huidinfectie
• Erysipelas ontstaat altijd na een grote huidwond
• Erysipelas is niet gevaarlijk en geneest vanzelf
• Erysipelas treft alleen ouderen
• Koorts en algehele malaise horen niet bij erysipelas
• Na een antibioticakuur komt erysipelas nooit meer terug

Synoniemen erysipelas

Erysipelas is ook bekend onder de namen “belroos” of “wondroos”.

Epidemiologie huidinfectie

Erysipelas is een veelvoorkomende huidinfectie die wordt veroorzaakt door bacteriën, meestal Streptococcus pyogenes. Deze aandoening komt wereldwijd voor, maar de prevalentie varieert afhankelijk van geografische locatie, seizoensgebonden factoren en sociaaleconomische status. In westerse landen komt erysipelas vooral voor bij ouderen en mensen met een verminderde immuniteit. De incidentie is het hoogst in de zomermaanden, wat mogelijk te maken heeft met een verhoogd aantal verwondingen en insectenbeten, die de toegangspoort voor bacteriën kunnen vormen.

Prevalentie van erysipelas
De prevalentie van erysipelas verschilt per land, maar wereldwijd wordt aangenomen dat ongeveer 1 op de 1.000 mensen jaarlijks een episode van erysipelas doormaakt. In de westerse landen wordt de aandoening vaker gerapporteerd in het oudere deel van de bevolking. In ontwikkelingslanden komen er ook hogere incidentiecijfers voor, vaak door een grotere prevalentie van onderliggende risicofactoren zoals huidinfecties, diabetes en slechte hygiëne.

Seizoensgebonden variaties
Erysipelas heeft seizoensgebonden pieken, waarbij de meeste gevallen zich voordoen in de zomermaanden. Dit wordt toegeschreven aan een hogere incidentie van verwondingen en een toename van vectoren zoals muggen, die huidbeschadigingen kunnen veroorzaken en de toegang voor bacteriën vergemakkelijken. In sommige gevallen is er ook een verhoogd aantal gevallen na periodes van hevige regenval, wat de kans op infecties verhoogt door water en modder.

Sociaal-economische factoren
Sociaal-economische factoren spelen een belangrijke rol in de prevalentie van erysipelas. Patiënten in achtergestelde gebieden hebben vaak een hoger risico op huidinfecties door beperkte toegang tot gezondheidszorg en hygiënische voorzieningen. Verder kan armoede bijdragen aan een verhoogde incidentie, aangezien mensen in risicogroepen vaak niet in staat zijn om snel medische hulp te zoeken, wat de kans op complicaties verhoogt.

Mechanisme

Erysipelas ontstaat door een infectie van de huid en de onderliggende weefsels, meestal veroorzaakt door Streptococcus pyogenes. De bacteriën dringen de huid binnen via een verwonding, zoals een snee, schaafwond of insectenbeet. Na de infectie veroorzaken de bacteriën een ontstekingsreactie, die leidt tot de karakteristieke symptomen van erysipelas: pijn, roodheid, zwelling en warmte in het getroffen gebied.

Bacteriële infectie en invasie
De infectie begint wanneer Streptococcus pyogenes zich aan de huid hecht via specifieke receptoren die interactie hebben met cellen van het huidoppervlak. Eenmaal binnengedrongen, vermenigvuldigen de bacteriën zich en verspreiden ze zich snel via de lymfevaten naar diepere weefsels. Het immuunsysteem reageert op de infectie door witte bloedcellen naar het gebied te sturen, wat de ontsteking en de klassieke symptomen van erysipelas veroorzaakt.

Ontstekingsreactie en symptoomvorming
De ontstekingsreactie veroorzaakt door de bacteriële infectie leidt tot de kenmerkende symptomen van erysipelas, waaronder erytheem (roodheid), oedeem (zwelling), en een verhoogde temperatuur van de huid in het getroffen gebied. Het ontstekingsproces kan verder worden verergerd door de afgifte van toxines door de bacteriën, wat leidt tot weefselschade en pijn.

