Urinegeur van ammoniak: Plas met ammoniakgeur

Urine ruikt meestal slechts een beetje, maar soms bemerkt de patiënt een doordringende ammoniakgeur. In de urine bevinden zich dan meestal grote hoeveelheden afvalstoffen, hetgeen een normaal verschijnsel is en meestal ongevaarlijk is. Bepaalde voedingsmiddelen, uitdroging en infecties kunnen ook leiden tot een ammoniakgeur in de urine. Een aanhoudende ammoniakgeur of een ammoniakgeur van urine die gepaard gaat met andere symptomen, zijn echter alarmsignalen waarmee de patiënt best een arts raadpleegt. De arts spoort dan de oorzaak van de urineafwijking op en zet indien nodig een medische behandeling in.

• Epidemiologie van ammoniakstank in plasje
• Oorzaken van ammoniakgeur in de urine
• Bacteriële infecties
• Dehydratie
• Diabetes mellitus en ketonurie
• Fistels tussen urinewegen en darmen
• Hormonale veranderingen en urinegeur
• Leverziekten
• Medicatie, vitaminen
• Nier- en blaasstenen: obstructie en infectie
• Nierziekten
• Overmatig gebruik van alcohol
• Overmatige stress
• Uitdroging en geconcentreerde urine
• Urine-incontinentie
• Urineweginfecties (UWI’s)
• Voeding
• Risicofactoren van verhoogde ammoniakgehalten in plas
• Symptomen van urine die ruikt naar ammoniak
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van ammoniakgeur in de urine
• Prognose
• Complicaties
• Preventie van ammoniakgeur in de urine

Epidemiologie van ammoniakstank in plasje

De epidemiologie van ammoniakgeur in de urine is een belangrijk onderwerp binnen de urologie en interne geneeskunde. Deze geurverandering kan optreden door verschillende medische aandoeningen, voedingskeuzes en omgevingsfactoren. De prevalentie van ammoniakgeur in de urine kan variëren op basis van de populatie, leeftijd, geslacht en andere demografische factoren.

Prevalentie
Ammoniakgeur in de urine komt relatief vaak voor en is vaak een aanwijzing voor onderliggende aandoeningen. Hoewel het moeilijk te kwantificeren is, wordt geschat dat een significant percentage van de bevolking tijdens hun leven minstens één keer te maken heeft gehad met veranderingen in de urinegeur. Bij specifieke populaties, zoals mensen met een verhoogd risico op urineweginfecties, diabetes of leverziekten, is de frequentie van ammoniakgeur mogelijk hoger.

Leeftijd en geslacht
De prevalentie van ammoniakgeur in de urine kan variëren met de leeftijd. Bij oudere volwassenen kan de geur sterker zijn als gevolg van een afname van de nierfunctie, uitdroging en een hogere incidentie van urineweginfecties. Ook kan bij vrouwen tijdens de zwangerschap of menopauze hormonale veranderingen leiden tot geurveranderingen in de urine. Bij mannen kan een verhoogde eiwitinname of bepaalde aandoeningen, zoals prostaataandoeningen, ook bijdragen aan een sterker ruikende urine.

Regionale variaties
De epidemiologie van ammoniakgeur kan ook variëren tussen verschillende geografische regio's. In gebieden waar bepaalde voedingspatronen prevaleren, zoals hoge eiwitdiëten of voedingsbeperkingen, kunnen veranderingen in urinegeur vaker voorkomen. Ook culturele factoren, zoals de consumptie van specifieke kruiden en specerijen, kunnen de geur van urine beïnvloeden.

Oorzaken van ammoniakgeur in de urine

De oorzaken van een ammoniakgeur in de urine kunnen variëren van onschuldige factoren zoals voeding tot ernstige onderliggende aandoeningen. Hieronder volgt een overzicht van de meest voorkomende oorzaken:

Bacteriële infecties

Bacteriële infecties in de urinewegen kunnen leiden tot geurveranderingen in de urine. Sommige bacteriën produceren enzymen die de afbraak van ureum in ammoniak bevorderen, wat resulteert in een sterke, doordringende geur. Deze infecties kunnen variëren van milde cystitis tot ernstigere pyelonefritis, waarbij de nieren betrokken zijn. Symptomen kunnen onder andere frequent urineren, branderigheid bij het plassen en troebele urine omvatten.

