Homeopathie: Oorpijn

Oorpijn is de meest voorkomende kinderziekte, na uiteraard de eenvoudige loopneus. Bijna elk kind heeft tegen de tijd dat het zes jaar is, wel zeker één oorontsteking achter de rug. Voor veel kinderen en hun ouders vormen regelmatig terugkerende oorontstekingen nogal eens een inbreuk op een gezond en gelukkig leven.

Oorpijn

Bovendien zijn de complicaties van een oorontsteking nogal nadelig voor het gehoor van het kind, zodat het achterop kan raken hij het ontwikkelen van taalvaardigheid. Ook volwassenen kunnen oorontsteking krijgen.

Er zijn twee hoofdsoorten oorontstekingen Ten eerste is er de infectie van het middenoor en het trommelvlies, otitis media (midden oorontsteking) genoemd. Het is de ernstigste van de twee en meestal wordt deze soort bedoeld, wanneer een deskundige de diagnose oorontsteking stelt. Ten tweede kennen we de otitis externa. Zoals de naam aangeeft, is dat een ontsteking in het buitenste deel van het oor en wel van het kanaal dat naar het trommelvlies leidt. Het is in wezen een huidinfectie die lijkt op infecties elders op het lichaam, maar het kan veel pijn en afscheiding van pus veroorzaken.

Niet alle oorpijn is afkomstig van infecties, Tijdens een kou klagen veel mensen dat hun oren verstopt zitten of dat ze last hebben van een korte, stekende oorpijn. Deze symptomen zijn in het algemeen licht. Ze worden veroorzaakt door drukverschillen tussen beide zijden van het trommelvlies als gevolg van de ontsteking en de vochtsecretie die met een kou gepaard gaan. Oorpijn kan ook worden veroorzaakt door drukveranderingen in bijvoorbeeld vliegtuigen of in auto’s die een berg op- of afrijden. Sommige mensen krijgen oorpijn wanneer ze buiten in de koude wind staan of in koel water zwemmen.

Otitis media (middenoorontsteking)

Bij otitis media wordt het middenoor, de ruimte achter het trommelvlies, geïnfecteerd. De buis van Eustachius loopt van het middenoor naar voren en naar beneden, waarbij het middenoor verbonden wordt met de holte achter de neus. Onder normale omstandigheden gaat die buis open om de secretie die door de slijmvliescellen in het oor wordt geproduceerd door te laten. Deze wordt naar de keel afgevoerd. Tevens wordt de druk in het middenoor geregeld, zodat die gelijk wordt aan de druk van de buitenlucht. Ook kan de buis zich sluiten om te zorgen dat er geen secretie uit de neus terechtkomt in het middenoor, want dat is een secretie die vol micro-organismen zit.

Oorontstekingen kunnen zich ontwikkelen wanneer de buis van Eustachius zich niet goed opent en sluit, waardoor de secretie uit keel en neus, vol ziektekiemen, wel in maar niet uit het middenoor kan gaan. Die slechte werking kan bij volwassenen worden veroorzaakt door een ontsteking als gevolg van een kou of een allergie, maar bij jonge kinderen is die buis eenvoudigweg te kort en te klein om goed te kunnen functioneren.

Wanneer een middenoorontsteking verergert, worden er witte bloedcellen en antilichamen in de weefsels in het middenoorgebied afgescheiden, waar ze de binnengedrongen bacteriën aanvallen en vernietigen. Naarmate er meer dode bacteriën en witte bloedcellen bij komen, vormt zich pus dat druk uitoefent op het trommelvlies. Dat dunne vlies stulpt naar buiten en door dat uitrekken ontstaat de pijn. Uiteindelijk kan er een scheur ontstaan waardoor het pus met wat bloed naar de uitwendige gehoorgang stroomt. Schrik niet als dat gebeurt; op die manier ontdoet het middenoor zich van het vuil. Zo’n gescheurd trommelvlies geneest meestal heel snel.