Verspreiding van de infectie
Als erysipelas niet effectief wordt behandeld, kan de infectie zich verder verspreiden. Dit kan leiden tot complicaties zoals cellulitis (een diepere infectie van de huid), sepsis of het ontstaan van abcessen. Het is daarom essentieel om snel een behandeling te starten om verdere verspreiding van de bacteriën te voorkomen.

Oorzaken: Bacteriële huidinfectie

Streptococcus groep A-bacteriën, vooral Streptococcus pyogenes, zijn de belangrijkste veroorzakers van erysipelas. Deze infectie beïnvloedt de bovenste huidlagen en verspreidt zich naar de oppervlakkige huidlymfevaten. Risicofactoren voor het ontwikkelen van erysipelas omvatten huidwonden (door insectenbeten, snijwonden, zweren, psoriasis, voetschimmel, eczeem, enzovoort). Problemen met de bloed- of lymfeafvoer en aanwezigheid van huidzweren (ulcera) verhogen ook het risico op erysipelas.

Risicofactoren wondroos

Andere factoren die de kans op erysipelas verhogen zijn onder meer:

• arterioveneuze insufficiëntie
• dakloosheid
• een verzwakt immuunsysteem: patiënten met diabetes mellitus (suikerziekte), alcoholisme of een hiv-infectie (HIV)
• zwangerschap
• het nefrotisch syndroom (nierziekte met te veel eiwit in de urine)
• lymfatische obstructie (verstopping) of oedeem (zwelling)
• postradicale mastectomie (na volledige chirurgische verwijdering van de borst)
• verlamde ledematen
• obesitas

Risicogroepen

Bepaalde groepen mensen hebben een hoger risico op het ontwikkelen van erysipelas, zowel door onderliggende medische aandoeningen als door sociale of omgevingsfactoren.

Ouderen
Ouderen zijn een van de belangrijkste risicogroepen voor erysipelas. Door een verzwakt immuunsysteem, een verminderde huidintegriteit en een verhoogde kans op andere chronische ziekten, zoals diabetes en hart- en vaatziekten, zijn ouderen vatbaarder voor huidinfecties. Daarnaast kunnen ouderen door verminderde mobiliteit vaker in contact komen met onhygiënische omgevingen, wat het risico verhoogt.

Patiënten met diabetes
Mensen met diabetes hebben een verstoord immuunsysteem en een verminderde bloedcirculatie, vooral in de extremiteiten, waardoor ze vatbaarder zijn voor infecties zoals erysipelas. Diabetes verhoogt de kans op huidbeschadigingen en vertraagt het genezingsproces, wat het risico op complicaties vergroot.

Patiënten met veneuze insufficiëntie
Mensen die lijden aan veneuze insufficiëntie, een aandoening waarbij de bloedcirculatie in de benen verstoord is, lopen ook een verhoogd risico op erysipelas. Deze aandoening kan leiden tot zwellingen in de benen, waardoor de huidbarrière verzwakt en vatbaarder wordt voor infecties.

Symptomen: Vuurrode huiduitslag met verhoogde rand

De symptomen van erysipelas treden plotseling op. Meestal verschijnt de infectie op de benen (80% van de gevallen) of op het gezicht (vooral de wangen en de neusbrug). In sommige gevallen kan de huiduitslag ook op de armen of de romp verschijnen. Bij zuigelingen kan erysipelas op de buik optreden als gevolg van een infectie van de navelstreng.

Huidinfectie
Erysipelas begint als een kleine rode vlek die snel uitgroeit tot een vuurrode, verharde, gespannen en glanzende plaque. Het letsel vertoont bij de meeste patiënten een sterk verhoogde en duidelijk afgebakende rand. De plaatselijke ontstekingsverschijnselen, zoals warmte, oedeem (zwelling), pijn en gevoeligheid onder het letsel, kenmerken deze infectie, hoewel deze symptomen soms ontbreken bij patiënten met een verzwakt immuunsysteem. Strepen op de huid en regionale lymfadenopathie zijn ook mogelijk. Het aangetaste huidgebied kan eruitzien als de schil van een sinaasappel. Bij ernstigere infecties kunnen er blaren of zweren ontstaan, vaak samen met puntvormige onderhuidse bloedingen. In sommige gevallen kan huidweefsel afsterven (necrose). Een rode neus kan eveneens voorkomen bij erysipelas.

