Wat is reflexologie

Reflexologie is een alternatieve geneeswijze die wordt genoemd onder heiltherapieën. Een specifiek deel van het lichaam vertegenwoordigt op schaal het hele menselijke lichaam. Door manueel stimuleren van een specifieke zone wordt een heilzame invloed uitgeoefend op het corresponderende orgaan. Volgens de reflexologie is ziekte het gevolg van energieblokkeringen en is deze energiedoorstroming de basis van onze gezondheid. Hierbij staan lichaam en geest onlosmakelijk met elkaar in verbinding. Zoals vermeld staan volgens de reflexologie alle organen van het lichaam in verbinding met een reflexpunt. Reflexologie kan toegepast op verschillende lichaamsdelen die ieder in de volgende hoofdstukken uitgebreid worden besproken.

• Voetreflexologie: wordt toegepast op de voetzool. De zenuwuiteinden worden geprikkeld met de handen (duimen, vingertoppen of de knokkel).
• Handreflexologie: wordt toegepast op de handpalmen.
• Oorreflexologie: wordt toegepast op het oor met naalden.
• Gezichtsreflexologie: wordt ook wel en met een dien’ cham’ genoemd en wordt toegepast op het gezicht met een instrument met afgeronde punt. Hierdoor is deze methode ook eenvoudig zelf toe te passen met behulp van een spiegel.

Wat is een reflex?

Het woord ‘reflex’ is afgeleid van het Latijnse reflectere’. Re‘ betekent opnieuw en flectere betekend buigen of plooien. Reflectere betekent dan ook ‘energie omleiden, iets terugsturen’.

Tijdens een reflexologische massage worden specifieke lichaamspunten bewerkt. Hiermee kan een verloren evenwicht worden hersteld, verschillende kwalen kunnen worden voorkomen en genezen. Door de behandeling kunnen blokkades, die zich in het lichaam hebben gevormd, worden opgeheven. De reflexzones vormen een soort kaart waarmee de therapeut kan inschatten wat een patiënt te veel of te weinig heeft. De therapeut deblokkeert de doorstromingspunten voor energie. Als deze blokkades zijn opgeheven is het lichaam in staat zichzelf te genezen. Hierdoor nemen de ziektesymptomen af, krijgen de organenhun vitaliteit en goede werking terug en wordt de gezondheid geleidelijk hersteld. Door het stimuleren van de reflexen kunnen er, afhankelijk van het geval, een aantal lichaamsreacties ontstaan. Dit kan een hormonale reactie zijn, een musculaire samentrekking of spierontspanning, het dichtdrukken of verwijderen van een bloedvat of de stimulatie van een lichaamsfunctie.

Reflexologie is niet bedoeld als vervanging van de traditionele geneeskunde, maar wil juist een waardevolle hulp en aanvulling zijn. Een professionele reflexoloog of iemand die zichzelf behandeld mag zich nooit in de plaats stellen van een arts. Deze mag dus nooit diagnoses stellen of het gebruik of verbod van een geneesmiddel opleggen. Reflexologie is erg zinvol voor de al dan niet preventieve behandeling van bijna alle ziekten. Het is extra waardevol gebleken bij het bestrijden van vermoeidheid en stressgerelateerde kwalen. Reflexologie kan zinvol zijn bij astma, hoofdpijn, nierstoornissen, menstruatie- en reumapijnen, spit, maagzweren en nog veel meer. De patiënt ervaart doorgaans een ontspannend en verzorgend gevoel tijdens een behandeling.

Geschiedenis

De eerste geschiedkundige bewijzen van reflexologiesessies worden aangetroffen in een Oudegyptische tombe uit 2330 voor Christus. Binnenin toont een muurschildering een arts die de vingers en tenen van zijn patiënt stimuleert. Intussen hebben ons talrijke volkstraditie bereikt, onder andere vanuit India, Indonesië en Pakistan. Zonemassagetherapie is bovendien, via mondelinge overlevering, bekend geworden in Amerika en wordt er zelfs vandaag nog in de reservaten toegepast door talrijke indianenstammen.

De grondlegger van de moderne reflexologie is Dr. William H. Fitzgerald. Vanaf 1902 begon hij met het bestuderen van de reflexologie. Hij concentreerde zich op de handen en voeten van de patiënten en oefende druk uit op verschillende delen van hun vingers en tenen om de in het hele lichaam verspreide pijnen te verzachten. Eunice Inghàm begon in de jaren 30 voetreflexzonetherapie uit te oefenen. Ze onderzocht de samenhang tussen de gevoelige punten van de voet met de anatomie en kon daardoor een uiterst gedetailleerde kaart tekenen van de voetzones en hun verbinding met lichaamsorganen. In 1938 kwam het boek: Stories the feet can tell uit.

Hiermee liet ze het grote publiek kennis maken met reflexologie en wordt tegenwoordig dan ook gezien als de basis van moderne reflexologie. De meeste voetreflextherapeuten werken volgens dit concept. Er waren vele leerlingen die aan haar cursussen hadden deelgenomen en na haar dood werden er verschillende reflexologiescholen gestart. In 1983 werd in Nederland de Vereniging van Nederlandse Reflexzone Therapeuten opgericht die nog steeds de grootste beroepsvereniging op die gebied in Nederland is.