De symptomen van een acute middenoorontsteking zijn heel wisselend. Een jong kind kan erg veel pijn hebben waardoor het met de oren speelt of eraan trekt. Oudere kinderen of volwassenen weten het meestal wel als er iets met het oor is, maar het kan soms voorkomen dat ook hij een ernstige ontsteking het oor alleen maar een beetje opgezet voelt. Als het trommelvlies scheurt, kan er afscheiding uit het oor komen,waardoor het haar rond het betreffende gebied er plakkerig of korstig kan uitzien.

Veel kinderen die herhaaldelijk last hebben van oorinfecties, hebben hun eigen patroon van symptomen dat ouders al in een vroeg stadium van de ziekte leren onderkennen. Ongewone prikkelbaarheid, emotionele overgevoeligheid. hangerigheid kunnen met een oorontsteking gepaard gaan. Soms verandert alleen de stemming van een kind en is dat het enige teken dat op de ontsteking wijst. Er kan hoge koorts bij komen, maar meestal gaan oorinfecties zonder koorts voorbij. Soms braakt het kind of heeft het diarree vanwege de oorontsteking, waarbij u echter niet kunt zien dat er iets met het oor aan de hand is. In de meeste gevallen gaan dergelijke symptomen van de spijsvertering weer snel voorbij, als er geen andere oorzaak voor is.

De diagnose oorontsteking hangt vooral af van een nauwkeurig visueel onderzoek van het trommelvlies met behulp van een zogenaamde Otoscoop: een vergrootglas met een lichtje dat op het vlies in de uitwendige gehoorgang schijnt via een klein buisje dat in die gang past. Een normaal trommelvlies heeft een parelachtig grijze kleur glanst enigszins en ziet er teer en doorschijnend uit. Bij een infectie is het meest karakteristieke kenmerk de buitenwaartse uitstulping van het trommelvlies als gevolg van het opgehoopte pus binnen in het oor. Het trommelvlies wordt dikker en ondoorzichtiger en ziet er vaak nogal rood uit. Die roodheid kan echter ook worden veroorzaakt door koorts, huilen of kou, en de diagnose midden-oorontsteking (otitis media) dient niet alleen op basis van een rood trommelvlies gesteld te worden.

Artsen hebben altijd gemeend dat oorontstekingen prima behandeld kunnen worden met antibiotica, die de ontsteking zouden tegengaan en complicaties zouden voorkomen, maar onderzoeken die aan het einde van de 20e en begin van de 21e eeuw zijn gehouden spreken dit tegen. Uit een groot onderzoek van kinderen met otitis media bleek dat kinderen die behandeld werden met antibiotica zelfs iets langzamer genazen dan kinderen die een placebo kregen.

Wees opmerkzaam als middenoorontsteking wordt geconstateerd. Ernstige acute complicaties als gevolg van een middenoorontsteking zijn weliswaar zeldzaam maar komen toch voor. Daartoe behoren onder andere ontsteking van het benige gedeelte achter het oor. Let op roodheid, gevoeligheid, pijn of zwelling in dit gedeelte en meld deze symptomen onmiddellijk bij de huisarts. Mastoiditis kan een chronisch probleem worden en uitmonden in verlies van gehoor en erosie van het hot.

Meningitis (hersenvliesontsteking) en andere infecties van het centrale zenuwstelsel kunnen ontstaan uit een acute middenoorontsteking, als de infectie zich via de bloedsomloop naar de benige structuren verspreidt. Tot de symptomen van deze aandoeningen horen een ernstige of voortdurende hoofdpijn, een stijve nek, aanhoudend braken en een duidelijke verandering in stemming of alertheid.

De meest voorkomende complicaties van middenoorontstekingen zijn de chronische oorproblemen die daarvan vaak het gevolg zijn. Door een serieuze middenoorontsteking, waarbij een doorschijnende, niet geïnfecteerde vloeistof zich in het middenoor ophoopt, wordt de normale beweeglijkheid van het trommelvlies en de kleine middenoorbeentjes aangetast, waardoor het gehoor achteruitgaat.

