Stressincontinentie: Lekkage van urine door beweging

Stressincontinentie is een aandoening die vooral vrouwen treft. Bij het maken van een inspanning of beweging ontstaat druk of spanning op de blaas waarbij de bekkenbodem niet in staat is om deze op te vangen. Dit komt door een verzwakte urinesluitspier als gevolg van bijvoorbeeld meerdere zwangerschappen, chronisch hoesten of chirurgie. De patiënt verliest hierdoor een beetje urine bij het hoesten, lopen of het maken van een andere beweging, wat mogelijk verergert. Bij zeven op de tien patiënten is dit probleem met bekkenbodemspieroefeningen goed te verhelpen. Ook andere therapieën zijn mogelijk. Soms zet de arts medicatie of een chirurgische ingreep in. Stressincontinentie is een vervelende aandoening die vaak resulteert in sociale isolatie en mentale problemen. Meestal bestaat echter een oplossing voor dit probleem.

• Synoniem stressincontinentie
• Oorzaken: Door verzwakte sluitspier van urine
• Risicofactoren van lekkage van urine
• Symptomen: Urineverlies bij beweging
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling via bekkenbodemspieroefeningen en andere therapieën
• Functie bekkenbodem
• Bekkenbodem voelen
• Oefeningen voor het versterken van bekkenbodemspieren
• Gezonde levensstijl
• Andere behandelingen
• Complicaties van aandoening

Synoniem stressincontinentie

Stressincontinentie is eveneens gekend als ‘inspanningsincontinentie’.

Oorzaken: Door verzwakte sluitspier van urine

Bij stressincontinentie ontstaat druk of spanning op de blaas waarbij de bekkenbodem niet in staat is om deze op te vangen. Vaak kunnen patiënten dan de urine niet controleren, zodat ze de drang om te plassen in alle omstandigheden ervaren. De sluitspier van de urine (urinesfincter) zorgt voor de vrijlating van de urine. Als de urinesluitspier verzwakt of niet meer werkt, dan is het niet meer mogelijk om de urine in de blaas te behouden. Normaal gesproken vergroot de blaas wanneer meer urine in de blaas terechtkomt en dan blijven de klepvormige spieren in de urinebuis (urethra) dicht om lekken te voorkomen. Wanneer de spieren echter verzwakken (niezen, hoesten, bepaalde bewegingen, …), is elke druk op de blaas voldoende om lekkage te veroorzaken.

Risicofactoren van lekkage van urine

De bekkenbodem- en urinesfincterspieren verzwakken sneller bij een aantal aandoeningen, medische behandelingen en omgevingsfactoren.

Aandoeningen en medische behandelingen
Diverse aandoeningen alsook medische behandelingen verhogen de kans op stressincontinentie:

• chirurgie in het bekkengebied of de prostaat
• complicatie van medicatiegebruik waardoor een patiënt een hogere urineproductie heeft
• diabetes mellitus (suikerziekte): leidt tot overmatige urineproductie (polyurie) en zenuwschade
• een baarmoederprolaps (verzakking van de baarmoeder)
• een hysterectomie (chirurgische verwijdering van baarmoeder)
• schade aan de urinebuis
• urineweginfecties
• ziekten die chronisch hoesten met zich meebrengen

Omgevingsfactoren
Ook diverse omgevingsfactoren veroorzaken de lekkage van urine bij beweging of inspanning:

• hormonale veranderingen tijdens de menopauze
• meer zwangerschappen en vaginale bevallingen (bij de bevalling ontstaat mogelijk weefsel-, spier- of zenuwschade waardoor klachten kort na of soms jaren later na de bevalling optreden)
• leeftijd: bij de veroudering verzwakken de bekkenbodemspieren
• obesitas (overgewicht)
• overmatig consumptie van cafeïne of alcohol
• rokers met een rokershoest
• zware gewichten tillen zonder bekkenbodemspieren op te spannen

Af en toe ontstaat stressincontinentie zonder bekende oorzaak.

Symptomen: Urineverlies bij beweging

Patiënten met stressincontinentie verliezen enkele druppels urine (lekkage) bij het lachen, niezen, hoesten, springen, lopen (of het beoefenen van andere sporten), opstaan, uit een auto komen, iets zwaar tillen, een bepaalde lichamelijke inspanning uitvoeren, de geslachtsgemeenschap, … Dit probleem verergert mogelijk.

Diagnose en onderzoeken

Contact met de arts
Hoewel stressincontinentie een heel vervelend probleem is voor patiënten, zoeken 75% van de patiënten met dit probleem uit schaamte geen medische hulp op. Wanneer patiënten dan toch de arts opzoeken, lijden ze vaak al meerdere jaren aan stressincontinentie. Vooral vrouwen vinden het dikwijls ‘normaal’ om ongelukjes te hebben en behelpen zich jarenlang met inlegkruisjes of ander incontinentiemateriaal.

Lichamelijk onderzoek
Nadat de arts de patiënt bevraagd heeft, bekijkt hij de buik en geslachtsdelen van de patiënt. Een urineonderzoek is nodig om tekenen van een infectie, tekenen van bloed in de urine (hematurie), of andere urineafwijkingen op te sporen. Verder is een kort neurologisch onderzoek nodig om eventuele bekkenproblemen te identificeren. Voorts krijgt de patiënt de vraag om te hoesten waarbij de arts dan bekijkt of de patiënt urine verliest (urine-incontinentie).

Diagnostisch onderzoek
Bij het plassen is het mogelijk dat een deel van de urine in de blaas achterblijft. De arts meet dit overblijfsel (residu) via een speciale plastest. Het meten van de blaasdruk is verder nodig bij een aantal patiënten. Ook maakt de arts aparte videobeelden van de blaas die zich vult en ledigt. Met een cystoscopie (inwendig kijkonderzoek van de blaas) is de arts tot slot in staat om de blaas en urinebuis te inspecteren.

