De selderiestengel-mythe: lijnen gaat beter met iets lekkers

Lekkere trek tijdens het lijnen? Neem een selderiestengel! Knabbel op zo'n fijne rauwe wortel zonder zelfs maar een piepklein dipje of sausje! Deze overbekende adviezen worden klakkeloos overgenomen door tal van websites en bladen. Ze werken echter slechts voor een enkeling. Bovendien is de dieetwetenschap door mannen ontwikkeld, en dat betekent dat de werking van het vrouwenlichaam genegeerd wordt. Dat veroorzaakt een knalrode maandelijkse piek in het aantal gestrande dieetpogingen. Waarom? En wat dan wel te doen? Wie aan een dieet begint, kent het onwelkome verschijnsel: trek. Variabel van een klein beetje lekkere trek, tot een regelrechte en bijna onbedwingbare vreetbui. Wanhopig op zoek naar een remedie, stuit de lijnende medemens al snel op adviezen op websites en in tijdschriften. De inhoud: knabbel op een selderiestengel! Kaan een worteltje - uiteraard rauw en zonder sausje! De feiten halen dit soort oudbakken adviezen inmiddels links en rechts in. Want ten eerste: wie lust er nu echt een selderiestengel? En ten tweede: welke lekkere trek is nu ooit opgelost met een rauwe wortel? En ten derde, de hamvraag: welke lijnpoging slaagt nu echt wanneer je met dit soort spartaanse adviezen werkt?

Een beetje vet, please

Recent onderzoek ging uit van twee lijnende doelgroepen. De eerste doelgroep ging op een spartaans dieet waarbij zo'n bijna calorievrije selderiestengel de enige toevlucht was bij lekkere trek. De tweede doelgroep mocht bij lekkere trek, zij het met mate, grijpen naar een calorierijkere snack, soms zelfs een waar wat chocola in zat! Je raadt al wat het resultaat was van het onderzoek. De tweede doelgroep viel uiteindelijk meer af dan de eerste. Waarom? Omdat lijnen met iets lekkers betekent dat je volhoudt, in plaats van in no time op te houden met het dieet. Selderiestengels? Alsjeblieft zeg!

De sleutel tot succes: weet wat je snackt en wanneer

De sleutel tot dieet-technisch succes is te weten wat je snackt en wanneer. We moeten daarbij onderscheid maken tussen dagelijkse lekkere trek, en bijzondere situaties. Dagelijkse lekkere trek vraagt niet om selderiestengel of wortel, maar om een snackje met een beperkt beetje vet. Dat kan een surumi-stickje zijn, ofwel witvis voorzien van krabaroma, die net even vult en zo uit het vuistje te eten is. Maar wie met beleid werkt, kan ook de eventuele dagelijkse koffie met melk inzetten tegen lekkere trek. Neem je koffie niet op een vast tijdstip, maar op het moment dat je al een gaatje voelt maar het nog geen tijd is voor een maaltijd. Koffie, zeker met melk, heeft voor veel mensen een dempend effect op de eetlust en geeft een gevoel van verzadiging. Zij het dat alles met mate dient te gebeuren, dus is het niet het idee een hele sloot koffie over de lekkere trek uit te gieten. Enkele kopjes per dag is het maximum. En dan zijn er de 'vruchtbare' vruchten. Bananen hebben een slechte naam bij het lijnen, maar dat is ook betrekkelijk. Het caloriegehalte is relatief beperkt en de banaan vult effectief. Een halve banaan op moeilijke momenten is een betere optie dan het uiteindelijk wanhopig graaien in koektrommel of chipszak.

Bijzondere situaties

Er zijn bijzondere situaties bij het verhelpen van lekkere trek. Dat is ten eerste het wekelijkse smulmoment dat je verdient. Zelfs diëtistes raden hun cliënten aan om een wekelijks moment te kiezen voor een écht lekkere snack. Denk aan een moorkop, of een luxe koek, of een kroketje op brood. Mag dat? Ja, dat mag. Maar houd het wel bij het besef dat dit een bijzondere snack is, voor bijzondere momenten. Bedonder de kluit niet door te besluiten dat er elke dag iets te vieren valt. Is er toevallig die week elke dag iemand jarig op het werk? Jammer dan en gefeliciteerd. Een keer snacken per week is en blijft het devies. Ook is een snack iets anders dan een driegangenmaaltijd. Beperk je in de omvang van de snack, en je beperkt je in je eigen omvang, zogezegd.