Bij een chronische serieuze otitis media is een constitutionele homeopathische behandeling vaak erg doeltreffend. Antihistaminica en decongestiva, allopathische middelen tegen respectievelijk allergieën en overmatige bloedtoevoer, zijn waardeloos, hoewel ze vaak worden voorgeschreven.

Tot de conventionele behandeling van voortdurend gehoorverlies als gevolg van serieuze middenoorontsteking hoort ook het chirurgisch inbrengen in het trommelvlies van kunststofbuisjes om het vocht uit het middenoor te laten wegstromen. Deze buisjes schijnen het gehoor van de behandelde persoon een paar maanden te verbeteren. Dat kan erg belangrijk zijn voor een kind dat zich in een belangrijk stadium voor zijn spraakontwikkeling bevindt. Uit onderzoek is echter gebleken dat er op lange termijn in het gehoor niets verbetert, als er buisjes worden ingebracht. Trommelvliezen waarin buisjes zijn ingebracht, vertonen nogal eens littekens. Dergelijke buisjes dienen alleen in de volgende gevallen te worden ingebracht: bij serieuze otitis; als er ernstige problemen met het gehoor bestaan; als de risico’s die aan de ingreep zijn verbonden duidelijk zijn, en als het doel van de behandeling is het gehoor binnen korte tijd te doen verbeteren.

Behandeling

Over het algemeen kan men zeggen dat het voor mensen die een acute middenoorontsteking hebben, belangrijk is rust te houden, veel te drinken en op hun gemak gesteld te worden. Een warme lap of washand op het oor kunnen de pijn helpen verlichten.

Om een infectie van het oor te voorkomen moet u erop letten kinderen niet te voeden als ze liggen. Door de zwaartekracht kan er namelijk melk of sap in de buis van Eustachius terechtkomen, waardoor een infectie kan ontstaan. Iemand met allergieën kan ook eerder dan een ander een oorontsteking oplopen als gevolg van een infectie en het zich ophopen van vocht. In zon geval kan het nuttig zijn te achterhalen voor welke stoffen de persoon in kwestie overgevoelig is.

Otitis externa

Infecties aan het uitwendige gedeelte van het oor zijn huidinfecties in de gehoorgang die van de oorschelp naar het trommelvlies leidt. Tot de symptomen van een uitwendige oorinfectie horen meestal veel pijn en een kloppend gevoel als gevolg van de ontsteking. Kenmerkend is dat de pijn verergert door de oorschelp te bewegen; daarom kunt u bepalen of het om een middenoorontsteking of om een infectie aan het uitwendige oor gaat door aan de oorlel te trekken. Beide soorten infecties kunnen tegelijk aanwezig zijn, dus u dient wel de richtlijnen in 'Niet voor zelfmedicatie’ erop na te slaan om te zien of u een arts moet raadplegen. Vaak jeukt de gehoorgang ontzettend hij een infectie aan het uitwendige oor. Als u in die gehoorgang kijkt, kunt u zien dat die rood en schilferig of nat is en er kan een dikke af- scheiding uit het oor komen. Meestal is er geen koorts en zijn er ook geen algemene ziektesymptomen.

Infecties aan het uitwendige deel van het oor vormen geen gevaar voor het gehoor zelf,hoewel de afscheiding en de zwelling het horen wel een tijdje kunnen doen verminderen. Zoals hij alle huidinfecties bestaat er een kleine kans dat de infectie zich op agressieve wijze zal uitbreiden. Het snel rood of dikker worden van de oorschelp of de er vlakbij gelegen huid is een teken dat daarop wijst en dat geldt ook als koorts de kop opsteekt.

