Het verband tussen hyperactiviteit (ADHD) en suiker

Hyperactiviteit wordt gekenmerkt door een overdreven activiteit, impulsiviteit en verminderde aandacht. Een populaire maar niet algemeen aanvaarde stelling is dat kinderen hyperactief worden als ze te veel suiker eten.

Adrenaline

Hyperactieve kinderen hebben de neiging om veel te actief te zijn. De mate waarin ze actief of juist te actief zijn, hangt erg samen met hun leeftijd. Het is volkomen normaal dat een kind van 2 jaar actiever en minder aandachtig is dan een ouder kind. Het aandachtsniveau schommelt ook met de interesse van het kind voor een bepaalde activiteit. Veel ouders hebben gemerkt dat hun kinderen actiever zijn na het eten van veel suiker of andere zoetstoffen zoals aspartaan. Nochtans hebben de meeste onderzoeken naar dit onderwerp uitgewezen dat de effecten van suiker op hyperactiviteit bij kinderen te verwaarlozen is. Op fysiologisch vlak kan het echter bijna niet anders dan dat suiker de activiteit van kinderen beïnvloed, al is het maar omdat suiker erg snel in onze bloedbanen terechtkomt en dat glucose in het bloed de productie van adrenaline op gang brengt. Suiker en adrenaline zijn reeds in tal van studies aan elkaar gelinkt. Zo werd in een studie een grote hoeveelheid suiker aan een reeks kinderen gegeven op een lege maag, waarna hun lichaam reageerde met de aanmaak van grote hoeveelheden adrenaline, hetgeen resulteerde in trillingen, angst, spanning en problemen met de concentratie. Deze reacties kon men enkel vast stellen bij kinderen en niet bij volwassenen en de hoeveelheid suiker was veel groter dan het gebruikelijke dagelijkse gemiddelde.

Hyperactiviteit en ADHD

Ongeveer 5% tot 15% van de kinderen heeft last van hyperactiviteit. Dit aantal lijkt vooral de laatste jaren sterk te stijgen. Uit onderzoek bleek ook dat ons verbruik van suiker sinds 1983 met 30% gestegen is. De vraag is of er een bestand bestaat tussen die twee gegevens? De gemiddelde Europeaan gebruikt dagelijks ongeveer 10 tot 20 theelepels toegevoegde suikers. Dit is dus bovenop de glucose die reeds aanwezig is in onze voeding. Hyperactiviteit is een typisch symptoom bij ADHD. Veel kinderen die de diagnose ADHD krijgen zullen in feite simpelweg last hebben van hyperactiviteit. Beide stoornissen hebben echter een andere oorzaak en dienen ook allebei op een andere manier behandeld te worden. Andere aandoeningen waar hyperactiviteit een symptoom van is zijn schizofrenie, manische depressies, autisme en het syndroom van Gilles de la Tourette. Maar hyperactiviteit kan bijvoorbeeld ook ontstaan uit emotionele stoornissen. Als een kind ongelukkig is kan het vaak in combinatie met agressiviteit een reactie hierop zijn. Ook is bewezen dat blootstelling aan hoge concentraties aan lood hyperactiviteit kan veroorzaken, bijvoorbeeld als ze wonen in oudere woningen.

De diagnose van ADHD

Het kan moeilijk zijn om het onderscheid te maken tussen hyperactiviteit en normale activiteit bij een kind. Zo kan een kind iets actiever zijn voor zijn leeftijd, of omringt worden door volwassenen die minder tolerant zijn. Net zoals bij ADHD kan de stoornis worden afgeleid door het beantwoorden van een vragenlijst, waarbij een minimum aantal vragen positief beantwoord dienen te worden alvorens men kan spreken van hyperactiviteit.

Behandeling van hyperactiviteit en ADHD

Als de hyperactiviteit is gerelateerd aan een onderliggende neurologische of psychische oorzaak, zal de behandeling van de aandoening leiden tot verbetering. Wanneer hyperactiviteit geen verband houdt met een medische aandoening, zullen andere maatregelen genomen moeten worden. Zo zal men de invloed vanuit de omgeving van het kind moeten bekijken en het kind individueel gaan begeleiden en tevens moeten zorgen dat het kind voldoende slaap krijgt. Medicijnen werken zelden efficiënt tegen hyperactiviteit en er mag in geen geval gebruik gemaakt worden van geneesmiddelen ter behandeling van ADHD. De meeste kinderen groeien vanzelf uit hun hyperactiviteit of leren er constructief mee om te gaan. Een suikerarm dieet zal het proces niet sneller doen verlopen.

De juiste voeding

Kinderen hebben voldoende vezels nodig in hun voeding om het adrenalineniveau constant te houden. Deze vezels vind je in brood, rijst, ontbijtgranen, aardappelen, fruit, groenten en bonen. Het is ook aan te raden om voeding met een grote hoeveelheid suikers te beperken bij kinderen, maar dit niet alleen om een kind rust te gunnen. Voeding met veel suikers hebben over het algemeen weinig vitaminen en mineralen. Bovendien zijn deze suikers verantwoordelijk voor tandbederf en kan leiden tot overgewicht. De snelle opname van suikers in het bloed kan afgeremd worden door de opname van vet en proteïne. Het is dus beter om een suikerrijke snack te eten na een vetrijke maaltijd, dan tussendoor. Probeer ook suikerhoudende dranken te voorkomen. Veel van deze frisdranken bevatten ook nog eens een grote hoeveelheid cafeïne, een andere stimulant van hyperactiviteit. Leer uw kinderen daarom water of fruitsappen drinken.