Dehydratie

Dehydratie kan leiden tot geconcentreerde urine, waardoor de geur van ammoniak sterker kan worden. Bij onvoldoende vochtinname, vooral in warme klimaten of bij intensieve lichamelijke activiteit, wordt de urine geconcentreerder en kan deze een sterke geur ontwikkelen. Dit komt door de verhoogde concentratie van afvalstoffen, waaronder ureum en ammoniak, die normaal gesproken worden verdund door water in de urine.

Diabetes mellitus en ketonurie

Bij diabetes mellitus kan een ammoniakgeur in de urine optreden door de aanwezigheid van ketonen. Wanneer het lichaam onvoldoende insuline heeft om glucose te gebruiken voor energie, begint het vet te verbranden, wat leidt tot de productie van ketonen. Deze worden via de urine uitgescheiden, wat een ammoniakachtige geur kan veroorzaken. Hoge ketonwaarden kunnen wijzen op een ernstige complicatie zoals ketoacidose, waarvoor onmiddellijke medische aandacht nodig is. Aanpassingen in de diabetesbehandeling, inclusief insuline en dieet, kunnen noodzakelijk zijn om de ketonproductie te beheersen.

Fistels tussen urinewegen en darmen

Fistels, of abnormale verbindingen, tussen de urinewegen en de darmen kunnen leiden tot een gemengde urine die bacteriën en fecale materialen bevat. Dit kan resulteren in een ongebruikelijke geur, inclusief een ammoniakachtige geur. Dit gebeurt meestal na een chirurgische ingreep of bij ernstige ontstekingen of infecties.

Hormonale veranderingen en urinegeur

Hormonale veranderingen, zoals die optreden tijdens de menopauze of zwangerschap, kunnen ook bijdragen aan een ammoniakgeur in de urine:

• Menopauze: De afname van oestrogeen tijdens de menopauze kan leiden tot veranderingen in de vaginale flora en droogheid, wat bijdraagt aan een ammoniakgeur in de urine. Deze veranderingen kunnen ook het risico op urineweginfecties verhogen, wat de geur verder beïnvloedt.
• Zwangerschap: Hormonale veranderingen tijdens de zwangerschap verhogen het risico op urineweginfecties, wat kan resulteren in een ammoniakgeur in de urine. Ongeveer acht procent van de zwangere vrouwen ervaart een UWI, wat kan leiden tot symptomen zoals frequent urineren, branderig gevoel bij het plassen, en troebele urine. Deze symptomen moeten onmiddellijk worden gemeld om complicaties zoals vroeggeboorte of sepsis te voorkomen.

Leverziekten

De lever speelt een cruciale rol bij het verwerken en verwijderen van afvalstoffen, waaronder ammoniak, uit het lichaam. Bij leveraandoeningen zoals levercirrose of hepatitis kan de lever deze stoffen niet effectief verwerken, wat leidt tot verhoogde ammoniakgehalten in het bloed en de urine. Dit resulteert in een karakteristieke ammoniakgeur in de urine. Naast de geur kunnen symptomen zoals geelzucht, buikpijn, en zwakte optreden, wat onmiddellijke medische aandacht vereist.

Medicatie, vitaminen

Sommige medicijnen en vitaminen, vooral supplementen die tijdens de zwangerschap worden ingenomen, kunnen de geur van urine beïnvloeden. Deze geur is meestal onschuldig en verdwijnt vanzelf zodra het lichaam de stoffen heeft uitgescheiden. Als de geur aanhoudt of gepaard gaat met andere symptomen, zoals pijn bij het plassen, is het raadzaam een arts te raadplegen. Mogelijk moeten de medicijnen of vitaminen worden aangepast.

Nier- en blaasstenen: obstructie en infectie

Nier- en blaasstenen kunnen irritatie en obstructie in de urinewegen veroorzaken, wat kan leiden tot urineweginfecties en een bijbehorende ammoniakgeur. Wanneer stenen de urinewegen passeren, kunnen ze ernstige pijn, bloed in de urine, en een sterk ruikende urine veroorzaken. De behandeling varieert van medicatie tot, in ernstige gevallen, chirurgische ingrepen om de stenen te verwijderen.

