Hypertrichose: het weerwolfsyndroom, een zeldzame aandoening

Het weerwolfsyndroom is een zeer bijzondere aandoening. Deze aandoening wordt gekenmerkt door het ontwikkelen van lange donkere haren op het gezicht en heel het lichaam. Zo wordt ook de link gelegd met de wolf. Deze aandoening is mentaal heel zwaar. Zo zijn er maar weinig middelen om de haren te bestrijden.

Wat is het weerwolfsyndroom?

Bij het weerwolfsyndroom is er een overmatige haargroei. Dit op plaatsen waar je geen tot weinig haar hoort te hebben zoals de binnenkant van de oogleden, op het voorhoofd en op de neus. Het zijn meestal vrij donkere en lange haren. Zo lijkt je gezicht erg op dat van een wolf. Vandaar dat het ook het weerwolfsyndroom wordt genoemd. Toch komt het niet enkel op het gezicht voor. Vaak zijn de haren zichtbaar op het hele lichaam. Letterlijk van top tot teen ben je behaard. Het weerwolfsyndroom kan je al van je geboorte hebben. Toch wordt ook gemerkt dat het zich later kan ontwikkelen.

Symptomen

Lichamelijke symptomen
In het algemeen hebben personen met het weerwolfsyndroom een enorme beharing. Voornamelijk in het aangezicht is dit erg aanwezig. Deze personen hebben hele zware wenkbrauwen, bakkebaarden, donshaartjes op de wangen, haren op de neus, een baard, … Er zijn zelfs personen waarbij haar op de oogleden is vastgesteld. De haren van iemand met het weerwolfsyndroom zijn zeer donker en lang. Toch zijn ze over het algemeen zacht. Vaak wordt geprobeerd om de haren weg te scheren. Toch moet je hier goed mee opletten omdat door het scheren de haren stugger kunnen worden.

Alhoewel de haargroei een algemeen fenomeen is, zijn er toch verschillen tussen mannen en vrouwen zichtbaar. Zo hebben mannen extra veel haar in hun gezicht. Hierbij gaat het dan om haren op de neus, op het voorhoofd en zeer zware beharing op de wangen. Terwijl dit bij vrouwen ook wel aanwezig is, krijgen zij meer lichaamsbeharing op ongewone plaatsen zoals de rug en de borst.

Psychische symptomen
Mentaal is het weerwolfsyndroom zeer zwaar. Je ziet er dan ook helemaal anders uit dan de rest van je gezin. Zo worden deze personen vaak buitengesloten door hun omgeving. Kinderen durven niet meer naar school gaan en worden uitgelachen. De patiënten zelf schamen zich enorm voor hun haar en bedekken zich zoveel mogelijk. Ze sluiten zich heel vaak op in hun huis uit angst voor de omgeving. In Azië wordt zelfs gezien dat deze personen uit hun dorp worden verdreven.

Wat veroorzaakt het weerwolfsyndroom?

Het weerwolfsyndroom is enorm zeldzaam. Anno 2018 hebben slechts honderd personen deze ziekte. Daardoor is het ook zeer moeilijk om na te gaan wat deze ziekte veroorzaakt. Zo werd in 1995 ontdekt dat het weerwolfsyndroom een erfelijke ziekte is. Er werd in 1995 gedacht aan een mutatie op het X-chromosoom.

Pas sinds 2011 was een wetenschapper in staat om de echte oorzaak van het weerwolfsyndroom bloot te leggen. Zo bestudeerde hij de genen van een hele familie met een persoon met het weerwolfsyndroom. Op die manier kwam hij er achter dat er op dezelfde plaats als de X-chromosomen zich een extra gen bevindt. Dit gen zou verantwoordelijk zijn voor de aandoening omdat het de haargroei stimuleert.

Behandeling

lasertherapie

Er is anno 2018 geen medicatie om het weerwolfsyndroom te behandelen. Wel wordt er geprobeerd om via allerlei manieren de haren uit te dunnen. Ook het verlichten van de kleur is voor patiënten met het weerwolfsyndroom al een enorme hulp. Daardoor wordt nu voornamelijk lasertherapie ingezet om de haren te verwijderen. Lasertherapie werkt door middel van het lichaamseigen melanine. Via de laser wordt een puls gestuurd die door de melanine overgedragen wordt naar de haarwortel. De melanine geeft de hitte van de laser af waardoor de haarwortel verschroeien en afsterven. De behandeling is pijnloos, maar wel redelijk duur. Bovendien heeft de laserbehandeling een gedeeltelijk succes. Zo wordt vaak gezien dat bij mensen met het weerwolfsyndroom de haren maar tijdelijk verdwijnen. Ook wordt gemerkt dat een deel van de haren, meestal de donkerste haren, bestand zijn tegen de lasertherapie.

Scheren

Het is ook mogelijk om de haren weg te scheren. Toch moet men hier zeer voorzichtig te werk gaan. Door het verwijderen van langere haren kan je jezelf snijden tijdens het scheren. Bovendien blijven er altijd stoppels zichtbaar en werkt deze methode dus niet lang. Ook kunnen de haren stugger worden wat het weer moeilijker maakt om ze elke keer weg te scheren.