mijn kijk op

Voldoende kennis over de gezondheidszorg dichtbij?

Veel mensen hebben wel iemand in de omgeving die wat hulp kan gebruiken als het gaat om verpleging, hulp met medicijnen toedienen etc. Toch gaan even zoveel mensen niet echt veel verder dan wat aanspraak bieden, een boodschapje doen of een wandeling maken. Het echte verpleeg- en zorggedeelte wordt aan de professional overgelaten, terwijl het lang niet altijd om complexe handelingen gaat. Bovendien is de informatie niet altijd duidelijk. Hoe kan je dit aanpakken?

Hulp bieden

Hulp bieden aan iemand die kampt met gezondheidsproblemen, lijkt voor mensen die dichtbij staan zo vanzelfsprekend. Maar dat is niet het geval. Het gaat vaak niet zozeer over het niet willen. Echter, verder dan alles wat er omheen plaatsvindt, zoals een bezoekje brengen, iemand mee naar buiten nemen of een boodschapje doen, komen we vaak niet. Dit heeft voor een groot deel te maken met het ontbreken van kennis en vaardigheden om mensen op medisch vlak ook daadwerkelijk bij te staan.

Men heeft daarnaast te weinig kennis van de mogelijkheden binnen de medische wereld, het managen van processen (immers als je iemand structureel gaat helpen, moet je dit organiseren in combinatie met je eigen functioneren in werk en privé). Behalve het organiseren, gaat het ook nog om je weg vinden in de gezondheidszorg, de regelgeving en het aanvragen van bepaalde zaken. Het gaat in deze zeker om zo’n 35% van de mensen die in deze niet uit zichzelf verder komt én moeite heeft de weg binnen de medische wereld te vinden.

Gevolgen ontbreken van kennis

De gevolgen van het ontbreken van kennis en het niet kunnen organiseren zijn, dat we ons afhankelijk op (moeten) stellen van anderen. Dit geldt voor de naaste die we willen helpen, maar geldt uiteraard ook voor onszelf. Als we alles niet georganiseerd krijgen of het lukt niet zaken goed genoeg inhoudelijk te lezen, zodat er gehandeld kan worden, dan kom je jezelf tegen. Handel je dan maar niet of vraag je het andere mensen?

Rol professional

De professional (bijvoorbeeld iemand die medicijnen toe komt dienen of komt wassen) die wordt ingezet heeft een strak schema en werkt dit af. Daar is in principe geen ruimte om andere mensen te helpen met organiseren. Het organiseren is vaak een kwestie van een reële planning maken en doen. Als je er niet bedreven in bent, zal het “bijschaven” zijn, net zolang tot het passend is naast de andere werkzaamheden. Door te doen ga je merken waar het eventueel nog fout gaat in tijd. Veel mensen plannen te optimistisch en houden in hun planning geen ruimte voor zaken die net even iets meer tijd vergen. Bijvoorbeeld als iemand een babbeltje met je maakt. Daar zit die persoon mogelijk om verlegen, maar dit heb je qua tijd niet ingecalculeerd. Je zorgvuldig samengesteld schema kan zomaar uitlopen, omdat je wel aanvoelt dat die persoon dat praatje nodig heeft, maar je er geen tijd voor ingeruimd hebt. Ben je zelf erg druk druk druk … dan is het een kwestie van prioriteiten stellen. Je hebt immers maar zoveel werkbare uren in een dag.

Rol aanbieder

Voor wat betreft het ontbreken van kennis (lezen en rekenen wat er mogelijk is, hoe te handelen etc.) zal de partij die de informatie verschaft moeten kijken naar hetgeen er verspreid wordt. Het voldoet immers voor een aanzienlijke groep niet aan de behoefte en dat wil zeggen, aanpassen. Wat vervolgens weer niet echt eenvoudig is, omdat de doelgroep breed is. Simplificeren geniet de voorkeur, omdat het dan in ieder geval voor iedereen te behappen is. Men is daar in de gezondheidszorg helaas nog te weinig mee bezig en dat maakt de rol die je zelf moet vertolken vooralsnog alleen nog maar belangrijker.

Rol jijzelf

Daarnaast speelt ook een rol dat lang niet iedereen dat durft te vragen wat nodig is, om de kennis te vergaren zodat er gehandeld kan worden. Bang om “domme” vragen te stellen, onwetend over te komen etc. Zolang je met de uitleg niet of onvoldoende uit de voeten komt, is het durven vragen erg belangrijk.
Maar hulp bieden is ook iemand er bij halen (bijvoorbeeld uit de privékring) die wel de kennis van zaken heeft, deze kan vergaren of de juiste vragen durft te stellen.

Tot slot

De gezondheidszorg zit complex in elkaar en het is niet zo vreemd dat lang niet iedereen zijn/haar weg weet te vinden in dit woud van regelgeving en afspraken. Maar het is te belangrijk om er niets mee te doen.