Nierziekten

Bij nierziekten, zoals chronische nierziekte of nierfalen, kan de urine geconcentreerder zijn en een sterke ammoniakgeur hebben. Nierfunctiestoornissen kunnen ook leiden tot verhoogde niveaus van eiwitten en bacteriën in de urine, wat de geur versterkt. Deze symptomen vereisen vaak uitgebreide medische onderzoeken en behandelingen om verdere verslechtering van de nierfunctie te voorkomen.

Overmatig gebruik van alcohol

Overmatig alcoholgebruik kan de leverfunctie beïnvloeden en leiden tot een verhoogde productie van ammoniak. Wanneer de lever niet in staat is om ammoniak effectief te metaboliseren, kan dit leiden tot een verhoogd niveau van ammoniak in het bloed en de urine, wat resulteert in een sterke geur.

Overmatige stress

Bij hoge stressniveaus kan het lichaam een verhoogde hoeveelheid catecholamines (stresshormonen) produceren, wat de stofwisseling kan beïnvloeden en leiden tot een verhoogde afbraak van eiwitten en de productie van ammoniak. Deze veranderingen kunnen zich vertalen in een verandering van de urinegeur.

Uitdroging en geconcentreerde urine

Uitdroging is een van de meest voorkomende oorzaken van een sterke ammoniakgeur in de urine. Wanneer het lichaam onvoldoende vocht krijgt, wordt de urine geconcentreerder, wat leidt tot een intensere geur. Naast de geur kunnen symptomen zoals droge mond, verminderde urineproductie, en duizeligheid optreden. Voldoende hydratatie is essentieel om deze symptomen te voorkomen en de urine te verdunnen.

Urine-incontinentie

Urine-incontinentie kan leiden tot urine die langdurig in contact komt met de huid en kleding, wat kan resulteren in een sterke ammoniakgeur. Dit komt vaak voor bij ouderen of mensen met bepaalde neurologische aandoeningen en kan ook gepaard gaan met een verhoogde kans op urineweginfecties, die de geur verder kunnen beïnvloeden.

Urineweginfecties (UWI’s)

Urineweginfecties (UWI's) zijn een veelvoorkomende oorzaak van ammoniakgeur in de urine. Deze infecties ontstaan wanneer bacteriën, zoals Escherichia coli (E. coli), de urinewegen binnendringen en zich vermenigvuldigen. Naast de veranderde geur kan een UWI leiden tot symptomen zoals troebele urine, pijn of een branderig gevoel bij het plassen, frequent urineren, en soms koorts. Vroegtijdige behandeling met antibiotica is cruciaal om complicaties te voorkomen.

Voeding

Voeding speelt een belangrijke rol bij het beïnvloeden van de geur van urine. Bepaalde voedingsmiddelen, zoals asperges, knoflook, en voedingsmiddelen die rijk zijn aan zwavelverbindingen, kunnen de urine een karakteristieke ammoniakgeur geven. Ook het consumeren van grote hoeveelheden vitamine B6 kan deze geur veroorzaken. Deze geur is meestal tijdelijk en verdwijnt zodra de uitlokkende voedingsmiddelen uit de voeding worden verwijderd.

Risicofactoren van verhoogde ammoniakgehalten in plas

Verschillende factoren kunnen het risico op een ammoniakgeur in de urine verhogen:

• Onvoldoende vochtinname
• Diabetes mellitus
• Nier- of leverziekten
• Hormonale veranderingen, zoals tijdens de menopauze of zwangerschap
• Voedingsgewoonten rijk aan eiwitten of bepaalde groenten
• Langdurig gebruik van bepaalde medicatie, zoals vitaminen of diuretica

Symptomen van urine die ruikt naar ammoniak

Naast de kenmerkende ammoniakgeur van urine, kunnen andere symptomen aanwezig zijn, afhankelijk van de onderliggende oorzaak:

• Troebele of donkere urine
• Pijn of een branderig gevoel bij het plassen
• Frequent urineren, vooral 's nachts
• Bloed in de urine (hematurie)
• Rug- of buikpijn
• Koorts of rillingen, vooral bij infecties

Alarmsymptomen

Alarmsymptomen die onmiddellijke medische aandacht vereisen zijn:

• Aanhoudende ammoniakgeur die niet verdwijnt na verhoogde vochtinname
• Bloed in de urine
• Ernstige pijn in de onderbuik of rug
• Koorts, rillingen of andere tekenen van infectie
• Sterk troebele of donkere urine
• Verlies van eetlust, misselijkheid of braken, wat kan wijzen op nier- of leverproblemen