Algemene symptomen
Erysipelas kan gepaard gaan met hoge koorts, koude rillingen[/ARTICLE], hoofd- en spierpijn, [ARTIKEL=189617]misselijkheid, en een algemeen ziek gevoel (malaise).

Alarmsymptomen

Erysipelas kan snel verergeren, dus het is belangrijk om alarmsymptomen tijdig te herkennen en een behandeling te starten.

Acute ontsteking en pijn
Een plotselinge en hevige ontsteking van de huid, vaak gepaard gaand met intense pijn, is een belangrijk alarmsymptoom. De huid wordt felrood, opgewarmd en gezwollen, wat duidt op een acute infectie. Dit is vaak het eerste teken dat er medische hulp nodig is.

Koorts en algemene malaise
Koorts is een veelvoorkomend symptoom van erysipelas en kan samen gaan met andere algemene klachten zoals vermoeidheid, hoofdpijn en spierpijn. Dit kan wijzen op een systemische reactie op de infectie en is een indicatie dat de infectie ernstiger is dan alleen een oppervlakkige huidinfectie.

Verslechtering van de symptomen
Als de symptomen niet verbeteren of zelfs verergeren na enkele dagen van behandeling, kan dit duiden op complicaties, zoals de ontwikkeling van cellulitis of een andere infectie. Dit vereist onmiddellijke medische aandacht.

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van erysipelas wordt gesteld door het kenmerkende uiterlijk van de huid. Een huidbiopsie is meestal niet nodig. Soms is het echter moeilijk om erysipelas te onderscheiden van cellulitis, een andere huidinfectie die gepaard gaat met roodheid, zwelling en pijn. Het is ook belangrijk om andere aandoeningen uit te sluiten, zoals:

• acrodermatitis chronica atrophicans (huidatrofie door tekenbeet)
• acute arteriële afsluiting
• acute compartimentsyndroom (spierschade en zenuwbeschadiging)
• allergische contactdermatitis (huiduitslag met roodheid en jeuk)
• allergische reacties op insectenbeten
• angio-oedeem (onderhuidse zwelling van het gezicht)
• cryptokokkose (schimmelinfectie die de longen en huid aantast)
• cutane manifestaties van cholesterolembolie
• decompensatio cordis
• dermatitis artefacta (huidletsels door psychische problemen)
• dermatitis z.n.s.
• dermatofytide
• dermatolymfangioadenitis
• erysipelas carcinomatosum
• erysipeloïd (bacteriële huidinfectie met jeuk, pijn en warmte op de hand of vingers)
• erysipeloïd leishmaniasis (parasitaire infectieziekte)
• erythema chronicum migrans
• erythema induratum (nodulaire vasculitis)
• erythema nodosum (huidinfectie met pijnlijke knobbeltjes)
• familiaire mediterrane koorts (herhaalde episodes van ontstekingen met koorts)
• granuloma faciale (huidaandoening met letsels in het gezicht)
• herpes zoster
• hypodermitis
• hypostatisch eczeem
• Lyme-borreliose
• lymfangitis carcinomatosa
• maceratie (verweking en afbraak van de huid door wondvocht of gebruikte therapeutica)
• necrotiserende fasciitis (afsterven van weefsel door vleesetende bacteriën)
• neuropathie met vasodilatatie
• orbitale cellulitis (soort oogontsteking)
• perifocaal eczeem (dermatitis bacteriogenes)
• pyoderma gangrenosum (huidaandoening met diepe, pijnlijke zweren)
• recidiverende polychondritis (ontsteking en vernietiging van kraakbeen)
• reflexdystrofie
• roodvonk
• stafylokokkeninfectie (cellulitis)
• stasis dermatitis (huidziekte met pijn en zwelling aan de benen)
• stollingsstoornissen
• systemische lupus erythematosus (SLE)
• toxicodermie
• tromboflebitis (lokale oppervlakkige ontsteking van de aderwand met pijn)
• trombosebeen
• tuberculide lepra
• Well’s syndroom

Behandeling huidaandoening met antibiotica

Zelfzorg
Patiënten wordt aangeraden om veel te rusten en het getroffen lichaamsdeel zo veel mogelijk te elevateren. Het aanbrengen van koude kompressen vier keer per dag kan de symptomen verlichten. Het is ook belangrijk om voldoende vochtinname te handhaven om uitdroging (dehydratie) te voorkomen.

