Paragonimiasis: Worminfectie met symptomen aan buik & longen

Paragonimiasis is een parasitaire infectie veroorzaakt door platwormen, specifiek door wormen van het geslacht Paragonimus. Deze aandoening ontstaat doorgaans door het eten van rauwe of onvoldoende verhitte schaaldieren die besmet zijn met de parasiet. De infectie richt zich vooral op de longen en het borstvlies, wat leidt tot symptomen zoals buikpijn, hoesten en kortademigheid. De diagnose kan uitdagend zijn, en de behandeling met wormdodende medicijnen kan enige tijd in beslag nemen. Indien onbehandeld, kan paragonimiasis leiden tot chronische problemen en ernstige complicaties, zoals infecties in de hersenen of buik. Preventief wordt aangeraden om geen rauwe schaaldieren te consumeren in gebieden waar deze parasieten veel voorkomen.

• Epidemiologie parasitaire infectie
• Oorzaken: Platwormen van het geslacht Paragonimus
• Symptomen: Buik, longen en hersenen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van paragonimiasis
• Prognose en herstel
• Complicaties van paragonimiasis
• Preventie van paragonimiasis

Epidemiologie parasitaire infectie

Paragonimiasis komt voornamelijk voor in tropische klimaten en is wijdverspreid in West-Afrika, het Indische subcontinent, het Verre Oosten, Midden- en Zuid-Amerika. De verspreiding van deze ziekte is sterk afhankelijk van de aanwezigheid van de parasiet en de consumptie van besmette schaaldieren in deze regio's.

Oorzaken: Platwormen van het geslacht Paragonimus

Paragonimus

De ziekte wordt veroorzaakt door platwormen van het geslacht Paragonimus. De Wereldgezondheidsorganisatie vermeldt verschillende soorten die bij mensen symptomen kunnen veroorzaken, met name:

• P. africanus en P. uterobilateralis in West- en Centraal-Afrika.
• P. caliensis, P. kellicotti en P. mexicanus in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika.
• P. westermani, P. heterotremus en P. philippinensis in Azië, waaronder China, Noord-Korea, Zuid-Korea, Laos, de Filippijnen, Thailand, Vietnam en andere Oost-Aziatische landen.

Besmetting

Infectie treedt op door het consumeren van rauwe of onvoldoende verhitte garnalen, krabben of rivierkreeften die besmet zijn met de parasiet. Deze besmette schaaldieren kunnen ook door andere dieren zoals katten, honden, schapen, stinkdieren, vossen, coyotes, wasberen, bobcats en nertsen worden gegeten. Wanneer mensen vlees van deze besmette dieren consumeren, kunnen zij ook besmet raken, hoewel dit minder frequent voorkomt.

Wormen in het lichaam

Na consumptie komen de larven vrij in de darm, dringen door de darmwand, gaan de buikholte binnen en migreren door het diafragma naar de longen. Binnen zes tot tien weken rijpen de larven uit tot volwassen wormen, die tot 120 mm bij 10 mm groot kunnen worden. Deze volwassen wormen leven in de longen en produceren gouden bruine eieren die via de bronchiolen worden uitgescheiden, of worden ingeslikt en via de ontlasting uitgescheiden. In zeldzame gevallen kunnen de wormen ook in de buikholte of hersenen verblijven, wat kan leiden tot ernstige complicaties. Paragonimiasis is niet besmettelijk tussen mensen.

Symptomen: Buik, longen en hersenen

Niet alle patiënten met paragonimiasis vertonen symptomen. Bij symptomatische patiënten verschijnen de klachten meestal binnen twee tot vijftien dagen na infectie. Beginnen symptomen vaak met buikpijn en diarree, later kunnen ook andere klachten optreden, zoals:

• Chronisch hoesten
• Droge hoest
• Bruin sputum (slijm) ophoesten
• Bloed ophoesten
• Koorts
• Malaise (algemeen ziek gevoel)
• Jeuk en netelroos
• Pijn op de borst
• Kortademigheid
• Vermoeidheid

Bij ernstige gevallen kunnen symptomen ook in de hersenen optreden, zoals hoofdpijn, braken, epilepsie en dubbelzien.

Diagnose en onderzoeken

Lichamelijk onderzoek

Het vaststellen van paragonimiasis kan lastig zijn vanwege de overlap van symptomen met andere aandoeningen. De arts begint met een vragenlijst over de consumptie van rauwe schaaldieren. Vervolgens voert hij een lichamelijk onderzoek uit en kan abnormale ademgeluiden of een gevoelige buik detecteren.