Diagnose en onderzoeken

De diagnose van een ammoniakgeur in de urine begint met een grondige anamnese, waarbij de arts de patiënt vraagt naar de duur van het probleem, bijbehorende symptomen en voedingsgewoonten. Fysieke onderzoeken kunnen worden uitgevoerd om mogelijke oorzaken zoals infecties of leverproblemen op te sporen. Diagnostische tests omvatten:

• Urineonderzoek: Dit kan helpen bij het identificeren van bacteriën, bloed, eiwitten of andere afwijkingen.
• Bloedonderzoek: Om nier- en leverfuncties te controleren en eventuele infecties op te sporen.
• Beeldvormende onderzoeken: Zoals een echografie of CT-scan, om nierstenen, blaasstenen of andere afwijkingen te detecteren.
• Kweek van de urine: Om de specifieke bacterie te identificeren die mogelijk een UWI veroorzaakt.

Behandeling van ammoniakgeur in de urine

De behandeling van ammoniakgeur in de urine is afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Het is cruciaal om eerst een diagnose te stellen om de juiste behandeling te bepalen. Hieronder worden verschillende behandelmethoden en richtlijnen beschreven.

Aanpassing van de voeding
Een veelvoorkomende oorzaak van ammoniakgeur in de urine is een voeding die rijk is aan eiwitten. Het aanpassen van de voeding kan helpen om de geur te verminderen.

Eiwitbeperking kan effectief zijn. Het verminderen van de inname van eiwitrijk voedsel, zoals vlees, eieren en zuivelproducten, kan helpen. Door minder eiwitten te consumeren, vermindert de productie van ureum in de lever, wat leidt tot een lagere concentratie ammoniak in de urine.

Daarnaast is hydratatie van groot belang. Het drinken van voldoende water helpt om de urine te verdunnen, waardoor de concentratie van ammoniak vermindert. Dit kan de geur in de urine aanzienlijk verlichten.

Sommige mensen kunnen profiteren van het gebruik van voedingssupplementen. Supplementen zoals vitamine B6 kunnen helpen bij het metabolisme van eiwitten en kunnen de afbraak van ammoniak bevorderen. Dit kan de geur in de urine verder verminderen.

Behandeling van onderliggende aandoeningen
Als de ammoniakgeur in de urine het gevolg is van een specifieke medische aandoening, dan is het belangrijk om deze aandoening te behandelen.

Bij urineweginfecties (UWI's) is antibiotische behandeling essentieel. Een arts kan de juiste antibiotica voorschrijven op basis van de specifieke bacteriën die de infectie veroorzaken. Het is belangrijk om de volledige kuur af te maken om herhaling van de infectie te voorkomen.

Bij nierziekten kan de behandeling variëren afhankelijk van de ernst en het type nierprobleem. In sommige gevallen kan dialyse noodzakelijk zijn om de afvalstoffen, waaronder ammoniak, effectief uit het bloed te verwijderen.

Leverziekten vereisen ook specifieke behandelingen. Het beheren van leveraandoeningen kan omvatten: veranderingen in levensstijl, medicatie en in ernstige gevallen levertransplantatie. Het verbeteren van de leverfunctie kan helpen de ammoniakniveaus in het lichaam te verlagen.

Medicatie en supplementen
Sommige medicijnen kunnen helpen bij het verlagen van de ammoniakniveaus in het lichaam. Lactulose is een medicijn dat vaak wordt voorgeschreven voor patiënten met leverfalen om de absorptie van ammoniak in de darmen te verminderen. Dit medicijn werkt door de darmflora te veranderen en het milieu in de darm te verzuren, wat de productie van ammoniak door bacteriën vermindert.

Bovendien kunnen bepaalde supplementen, zoals L-ornithine-L-aspartaat, worden aanbevolen voor patiënten met een verhoogd risico op hyperammoniëmie. Deze supplementen helpen de afbraak van ammoniak in het lichaam te verbeteren en kunnen nuttig zijn in de behandeling van leveraandoeningen.

Regelmatige controle en opvolging
Een belangrijke stap in de behandeling van ammoniakgeur in de urine is regelmatige controle door een zorgverlener. Dit kan inhouden dat er bloed- en urinetests worden uitgevoerd om de ammoniakniveaus en de werking van de nieren en lever te monitoren.

