Bruxisme of tandenknarsen

Tandenknarsen is een ernstige aandoening. Op lange termijn kan er heel wat schade ontstaan aan je gebit. Er zijn veel verschillende oorzaken, doch slechts weinig oplossingen. Om bruxisme tegen te gaan, is het dus heel belangrijk om de oorzaak te ontdekken.

Wat is tandenknarsen of bruxisme?

Bruxisme is het beste te omschrijven als het met geweld over elkaar heen schuiven van tanden en kiezen, of ook wel het met kracht op elkaar klemmen van tanden en kiezen. Dit gebeurt meestal 's nachts, maar het kan ook overdag plaatsvinden. De meeste mensen hebben het zelf niet door wanneer ze aan het tandenknarsen zijn. Er zijn twee verschillende vormen van bruxisme; slaapbruxisme en waakbruxisme. Slaapbruxisme gebeurt 's nachts en houdt het knarsen van tanden in. Waakbruxisme gebeurt vaker overdag en wordt getypeerd door het klemmen van de tanden. Deze twee vormen komen vaak apart voor.
Vrijwel iedereen heeft wel eens last van tandengeknars, het wordt pas een probleem als het heel regelmatig of continue gebeurt. Aarzel dus niet om advies te vragen als je het gevoel krijgt dat het chronisch begint te worden. Bruxisme wordt vaak gelinkt aan hyperactiviteit.

Oorzaken van tandenknarsen of bruxisme

Het wordt steeds meer aannemelijk dat er een probleem is bij het zenuwstelsel, dan bij het gebit zelf. Vroeger werd bruxisme onterecht geassocieerd met een slechte vorm van je gebit. Ook personen met een perfect gebit kunnen last hebben van tandengeknars.

• Erfelijkheid: Erfelijke factoren spelen een zeer grote rol (40 tot 60 procent).
• Stress; Er wordt vaak verteld dat stress zorgt voor tandengeknars. Onderzoeken hebben hiervoor (nog) geen sluitende bewijzen. Toch blijkt dat stress en tandengeknars hand in hand gaan. Er wordt vermoed dat tandengeknars een manier is om onderliggende stress af te laten. Mensen met psychische problemen hebben vaker last van tandengeknars.

• Roken; bij rokers wordt tandengeknars tweemaal vaker vastgesteld dan bij niet-rokers.
• Medicatie; antidepressiva zoals Prozac worden gelinkt met tandengeknars.
• Drugs; amfetaminen, cocaïne, mdma, xtc, etc. veroorzaken tandengeknars.
• Alcohol en koffie; overmatig gebruik

Gevolgen van tandenknarsen of bruxisme

Afgezien van het feit dat je gebit natuurlijk ernstig aangetast wordt, heeft het ook gevolgen voor de nachtrust van je partner.
Er kunnen stukken tand afbreken, je kan pijn krijgen aan je kauwspieren, en misschien nog het ergste van allemaal; de kauwspieren kunnen zodanig getraind worden dat de vorm van je gezicht veranderd. (zie druggebruikers)

Hoe kan je bruxisme of tandenknarsen tegengaan

Vooreerst is het nuttig om een bezoekje aan de tandarts te brengen. Deze kan je meer informatie geven over het probleem. Hij kan adviezen geven over je gedrag en gewoontes. Bij de tandarts kan je ook een splint laten maken, een plaatje van doorzichtige kunsthars. Het is een uitneembaar en wordt tijdens de nacht gedragen om beschadiging tegen te gaan. Beschadigde tanden kunnen eventueel ook gerestoreerd worden.
Een fysiotherapeut kan soelaas bieden als het gaat om spierpijn. Door ontspanningsoefeningen en training probeert hij je gedrag aan te passen en uiteindelijk de gewoonte af te leren.
Als laatste optie rest er nog de psycholoog die u kan helpen bij het afleren van het gedragspatroon. Hij kan je leren omgaan met stress en zorgen voor een betere nachtrust. Het kan ook helpen met andere patiënten erover te praten.

Een hulpmiddel: BruxStop

BruxStop meet via een sensor de activiteit van de kauwspieren. Deze informatie geeft hij door aan een verbonden puls apparaat. Het apparaat bevindt zich aan de bovenarm in een band. Wanneer er een lange spierspanning gemeten wordt, heeft het een elektrische puls af. Hierdoor openen de kaken zich en ontspannen tijdelijk de kauwspieren. Na een onderzoek bleek dat de pulsen steeds minder vaak voorkomen na het dragen van het apparaat. Dit wijst op een significante verbetering. Na drie maanden nemen de klachten af met 50 procent en is er een veel betere nachtrust. Bovendien grijpt BruxStop meteen in. De aandoening kan dus met enig geluk snel in de kiem gesmoord worden.