Plantaardig homeopathisch middel: Artemisia Cina/Belladonna

In de homeopathie worden kwalen behandeld volgens de wet van het gelijke. Deze wet die door Hipocrates bedacht en houdt in dat men er van uit gaat dat een stof die gezonde mensen ziek maakt, zieken kan genezen. De meeste homeopathische geneesmiddelen worden vervaardigd uit planten. Twee van de belangrijkste plantaardige middelen in de homeopathie zijn de Artemisia Cina en de Belladonna.

Artemisia Cina

Artemisia Cina, algemeen

• De Nederlandse naam van de Artemisia Cena is zeealsem.
• Artemisia Cena wordt vooral aangetroffen in landen met een matig-droog klimaat. Dit is een relatief groot gebied van de aarde: van de Middelandse Zee tot aan Siberie.
• Vroeger gebruikte men de plant tegen darmwormen en ter bevordering van de spijsvertering.

Uiterlijk van de Artemisia Cina

De artemisia Cena heeft blauwgrijze blaadjes, die, wanneer ze gekneusd worden, een sterke geur hebben. Proef je ze echter, dan smaken ze zeer bitter. De plant heeft ook bloemen, dit zijn kleine ronde bolletjes.

Artemisia Cina in de homeopathie

Deze plant heeft naar alle waarschijnlijkheid haar naam te danken aan de Perzische koningin Artemisia die in de 4de eeuw voor Christus regeerde. Zij stond bekend om haar botanische kennis. Artemisia Cena was in een groot deel van de wereld bekend, onder andere in het Romeinse rijk en China. De oude Grieken wisten dat de plant hielp tegen wormen, tegenwoordig wordt de plant daar nog steeds voor gebruikt. In 1829 onderzocht Hahnemann de plant en hij vond dat de plant heel belangrijk was in de homeopathie.

Artemisia Cina wordt vooral voorgeschreven aan kinderen die last hebben van darmwormen en stuipjes. Deze kinderen willen over het algemeen niet graag aangeraakt worden, zijn rusteloost en opgewonden. Ook aan kinderen met driftbuien en slaapproblemen wordt het middel vaak voorgeschreven.

---

Belladonna

Belladonna, algemeen

• De Nederlandse naam van de Belladonna is dodelijke nachtschade, belladonna of wolfskers
• De plant komt oorspronkelijk voor in Europa, Noord-Afrika, West-Azie en Noord-Amerika, maar wordt tegenwoordig overal geteeld. De plant groeit het beste op een kalkrijke bodem in de schaduw.
• Belladonna is al lang bekend. De plant staat al beschreven in de Canterbury Tales, waar het in een slaapmiddel verwerkt zit. Verder werd de plant gebruikt tegen zwellingen, ontstekingen, koliek en steenpuisten. Tegen woordig wordt de plant nog steeds gebruikt als verdovend middel.

Uiterlijk van de Belladonna

De plant is zeer giftig, vooral in de wortels. Deze worden daarom ook bij voorkeur niet gebruikt in de medicijnen. De minder giftige bladeren van de plant zijn hiervoor wel geschikt. De plant heeft in de zomer paarse klokvormige bloemen die in de herfst donkere bessen maken. De belladonna behoort tot de nachtschade familie.

Belladonna in de homeopathie

De zeer giftige plant ( aan het gif dat de plant bevat kan je makkelijk dood gaan) is vernoemd naar de schikgodin Atropos uit de Griekse mythologie. De volledige naam van de plant is namelijk Atropa Belladonna. Gek genoeg druppelden welgestelde Italiaanse dames, het sap van de belladonna in hun ogen omdat ze ondekt hadden dat hun pupillen hierdoor wijder werden. Daar komt het tweede deel van de naam van de plant vandaan: bella donna, de Italiaanse vertaling van mooi vrouw. In 1799 onderzocht Hahnemann de plant nadat hij ontdekte dat de symptomen van mensen met een belladonna vergifting sterk leken op de symptomen van mensen met roodvonk.

Belladonna wordt vooral gegeven aan mensen met acute pijn, bij ontstekingen en infecties aan met name de ademhalingswegen. Verder zijn de symptomen die geassocieerd worden met belladonna hoge koorts, rode huid, droge huid en vergrote pupillen.