Een zorgverlener kan ook aanbevelingen doen voor leefstijlveranderingen, zoals voeding, lichaamsbeweging en hydratatie, die bijdragen aan het beheer van de symptomen. Dit helpt niet alleen om de ammoniakgeur te verminderen, maar ook om de algehele gezondheid te verbeteren.

Door nauw samen te werken met zorgverleners en de juiste behandelingen en aanpassingen door te voeren, kunnen patiënten effectieve controle krijgen over de ammoniakgeur in hun urine en de onderliggende oorzaken daarvan aanpakken.

Prognose

De prognose voor een ammoniakgeur in de urine varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak. In de meeste gevallen is de prognose gunstig, vooral als de oorzaak tijdig wordt geïdentificeerd en behandeld. Hier is een overzicht van de prognose op basis van verschillende oorzaken:

Onschadelijke oorzaken
Wanneer de ammoniakgeur het gevolg is van voedings- of hydratatieproblemen, zoals het eten van bepaalde voedingsmiddelen of uitdroging, kan de geur vaak snel verholpen worden door eenvoudige veranderingen in levensstijl, zoals een evenwichtige voeding en voldoende vochtinname. De prognose is uitstekend en de geur verdwijnt meestal zodra de oorzaak is aangepakt.

Infecties
Bij urineweginfecties kan een tijdige behandeling met antibiotica de geur snel verhelpen. Het is belangrijk om de volledige kuur af te maken en eventuele controleonderzoeken te ondergaan om ervoor te zorgen dat de infectie volledig is behandeld. Met de juiste behandeling en opvolging is de prognose goed, hoewel herhaalde infecties mogelijk verdere controle vereisen.

Diabetes
Wanneer de ammoniakgeur gerelateerd is aan diabetes, kan de behandeling van de bloedsuikerspiegels en het aanpassen van de medicatie de geur verminderen. Het handhaven van een goed gecontroleerd diabetesmanagement kan helpen bij het voorkomen van ketose, een belangrijke oorzaak van de geur. Regelmatige medische controles zijn noodzakelijk om complicaties te vermijden en de lange termijngezondheid te waarborgen.

Lever- en nierziekten
Ernstige lever- of nierproblemen vereisen vaak langdurige behandeling en continue medische opvolging. De prognose kan gunstig zijn met tijdige en effectieve behandeling, maar deze aandoeningen kunnen verder onderzoek en langdurige zorg vereisen om complicaties zoals leverfalen of nierfalen te voorkomen.

Hormonale veranderingen
Bij hormonale veranderingen, zoals tijdens de menopauze of zwangerschap, kan de ammoniakgeur vaak verminderd worden door het aanpakken van de onderliggende hormonale veranderingen en het opvolgen van medisch advies. De prognose is meestal positief, vooral als de hormonale veranderingen goed worden beheerd en andere gerelateerde symptomen adequaat worden behandeld.

Over het algemeen geldt dat een vroege diagnose en behandeling essentieel zijn voor een goede prognose. Voor aandoeningen die een langdurige medische behandeling vereisen, zoals nier- of leverziekten, is voortdurende opvolging belangrijk om de gezondheid te monitoren en complicaties te voorkomen.

Het is belangrijk om bij aanhoudende of verontrustende symptomen een arts te raadplegen voor een nauwkeurige diagnose en passende behandeling.

Complicaties

Onbehandelde oorzaken van ammoniakgeur in de urine kunnen leiden tot ernstige complicaties, afhankelijk van de onderliggende aandoening. Als de geur veroorzaakt wordt door een medische aandoening en deze niet adequaat wordt behandeld, kunnen de volgende complicaties optreden:

Nierfalen of chronische nierziekte
Langdurige nierproblemen kunnen leiden tot nierfalen, waarbij de nieren niet meer in staat zijn om afvalstoffen en overtollig vocht uit het bloed te filteren. Dit kan resulteren in ernstige gezondheidsproblemen zoals hoge bloeddruk, anemie en botproblemen.

Sepsis
Onbehandelde urineweginfecties kunnen zich verspreiden naar andere delen van het lichaam en leiden tot sepsis, een ernstige en potentieel levensbedreigende infectie die een ernstige ontstekingsreactie in het lichaam veroorzaakt. Symptomen kunnen onder meer hoge koorts, snelle hartslag, ademhalingsproblemen en verwardheid zijn.