Professionele medische zorg
Antibiotica, bij voorkeur penicilline, worden vaak voorgeschreven voor de behandeling van erysipelas. De behandeling duurt gewoonlijk tien tot veertien dagen. Bij ernstige infecties kan de antibioticakuur intraveneus (via een ader) in een ziekenhuis worden toegediend. Patiënten met terugkerende episodes van erysipelas krijgen mogelijk een langdurige antibioticakuur. Daarnaast wordt symptomatische behandeling aangeboden voor pijn en koorts. Professionele wondzorg kan noodzakelijk zijn, waarbij een verpleegkundige of arts een verband met fysiologisch zout aanbrengt en regelmatig vervangt. Steunkousen kunnen voor sommige patiënten verlichting bieden en complicaties voorkomen.

Prognose erysipelas

De prognose van erysipelas is over het algemeen goed, vooral wanneer de infectie vroegtijdig wordt behandeld met antibiotica. Bij de meeste patiënten verdwijnt de infectie volledig zonder blijvende schade aan de huid of onderliggende weefsels. Echter, de prognose kan variëren afhankelijk van de ernst van de infectie, de onderliggende gezondheidsstatus van de patiënt en de tijdige diagnose en behandeling.

Herstel bij tijdige behandeling
Wanneer erysipelas vroegtijdig wordt behandeld, meestal met antibiotica zoals penicilline, is de kans op volledig herstel groot. De symptomen beginnen vaak binnen 48 uur te verbeteren, en de meeste patiënten herstellen binnen twee weken. Het risico op complicaties is dan minimaal, vooral als er geen onderliggende risicofactoren of ernstige comorbiditeiten zijn.

Complicaties bij vertraagde behandeling
Als erysipelas niet tijdig wordt behandeld, kan de infectie zich verder verspreiden naar diepere weefsels, wat kan leiden tot cellulitis, sepsis of abcesvorming. In zeldzamere gevallen kan de infectie leiden tot systemische complicaties, zoals endocarditis of nierfalen. Dit verhoogt de sterfte- en morbiditeitsrisico's, vooral bij kwetsbare patiënten zoals ouderen of mensen met een verzwakt immuunsysteem.

Chronische gevallen en recidieven
Bij sommige patiënten, vooral bij degenen die herhaaldelijk episoden van erysipelas doormaken, kan de aandoening chronisch worden. Recidieven komen relatief vaak voor, vooral bij patiënten met onderliggende risicofactoren zoals veneuze insufficiëntie, diabetes of een verzwakt immuunsysteem. Deze recidieven kunnen leiden tot blijvende schade aan de huid, zoals lymfoedeem of verharding van het huidweefsel.

Risico op littekens en huidbeschadiging
In gevallen van ernstige of langdurige infecties kunnen er littekens of permanente huidbeschadigingen optreden. Dit komt vooral voor als de infectie zich diep in de huidweefsels heeft verspreid of als de infectie onvoldoende wordt behandeld. Bij patiënten met chronische huidaandoeningen of een verstoorde genezing kunnen deze littekens permanent zijn.

Complicaties wondroos

Soms kunnen de bacteriën die erysipelas veroorzaken zich naar de bloedbaan verspreiden, wat kan leiden tot bacteriëmie (de aanwezigheid van bacteriën in het bloed). Dit kan de infectie verder verspreiden naar de hartkleppen, gewrichten en botten. Andere mogelijke complicaties zijn onder meer een terugkeer van de infectie en septische shock (complicatie van sepsis met een lage bloeddruk).