Diagnostisch onderzoek
Beeldvormende onderzoeken zoals röntgenfoto's, echografie, CT-scan, en MRI-scan van de buik, evenals een bronchoscopie (kijkonderzoek van de luchtwegen) en thoracentese (verwijdering van overtollig vocht uit de pleuraholte), kunnen helpen bij het bevestigen van de diagnose. Deze onderzoeken kunnen ook longknobbeltjes onthullen. De bevestiging van paragonimiasis gebeurt door een ontlastingsstaal of sputumcultuur (onderzoek van slijm uit de luchtwegen), waar de kenmerkende eieren worden gevonden. Bloedonderzoek kan verhoogde niveaus van specifieke witte bloedcellen (eosinofilie) en antilichamen tegen de wormen aantonen.

Differentiële diagnose

De symptomen van paragonimiasis kunnen lijken op die van andere aandoeningen, zoals tuberculose. Als de patiënt niet reageert op antibiotica, kan paragonimiasis een overweging zijn. Andere differentiële diagnoses omvatten:

• Acute respiratory distress syndrome (ARDS) (longaandoening)
• Amoebische meningo-encefalitis
• Ascariasis (worminfectie met buikpijn en piepende ademhaling)
• Aseptische meningitis
• Aspergillose (schimmelinfectie met longproblemen)
• Astma (chronische ontsteking van de luchtwegen)
• Bacteriële meningitis (hersenvliesontsteking met hoofdpijn en stijve nek)
• Bronchiëctasieën (verwijde en geïrriteerde luchtwegen)
• Bronchiolitis (luchtweginfectie met ademhalingsproblemen)
• Bronchitis (ontsteking van de luchtpijpvertakkingen)
• Coccidioïdomycose en valley fever
• Cutane larva migrans (worminfectie met jeuk aan de huid)
• Cysticercose (varkenslintworminfectie)
• Dracunculiasis (worminfectie met huidklachten)
• Longontsteking (pneumonie)
• Pleurale effusie (vochtophoping tussen borstvlies en longvlies)
• Taenia-infectie (darminfectie door lintwormen in rauw vlees)
• Zweepworminfectie
• Fascioliase
• Gnathostomiasis
• Löffler-syndroom
• Histoplasmose (schimmelinfectie met longproblemen)
• Longkanker (bronchuscarcinoom)
• Naegleria
• Neurocysticercosis (varkensworminfectie in de hersenen)
• Nocardiosis (infectie met symptomen in longen, hersenen en huid)
• Pulmonale atelectase (instorting van de long door ineenkrimping van de longblaasjes)
• Strongyloidiasis (spoelworminfectie)

Behandeling van paragonimiasis

De behandeling van paragonimiasis omvat doorgaans een combinatie van twee anthelminthica (wormdodende medicijnen). Als de infectie de hersenen heeft aangetast, kunnen anti-epileptica worden voorgeschreven om toevallen te controleren. In sommige gevallen kan een chirurgische ingreep noodzakelijk zijn om de zwelling in de hersenen te verminderen.

Prognose en herstel

De prognose bij een tijdige en correcte behandeling van paragonimiasis is doorgaans goed. De meeste patiënten herstellen volledig zonder langdurige gevolgen. Het is echter belangrijk om symptomen tijdig te herkennen en medische hulp in te schakelen om complicaties te voorkomen.

Complicaties van paragonimiasis

Vertraging in de diagnose kan leiden tot complicaties. Bij uitbreiding van de infectie in de buik kunnen complicaties zoals pleura-effusie (vochtophoping tussen borstvlies en longvlies), pneumothorax (klaplong) en/of een buiktumor optreden. Als de parasiet naar de hersenen migreert, kunnen symptomen zoals meningitis (ontsteking van het hersen- en ruggenmergvlies) optreden, met braken, epilepsie, dubbelzien (diplopie), verminderd gezichtsvermogen, hoofdpijn en andere neurologische symptomen.

Preventie van paragonimiasis

Om paragonimiasis te voorkomen, is het cruciaal om schaaldieren grondig te koken voordat ze worden gegeten. Daarnaast zijn goede sanitaire voorzieningen essentieel om besmetting te voorkomen.