Leverinsufficiëntie
Ernstige leveraandoeningen zoals hepatitis of cirrose kunnen leiden tot leverfalen, waarbij de lever niet in staat is om toxines, waaronder ammoniak, adequaat te verwerken. Dit kan resulteren in symptomen zoals geelzucht, vermoeidheid, zwelling en verwarring.

Peritonitis
Onbehandelde nierinfecties kunnen zich uitbreiden en peritonitis veroorzaken, een ontsteking van het buikvlies die hevige buikpijn, koorts en misselijkheid met zich meebrengt. Peritonitis vereist onmiddellijke medische aandacht en behandeling om ernstige complicaties te voorkomen.

Verhoogde kans op blaas- of nierstenen
Aanhoudende uitdroging en concentratie van urine kunnen bijdragen aan de vorming van blaas- of nierstenen, die pijn, bloed in de urine en blokkades in de urinewegen kunnen veroorzaken. Behandeling kan variëren van medicatie tot chirurgie, afhankelijk van de grootte en locatie van de stenen.

Het is cruciaal om de onderliggende oorzaken van een ammoniakgeur in de urine tijdig te identificeren en te behandelen om deze ernstige complicaties te voorkomen. Regelmatige medische controle en opvolging zijn essentieel om de gezondheid van de urinewegen en de algehele gezondheid te waarborgen.

Preventie van ammoniakgeur in de urine

Het voorkomen van een ammoniakgeur in de urine vereist een combinatie van goede gewoonten op het gebied van hydratatie, voeding, hygiëne en medische zorg. Hieronder staan enkele essentiële maatregelen om het risico op ammoniakgeur in de urine te verminderen:

Voldoende hydratatie
Drink minstens 1,5 tot 2 liter water per dag om uitdroging te voorkomen. Dit helpt de urine te verdunnen en vermindert de kans op een sterke geur. Vooral bij warm weer, fysieke inspanning of ziekte is het belangrijk om extra te hydrateren.

Gezonde voeding
Zorg voor een evenwichtige voeding met voldoende groenten en fruit, en vermijd overmatige consumptie van eiwitten, die kunnen bijdragen aan een ammoniakgeur. Asperges, knoflook en voedingsmiddelen die rijk zijn aan zwavelverbindingen kunnen tijdelijk de geur van urine beïnvloeden, maar zijn over het algemeen onschuldig.

Goede hygiëne
Zorg voor regelmatige reiniging van de genitaliën om urineweginfecties (UWI’s) te voorkomen. Vrouwen moeten van voor naar achter vegen na toiletgebruik om te voorkomen dat bacteriën uit de anus naar de urinewegen worden overgebracht.

Regelmatige medische controles
Vooral voor risicogroepen zoals diabetici, mensen met nier- of leverziekten, en zwangere vrouwen zijn regelmatige controles belangrijk. Deze groepen lopen een hoger risico op complicaties die een ammoniakgeur in de urine kunnen veroorzaken. Tijdige opsporing en behandeling kunnen ernstige gevolgen voorkomen.

Tijdig plassen
Houd de urine niet te lang op om ophoping van bacteriën en concentratie van urine te voorkomen, wat de kans op een ammoniakgeur en infecties kan vergroten. Regelmatig plassen helpt de urinewegen schoon te houden en het risico op infecties te verminderen.

Vitamine- en medicatiegebruik
Overleg met de arts over het juiste gebruik van vitaminen en medicatie, vooral tijdens zwangerschap of bij bestaande medische aandoeningen. Sommige supplementen en medicijnen kunnen de geur van urine beïnvloeden, dus het is belangrijk om hun gebruik te monitoren en aan te passen indien nodig.

Voorkomen van urineweginfecties
Naast goede hygiëne kunnen ook cranberrysap of supplementen helpen bij het voorkomen van UWI’s, hoewel het bewijs hiervoor wisselend is. Vermijd daarnaast overmatig gebruik van zeep of vaginale producten die de natuurlijke flora kunnen verstoren en zo het risico op infecties kunnen verhogen.

Deze preventieve maatregelen helpen niet alleen bij het voorkomen van een ammoniakgeur in de urine, maar dragen ook bij aan de algemene gezondheid van de urinewegen en het welzijn van de patiënt.