Andere complicaties kunnen zijn:

• acute glomerulonefritis (nierontsteking door ontsteking van de vaatkluwens in de nierschors)
• amputatie
• chronisch oedeem (blijvende zwelling)
• abces (pus of etter in een nieuwe holte in de weefsels)
• embolie (het loskomen van een bloedklonter die meegevoerd wordt met de bloedsomloop)
• longontsteking (pneumonie)
• terugkeer van de infectie (bij één op de drie patiënten)
• endocarditis (ontsteking van de binnenwand van het hart)
• gangreen (afsterven van weefsel met veranderingen aan de huid)
• toxisch shock syndroom (ernstige bacteriële infectie met koorts en orgaanschade)
• lymfangitis (ontsteking van lymfevaten, meestal door bacteriën)
• littekens
• meningitis (hersenvliesontsteking met hoofdpijn, koorts en een stijve nek)
• post-streptokokken glomerulonefritis (nieraandoening die vooral bij kinderen voorkomt)
• roodvonk (bacteriële infectie met keelpijn en huiduitslag)
• sepsis (bloedvergiftiging)
• septikemie (grote aantallen ziektekiemen in het bloed)
• spelonkachtige sinustrombose (gevaarlijke bloedstolsels die zich naar de hersenen verspreiden)
• tromboflebitis (lokale oppervlakkige ontsteking van de vaatwand met bloedproppen)

In zeldzame gevallen kan erysipelas dodelijk zijn.

Preventie

Preventie van erysipelas richt zich op het verminderen van risicofactoren en het vroegtijdig behandelen van huidinfecties. Er zijn verschillende strategieën die kunnen helpen om de kans op het ontwikkelen van erysipelas te verlagen.

Goed huidbeheer en wondverzorging
Het goed verzorgen van wonden is essentieel om het risico op infecties zoals erysipelas te verminderen. Dit omvat het schoonhouden van snij- en schaafwonden, het behandelen van insectenbeten en het beschermen van de huid tegen overmatige blootstelling aan water of irritante stoffen. Bij patiënten die lijden aan huidbeschadigingen of chronische huidaandoeningen, zoals eczeem of psoriasis, is extra aandacht voor huidverzorging belangrijk.

Behandeling van onderliggende risicofactoren
Het beheersen van onderliggende risicofactoren zoals diabetes, veneuze insufficiëntie en obesitas is een belangrijke preventieve maatregel. Patiënten met diabetes moeten hun bloedsuikerspiegel goed onder controle houden om het risico op infecties te verlagen. Het dragen van compressiekousen kan helpen bij het verbeteren van de bloedsomloop bij patiënten met veneuze insufficiëntie, wat het risico op erysipelas kan verlagen.

Vaccinatie en antibiotica preventie
Hoewel er geen vaccin beschikbaar is tegen erysipelas, kan in sommige gevallen preventieve antibiotica worden overwogen voor patiënten met een hoog risico op herhaalde infecties, zoals mensen die eerder meerdere episoden van erysipelas hebben doorgemaakt. Dit kan helpen om recidieven te voorkomen, vooral bij patiënten met chronische aandoeningen of een verzwakt immuunsysteem.

Educatie en bewustwording
Educatie over de risicofactoren voor erysipelas en de juiste hygiënepraktijken kan helpen om de incidentie van de aandoening te verminderen. Dit kan onder meer het belang van het regelmatig wassen van handen, het vermijden van huidbeschadigingen en het snel behandelen van kleine wonden omvatten. Patiënten die een verhoogd risico lopen, zoals ouderen of mensen met een verzwakt immuunsysteem, kunnen baat hebben bij gerichte preventieve maatregelen, zoals het vermijden van risicovolle omgevingen waar huidbeschadiging vaker voorkomt.

Regelmatige medische controles
Voor patiënten met een verhoogd risico op erysipelas is het belangrijk om regelmatig medische controles te ondergaan. Dit kan helpen bij het vroegtijdig identificeren van huidinfecties en het snel starten van een behandeling om ernstige complicaties te voorkomen. Bij patiënten met chronische aandoeningen is het cruciaal om hun aandoening goed te beheren om het risico op huidinfecties te minimaliseren.