Behandeling

Verwijder heel voorzichtig de opgehoopte schilfers en afscheiding uit het oor door een stukje watten in het gehoorkanaal te stoppen. dat gedrenkt is in verdunde azijn (half water/half azijn), en laat dat daar zon acht tot twaalf uur zitten. Let erop dat u het stukje watten later gemakkelijk weer uit de gehoorgang moet kunnen trekken, Spoel daarna de gang met warm water uit, met behulp van een holspuit. Laat het oor daarna leeglopen, maar druppel nog wel om de acht uur een paar druppels van de azijnoplossing in het oor.

Homeopatische geneesmiddelen voor elke oorpijn

De volgende medicijnen en hun toepassingen zijn in de eerste plaats voor kinderen bedoeld, maar voor volwassenen gelden dezelfde beschrijvingen. De meeste aanwijzingen wat betreft het lichamelijke onderzoek (kleur en vorm van het trommelvlies) gaan over otitis media (middenoorontsteking). maar alle andere symptomen slaan zowel op otitis media als op otitis externa. U kunt deze aanwijzingen ook gebruiken hij de behandeling van iemand die oorpijn heeft die aan andere oorzaken dan infecties te wijten is.

Veel van de genoemde medicijnen hebben soortgelijke symptomen. Zo kunt u bijvoorbeeld Silicea, en Mercurius gebruiken als u pijnlijk gezwollen lymfeklieren in hoofd en hals constateert, een symptoom dat vaak met oorinfecties gepaard gaat. Als geen enkel medicijn er echt uitspringt, kunt u beginnen met Pulsatilla in geval het kind hangeriger is dan normaal, of Mercurius als het kind ietwat prikkelbaar is of als de pijn als belangrijkste ziektesymptoom beschouwd kan worden.

Belladonna is het meest gebruikte homeopathische middel in de vroege fase van een oorinfectie of hij oorpijn, met name wanneer de ziekte plotseling opkomt, voorafgegaan door enkele symptomen van een kou.

Binnen enkele uren heeft het kind hevige pijn. Het kan korte tijd een loopneus hebben, waarbij een waterige secretie vrijkomt, maar het slijm is niet troebel, gekleurd of dik. De oorschelp. het gehoorkanaal of het trommelvlies is misschien lichtrood van kleur, maar er is nog geen pus en het trommelvlies heeft nog steeds een normale vorm. Plotselinge hoge koorts begint vaak omstreeks hetzelfde moment als ook de oorpijn begint. De oorpijn kan tot in de hals worden gevoeld en in verband daarmee kan het kind pijn in de keel of het gezicht hebben.

Chamomilla is vooral aan te raden als het de bedoeling is de gemoedstoestand van het kind te beïnvloeden, en niet zozeer op specifieke symptomen. Kinderen voor wie Chamomilla geschikt is, zijn uiterst prikkelbaar. Ze schreeuwen en krijsen van kwaadheid, willen niet aangeraakt worden en kunnen niet worden getroost. Ze vragen om dingen die ze echter meteen weer wegsmijten en ze geven soms een mep omdat u toevallig in de buurt bent, zonder een enkele reden. Soms kunt u zo’n kind kalmeren door het te dragen. De oorpijn komt meestal niet zo snel op als hij een Belladonna-kind maar de pijn is hevig en het kind schreeuwt het uit. Het verergert als het kind vooroverbuigt en wordt minder door warmte of door het kind in warme dekens te pakken. Bij Chamomilla-gevallen is de afscheiding uit het oor minder opvallend dan hij medicijnen die hierna nog besproken worden. Meestal heeft het kind een loopneus met een waterige afscheiding; minder vaak komt het voor dat er een heel dikke secretie vrijkomt. Net zoals bij Belladonna is het slijmvlies meestal niet gekleurd. Wat de specifieke kenmerken echter ook zijn, onthoud dat chamomilla het aangewezen middel kan zijn voor een kind dat hevige pijn heeft en met name als het uiterst prikkelhaar is.