Depersonalisatie

Depersonalisatie is het vreemd staan ten opzichte van de eigen persoon. Dit kan voorkomen bij mensen die ernstig vermoeid zijn, bij vergiftiging, bij grote veranderingen in het leven en bij een aantal psychische aandoeningen.

Depersonalisatie, wat is dat?

Depersonalisatie is altijd psychisch dus geen lichamelijke klacht. Bij depersonalisatie heb je het gevoel dat je jezelf niet bent, je herkent ook je eigen gedachte niet. Het is een hele vreemde gewaarwording. Door bepaalde gedachtes ga je je anders voelen. Het is moeilijk om hiermee te leven. Het komt voor bij mensen van alle leeftijden: van kinderen tot ouderen. Meestal komt het voor op een leeftijd tussen de 16 en 85 jaar.

Ontstaan van depersonalisatie

Vaak ontstaat dit na bijvoorbeeld een grote verandering in je leven: iemand kan gestorven zijn, je hebt een ziekte, je relatie is verbroken, je ouders willen geen contact meer met je, je moet gedwongen verhuizen etc.

Een andere oorzaak is een vergiftiging. Met name het gebruik van LSD kan depersonalisatie veroorzaken. Bij bepaalde psychische ziektebeelden kan depersonalisatie ook voorkomen, vooral bij depressies en schizofrenie, paniekstoornissen en angststoornissen. Vaak komt het dan samen met de-realisatie.

Kenmerken: heb ik depersonalisatie?

Niet iedereen ontdekt bij zichzelf depersonalisatie. Wanneer er een aantal kenmerken zijn, kan het best dat je depersonalisatie hebt. Een aantal kenmerken zijn:

• Het gevoel hebben om toeschouwer te zijn in plaats van zelf de hoofdrol te spelen
• Gevoel om achter een glazen wand of onder een glazen stolp te zitten
• Alles op de automatische piloot doen, zich een robot voelen
• Geen emoties kunnen voelen, niet lief kunnen hebben
• Bekende en vertrouwde situaties lijken ineens helemaal nieuw
• Zichzelf in de spiegel niet meer herkennen of slechts een klein gedeelte ervan
• Alsof alles een droom of een film is
• De eigen stem klinkt niet als je eigen of geluiden klinken niet vertrouwd
• Eigen lichaam, armen, benen kunnen langer of korter aanvoelen, alsof ze niet van jou zijn
• Dingen om je heen lijken groter of kleiner of juist verder weg of dichter bij

Heb je ook nog niet zo lang daarvoor een grote verandering in je leven meegemaakt of iets traumatisch ervaren zoals geweldmisdrijf, een ongeluk, etc, vermoeidheid, depressie, of heb je drugs of overmatig alcohol gebruikt, dan is de kans op depersonalisatie wel groter. Vaak komt depersonalisatie ook ten tijden van angst. Depersonalisatie heeft dan een afweerfunctie: het vermijden van angstgevoelens. De angst verdwijnt maar men voelt zich daardoor de tweede persoon in het geheel. Alsof je van een afstand toekijkt.

Behandeling

Een behandeling kan gedaan worden indien het vaker voorkomt en het normale leven dusdanig beïnvloed, dat men niet meer normaal kan functioneren. Iedereen heeft wel eens last van depersonalisatie en dit is niet altijd ernstig. Behandeling bestaat uit het toedienen van medicijnen, waaronder antidepressiva. Ook kan er gekozen worden voor psychotherapie. Soms wordt er hypnose toegepast of acupunctuur. Men kan ook combineren tussen meerdere behandelingen. Voor lichte klachten kan men ook valeriaan innemen, dit is rustgevend.

Het grootste probleem is vaak depersonalisatie herkennen. Ook door artsen wordt het vaak niet herkend. Dit maakt een behandeling dan ook moeilijker. De omgeving kan vaak denken dat je je aanstelt of dat er niks aan de hand is. Mensen met depersonalisatie zien er namelijk niet ziek uit. Via de Stichting Depersonalisatie kan men praten met lotgenoten. Het nadeel is wel dat men eerst lid moet worden voor 20 euro per jaar. Gelukkig zijn er veel forums op internet te vinden waar men zonder betaling met lotgenoten in contact kan komen, zoals medischforum.nl