Vetpercentage berekenen

Het vetpercentage is steeds meer in opkomst. Niet het vet zelf, maar om te weten wat je vetpercentage is. Meten is weten en wie weet wat zijn vetpercentage is, kan hier werk van maken of het zo laten. Een te hoog vetpercentage is namelijk erg risicovol voor de gezondheid. Veel mensen hebben een gezond BMI maar een schrikbarend hoog vetpercentage. Hoor jij daar bij?

Wat is het vetpercentage?

Het vetpercentage is de hoeveelheid vet ten opzichte van het totale lichaamsgewicht. Een gezond vetpercentage is belangrijk voor hart en bloedvaten en voor de algehele gezondheid. Een gezond vetpercentage ziet er als volgt uit:
Een te hoog vetpercentage verhoogt het risico op kanker, diabetes, hart en vaatziekten, herseninfarct, ontstekingsreacties en blessures. Belangrijk dus om je vetpercentage gezond te houden.

De vetvrije massa is belangrijk

Vet verbruikt geen energie, dat is een feit. Spieren verbruiken wel energie. Het vetpercentage bereken geeft ons gelijk inzicht in de vetvrije massa. En die formule is vrij makkelijk:

• lichaamsgewicht - vetpercentage = vetvrije massa.
• Voorbeeld: lichaamsgewicht 60 kilo, vetpercentage 20 procent.
• Lichaamsgewicht (60) - 20% (dus 12 kilo vet) = 48 kilo vetvrije massa.

Maar waarom willen we de vetvrij massa weten? Simpel, de vetvrije massa verbrandt energie. Hoe meer vetvrije massa, hoe makkelijker we afvallen. Dit wel tot een bepaald percentage, want te weinig vetmassa is weer slecht voor de gezondheid.

Lichaamsgewicht, BMI en gezond vetpercentage

Iedereen heeft het over het BMI. BMI staat voor Body Mass Index. Dit geeft het gewicht in verhouding tot de lichaamslengte weer. De formule is als volgt: gewicht gedeeld door de lichaamslengte in het kwadraat.

• Voorbeeld: Gewicht 60 kilo, lichaamslengte 1.60 meter. Lichaamslengte in het kwadraat is 1.60 X 1.60 = 2.56.
• Gewicht (60) gedeeld door lichaamslengte in het kwadraat (2.56)= 23,43. De BMI van deze persoon bedraagt dus 23,43.

Van het BMI kunnen we aflezen of iemand een gezond gewicht heeft:

• minder dan 18,5: ondergewicht
• 18,5 tot 25: normaal gewicht
• 25 tot 27: licht: overgewicht
• 27 tot 30: matig overgewicht
• 30 tot 40: ernstig overgewicht
• meer dan 40: ziekelijk overgewicht

Dit klopt echter niet altijd. Mensen met veel buikvet lopen een verhoogd risico terwijl het BMI toch gezond kan zijn. Daarom is het belangrijk om het vetpercentage te bereken. Een gezond vetpercentage zegt veel meer dan alleen het BMI.

Vetpercentage berekenen

Er zijn een aantal manieren om het vetpercentage te berekenen. Ten eerste zijn er de weegschalen met vetpercentagemeter. Deze werkt volgens een elektrisch stroompje. Door met blote voeten op de weegschaal te gaan staan wordt er via de voeten een zwak elektrisch stroompje door de voeten heen gebracht. Dit stroompje wordt door vet veel slechter geleid dan door spieren. De weegschaal meet de hoeveelheid stroom die terug komt. Er zit echter wat halen en ogen aan deze weegschalen. Ten eerste meten ze alleen de onderkant van het lichaam, terwijl de meeste mensen juist veel buikvet hebben. Ook de hoeveelheid vocht in het lichaam kan een andere berekening geven. Gemiddeld wijken deze weegschalen 6 tot 8 procent van het werkelijke resultaat af. Het beste is dit soort weegschalen naast een andere manier van berekenen te gebruiken.

De tweede manier is de huidplooimeting. Dit is de meest betrouwbare meting die er is. Door op een aantal plaatsen in het lichaam de huidplooi te meten kan het vetpercentage vrij nauwkeurig berekend worden. Op vier plaatsen wordt de huidplooi gemeten, te weten:

• Aan de voorkant van de arm bij de biceps
• Aan de achterkant van de arm bij de triceps
• De plooi boven het bovenbeen, aan de zijkant gelegen
• De plooi vlak onder het schouderblad

Een huidplooimeting moet nauwkeurig worden uitgevoerd. Een goede sportschool heeft goed materiaal en de kennis hiervoor. Zelf de huidplooien opmeten kan ook. Een huidplooimeter is verkrijgbaar vanaf ongeveer 7 euro en loopt op tot wel 300 euro. De hele goedkope zijn kwalitatief niet echt bijzonder. Een huidplooimeter die digitaal werkt is nog het meest aan te raden. De goedkopere werken met meettabellen en kaarten. Volg altijd de gebruiksaanwijzing die zich bij de vetmeter bevindt.

De derde en laatste manier is het meten met een meetlint. Om te meten leg je een meetlint (in een huishoudzaak te koop) om het te meten lichaamsdeel. Meet altijd voor een spiegel om te zien of je het goed doet, het meetlint recht houdt en of je het de volgende keer op precies dezelfde manier doet. Trek het meetlint niet strak aan maar houdt ook geen tussenruimte over. Houd bij het meten van de buik niet de adem in maar meet bij een normale uitademing.

De eerste methode om het vetpercentage te berekenen zonder meetlint is de volgende:

• Vetpercentage = (1,2 x BMI) + (0,23 x leeftijd) – (10,8 x geslacht) – 5,4 (geslacht: 1 voor man, 0 voor vrouw)

Deze formule geeft echter een globale schatting en geldt alleen voor normaal gebouwde personen.

De tweede methode van meten is om echt met een meetlint aan de slag te gaan. Meet de volgende dingen:

• Lengte (op blote voeten)
• Gewicht (in de ochtend, zonder kleding)
• Middelomtrek (mannen te hoogte van de navel, vrouwen rond het smalste punt van de taille)
• Heupomtrek alleen voor vrouwen (breedste punt van de heupen)
• Nekomtrek (onder het strottenhoofd)

Meet nu volgens de formule van Hodgdon en Beckett. Deze formule is erg ingewikkeld maar er kan het beste gebruik worden gemaakt van een calculator. Deze is op het internet te vinden.