Behandeling via bekkenbodemspieroefeningen en andere therapieën

Bij ongeveer 70% van de patiënten met stressincontinentie, verhelpen eenvoudige bekkenbodemspieroefeningen de klachten. Het is wel belangrijk om zo snel mogelijk een arts of fysiotherapeut te raadplegen met dit probleem want des te langer een patiënt wacht met het opzoeken van professionele hulp, des te meer de aandoening verergert.

Functie bekkenbodem

De bekkenbodem van mensen bestaat uit drie lagen van spieren en bindweefsel die in verschillende richtingen lopen. De bekkenbodem bevindt zich verder onderin de romp, en is opgehangen aan de zitknobbels, het schaam- en het staartbeen. De bekkenbodem heeft een ondersteunende functie van organen (blaas, darmen, baarmoeder) en sluit tevens de buikholte onderaan af. Bovendien is de bekkenbodem verantwoordelijk voor de doorgang van urine, stoelgang en winden. Wanneer een vrouw bevalt, begeleidt de bekkenbodem de baby naar buiten. Ook is een sterke bekkenbodem belangrijk voor een intense beleving en genot tijdens de geslachtsgemeenschap.

Bekkenbodem voelen

De bekkenbodem ontdekken is mogelijk door tijdens het plassen even de plasstraal te onderbreken. Dit mag de patiënt slechts éénmalig als test eens doen om de bekkenbodem te voelen, maar niet als oefening uitvoeren, want veelvuldig de urinestroom doen stoppen, verhoogt het risico op een urineweginfectie. Een andere mogelijkheid om de bekkenbodem te ontdekken, is enkel mogelijk bij vrouwen. Zij kunnen namelijk een tampon of de vinger in de vagina stoppen en vervolgens de spieren rondom de vagina aandrukken. Daarna moet de patiënt of de vinger weghalen terwijl de spieren aangespannen blijven. Mannen spannen dagelijks de bekkenbodem aan bij het afronden van de plas. Mannen hebben over het algemeen een goed getrainde bekkenbodem.

Oefeningen voor het versterken van bekkenbodemspieren

Isabel de Keyser, kinesiste (fysiotherapeut), geeft in het tijdschrift Profiel enkele tips om de bekkenbodemspieren te oefenen wat altijd en overal mogelijk is. Volgende oefeningen mag de patiënt honderd à tweehonderd keer per dag uitvoeren. Het is bij deze oefeningen wel belangrijk om goed te blijven ademen.

Auto
In de wagen is het bijvoorbeeld mogelijk om ritmisch met de muziek mee te bewegen waarbij de patiënt de spieren moet opspannen, dit even moet vasthouden en vervolgens moet loslaten. Het is ook mogelijk om bij het stilstaan aan een rood licht de bekkenbodem aan te spannen door de spieren traag naar het centrum en omhoog te treken, enkele tellen vast te houden en vervolgens weer los te laten.

Kantoor
Op kantoor is het eveneens mogelijk om met de bekkenbodem te oefenen door de benen over elkaar te plaatsen en vervolgens de knieën naar elkaar toe te bewegen. Het is dan belangrijk om de bekkenbodem alsook de buikspieren samen aan te spannen naar binnen en naar boven (vergelijkbaar met het aandoen van een strakke jeansbroek).

Gezonde levensstijl

Patiënten met overgewicht krijgen het advies om gewicht te verliezen. Vezelrijke voedingsproducten zijn aanbevolen. Een aantal voedingsproducten leiden ook sneller tot stressincontinentie en deze vermijdt de patiënt het best: kunstmatige zoetstoffen, veenbessen, druiven, ananas, citrusvruchten, appels, cantaloupe en pruimen, uien, tomaten, paprika, rijpe kaas, zure room, yoghurt, roggebrood, walnoten en pinda’s. Voldoende blijven drinken is bovendien nodig om uitdroging (dehydratie) te voorkomen. Stoppen met roken is tot slot een ander advies om een rokershoest en blaaskanker te voorkomen.

Andere behandelingen

Verder is het verstandig om telkens de blaas te ledigen voor de geslachtsgemeenschap. Naast de bekkenbodemspieroefeningen is blaastraining en biofeedback voor heel wat patiënten nuttig. Verder krijgen patiënten soms gedragstherapie waarbij ze leren om ander gedrag aan te nemen om zo de stressincontinentie te verminderen. Soms zet de arts medicijnen of een chirurgische ingreep in zodat patiënten met stressincontinentie geen symptomen meer ervaren. Verder behandelt de arts de onderliggende oorzaak zoals bijvoorbeeld een urineweginfectie.

Complicaties van aandoening

Stressincontinentie is een vervelend probleem dat vooral psychisch gerelateerde complicaties met zich meebrengt. Zo zullen patiënten met dit type incontinentie steeds controleren waar het dichtstbijzijnde toilet is, reservekledij meenemen of anders sluiten ze zich sneller op uit angst voor ongelukjes. Verlegenheid, angst en een depressie behoren ook tot de mogelijkheden. Het sociaal en intiem leven is bijgevolg aangetast. Daarnaast heeft stressincontinentie een financiële impact voor de patiënt, daar hij steeds incontinentiemateriaal moet aanschaffen. Tot slot ervaren sommige patiënten een huiduitslag of huidirritatie doordat de huid constant in contact komt met urine, hetgeen zorgt voor irritatie en pijn.

Lees verder

• Blaastraining: Betere blaascontrole bij urine-incontinentie