Praktische tips voor het leven met / omgaan met erysipelas

Erysipelas is een huidinfectie die vaak wordt veroorzaakt door bacteriën, meestal Streptococcus, en kan leiden tot ontstekingen in de huid, vooral op de benen of het gezicht. Het veroorzaakt vaak symptomen zoals roodheid, zwelling en pijn. Het is belangrijk om te begrijpen hoe je de aandoening kunt behandelen en beheersen, zowel in acute als chronische fasen. Het voorkomen van terugvallen en het goed zorgen voor je huid is essentieel bij het omgaan met erysipelas.

Volg je behandeling nauwkeurig op

De behandeling van erysipelas bestaat doorgaans uit antibiotica om de bacteriële infectie te bestrijden. Het is cruciaal om de volledige kuur af te maken zoals voorgeschreven door je arts, zelfs als je je beter begint te voelen voordat de kuur is afgerond. Het stoppen met antibiotica te vroeg kan leiden tot terugkeer van de infectie of zelfs resistentie.

Bespreek regelmatig je behandeling met je arts en zorg voor controleafspraken om te controleren of de infectie goed reageert op de antibiotica. Als je symptomen verergeren of niet verbeteren, moet je onmiddellijk contact opnemen met je arts. Er kunnen aanvullende behandelingen nodig zijn, zoals andere antibiotica of ziekenhuisopname bij ernstigere gevallen.

Zorg goed voor je huid en voorkom infecties

Een goede huidverzorging is essentieel bij het voorkomen van verdere infecties. Houd je huid schoon en droog, vooral op de plaatsen waar de erysipelas is opgetreden. Was de aangetaste huid voorzichtig met milde zeep en zorg ervoor dat je de huid niet irriteert. Het is ook belangrijk om elke wond of huidbeschadiging goed te desinfecteren om te voorkomen dat bacteriën zich verspreiden.

Als je last hebt van een zwakke huidbarrière door eerdere infecties, probeer dan om irritatie te voorkomen door zachte kleding te dragen en huidverzorgingsproducten te gebruiken die speciaal zijn ontworpen voor gevoelige huid. Zorg er ook voor dat je regelmatig je voeten controleert, vooral als je een verminderde bloedcirculatie hebt, aangezien dit een risicofactor is voor het ontwikkelen van erysipelas.

Neem rust en zorg voor je algehele gezondheid

Wanneer je erysipelas hebt, kan je immuunsysteem verzwakt zijn door de infectie. Het is belangrijk om voldoende rust te nemen om je lichaam de kans te geven om te herstellen. Vermijd zware lichamelijke inspanning totdat je arts aangeeft dat je weer in staat bent om actief te zijn. Zorg ervoor dat je goed eet en voldoende drinkt om je lichaam van de juiste voedingsstoffen en hydratatie te voorzien.

Als je andere gezondheidsproblemen hebt, zoals hoge bloeddruk, diabetes, of psychische stoornissen, is het extra belangrijk om deze goed onder controle te houden. Deze aandoeningen kunnen het risico op complicaties bij erysipelas verhogen. Zorg ervoor dat je de adviezen van je arts opvolgt om een algehele goede gezondheid te behouden.

Draag geschikte kleding en vermijd irritatie

Tijdens een infectie kun je gevoelig zijn voor kleding die te strak zit of die de huid irriteert. Kies voor losse, ademende kleding die de huid niet afknelt, vooral rond de aangedane gebieden. Dit kan de bloedcirculatie bevorderen en pijn of ongemak verminderen.

Als je met erysipelas op je benen of voeten te maken hebt, probeer dan je benen omhoog te houden om de zwelling te verminderen. Vermijd lang staan of zitten, aangezien dit de bloedcirculatie kan verslechteren. Het dragen van comfortabele, goed passende schoenen kan ook helpen om extra druk op je voeten te vermijden, wat het herstelproces kan bevorderen.

Neem preventieve maatregelen om herhaling te voorkomen

Erysipelas heeft de neiging om terug te keren, vooral als je risicofactoren hebt zoals een verminderde immuunfunctie, chronische huidaandoeningen of slecht genezende wonden. Het is belangrijk om te leren hoe je herhaling kunt voorkomen. Zorg voor een gezonde huid door het vermijden van verwondingen, het behandelen van huidinfecties op tijd en het handhaven van een goede hygiëne.

Als je eerder een episode van erysipelas hebt gehad, wees dan extra alert op de vroege tekenen van een nieuwe infectie. Bij de eerste tekenen van roodheid, zwelling of pijn in een specifiek gebied van de huid, neem dan onmiddellijk contact op met je arts. Dit kan helpen om een nieuwe infectie snel te behandelen voordat deze zich verder verspreidt.

Met de juiste zorg, tijdige behandeling en aandacht voor je gezondheid kun je erysipelas effectief beheersen en het risico op terugkeer minimaliseren.

Misvattingen rond erysipelas

Erysipelas, ook bekend als wondroos, is een acute bacteriële huidinfectie die wordt veroorzaakt door streptokokken. Het manifesteert zich meestal als een scherp begrensde, rode en warme zwelling van de huid, vaak gepaard met koorts en algehele malaise. Ondanks de duidelijkheid van de symptomen bestaan er veel misvattingen over deze aandoening, waardoor patiënten soms te laat of onjuist behandeld worden.

Erysipelas is hetzelfde als een gewone huidinfectie

Hoewel erysipelas een huidinfectie is, verschilt het van andere infecties zoals cellulitis. Erysipelas dringt de oppervlakkige lagen van de huid binnen en heeft een kenmerkende scherpe begrenzing, terwijl cellulitis dieper in het weefsel doordringt en minder duidelijk afgebakend is. De behandeling en ernst van de infectie verschillen daarom van andere huidinfecties.

Erysipelas ontstaat altijd na een grote huidwond

Kleine huidbeschadigingen, zoals kloofjes, insectenbeten of zelfs eczeem, kunnen al een toegangspoort vormen voor de bacteriën die erysipelas veroorzaken. Mensen met een verzwakte huidbarrière, bijvoorbeeld door een schimmelinfectie of een onderliggende aandoening zoals suikerziekte, lopen een verhoogd risico. De infectie kan dus optreden zonder dat er een duidelijke wond zichtbaar is.

Erysipelas is niet gevaarlijk en geneest vanzelf

Onbehandelde erysipelas kan ernstige complicaties veroorzaken, zoals abcessen, bloedvergiftiging of lymfevatontsteking. In sommige gevallen kan de infectie zelfs blijvende schade aan het lymfesysteem veroorzaken, wat leidt tot chronisch oedeem. Tijdige behandeling met antibiotica is noodzakelijk om ernstige gevolgen te voorkomen.

Erysipelas treft alleen ouderen

Hoewel ouderen een verhoogd risico hebben door een zwakker immuunsysteem en een dunnere huid, kan erysipelas mensen van alle leeftijden treffen. Risicofactoren zoals ondervoeding, een verzwakt immuunsysteem of chronische ziekten kunnen ook bij jongere mensen de kans op erysipelas vergroten.

Koorts en algehele malaise horen niet bij erysipelas

Erysipelas is niet alleen een huidinfectie, maar kan het hele lichaam aantasten. Koorts, koude rillingen en algemene malaise zijn veelvoorkomende symptomen die wijzen op een systemische reactie van het lichaam. Deze symptomen geven aan dat de infectie zich via de bloedbaan kan verspreiden, wat medische behandeling noodzakelijk maakt.

Na een antibioticakuur komt erysipelas nooit meer terug

Helaas kan erysipelas terugkeren, vooral bij mensen met blijvende risicofactoren zoals chronisch oedeem, huidbeschadigingen of problemen met de lymfeafvoer. Preventieve maatregelen, zoals goede huidverzorging en behandeling van onderliggende aandoeningen, zijn essentieel om herhaling te voorkomen. In sommige gevallen kan langdurige antibiotische profylaxe nodig zijn om recidieven te verminderen.