Een gebroken scheenbeen of kuitbeen en het herstel

Een gebroken bot in het onderbeen, het scheenbeen (tibia) of het kuitbeen (fibula), kan erg veel vervelende gevolgen hebben. Het herstel van de fractuur kan erg lang duren en men kan veel hinder ondervinden van de breuk. Sporten of bewegen is vaak haast onmogelijk, maar een lichte inspanning kan goed zijn voor het herstel. Ook een meervoudige breuk kan voorkomen, maar maakt het nog lastiger.

De beenfractuur

Sporten of bewegen met een gebroken been kan een enorme uitdaging zijn. Voor veel mensen is het enorm lastig om het lichaam nog te gebruiken ten tijde van een breuk. Veel mensen kunnen en mogen niet meer lopen en zijn aangewezen op de bewegingen van het bovenlichaam - de bovenste extremiteit. Doordat de onderste extremiteit ernstig beschadigd is, wordt er extra veel gevraagd van de bovenste extremiteit. Bovendien gaat er ook nog eens veel energie zitten in het herstel van de fractuur. Hierdoor is vermoeidheid veel voorkomend en dit vergemakkelijkt het niet om toch te blijven bewegen.

Een onderbeenfractuur zorgt er vaak voor dat men stil gaat zitten, wat niet gezond is voor het lichaam en de algehele conditie van het lichaam. De beenspieren zullen slecht getraind worden ten tijde van de fractuur.

Soort fractuur

Er zijn zeer veel verschillende soorten fracturen. Zo kan het zijn dat het een conservatieve breuk is. Een conservatieve breuk is een van de gunstigste breuken in het been, omdat er niet geopereerd hoeft te worden. Deze breuk betekent dat het bot automatisch weer aan elkaar kan groeien en dat er vaak loopgips gebruikt kan worden. Loopgips houdt in dat het gips tot onder de knie blijft. Bij ander gips - dat overigens niet langer dan twee tot drie weken zal blijven zitten - is het onmogelijk om te lopen. Raadpleeg de behandelend arts over de mogelijkheden met betrekking tot het gips en lopen. Vaak zullen ze hier zelf over beginnen.

Een andere fractuur die mogelijk is, is een invasieve breuk. Bij een invasieve breuk moet er geopereerd worden. Dit houdt altijd in dat het bot niet van zichzelf weer goed zou kunnen groeien en dat het bot rechtgezet moet worden. Het bot is in deze gevallen velen malen zwakker dan bij een conservatieve breuk. Als er sprake is van een invasieve breuk duurt het dan ook langer voordat er weer gesteund kan worden op het been en moet het been meestal in een gips boven de knie.

Plaats van de fractuur

De fractuur kan zowel in het scheenbeen - tibia - of in het kuitbeen - fibula - zitten. Een fractuur in de tibia is de meest voorkomende fractuur. Deze fractuur komt vooral bij voetballers veel voor. Vaak komt dit door een verkeerd ingezette tackle - zowel een eigen tackle als een tackle op de benen kan de oorzaak zijn - in combinatie met een overbelasting van de spieren rondom de tibia. Een fractuur in de tibia heeft vaak een langere nasleep dan een fractuur in de fibula. De tibia herstelt minder snel en blijft vaak nog voor een langere tijd gevoelig.

Een fractuur in de fibula is vaak minder vervelend. De tibia biedt nog erg veel stevigheid en hierdoor herstelt de fractuur sneller. Het grootste nadeel van een gebroken fibula is dat de kans redelijk groot is dat de tibia ook gebroken is. Mocht dit zo zijn, dan duurt het langer voordat de fractuur geheeld is.

Herstel van de fractuur

Het herstel van de fractuur kan sterk variëren. Mocht het bot slechts gescheurd zijn - er is dan overigens geen sprake van een daadwerkelijke fractuur - dan kan de fractuur binnen twee tot drie weken hersteld zijn. Bij een conservatieve breuk dan duurt het meestal vier tot zes weken. Bij een invasieve breuk dan duurt het minimaal zes weken en kan het tot wel tien weken duren.

Het herstel stopt echter niet nadat dit klaar is, want dan moeten de spieren nog aansterken. De training van de spieren moet langzaamaan opgebouwd worden. Voor een deskundig advies is het verstandig om naar een fysiotherapeut te gaan. Een fysiotherapeut zal helpen om de stabiliteit te verhogen, de "range of motion" van de gewrichten en pezen te verhogen en hij zal helpen om eventuele verdere klachten te verhelpen. De "range of motion" is een maximale hoek en rekbaarheid die pezen en gewrichten kunnen hebben. De fysiotherapeut zal opdrachten meegeven voor een optimaal herstel, volg deze zo ver dit gaat voor een optimaal herstel.

Na ongeveer twee weken uit het gips is het al mogelijk om weer normaal te lopen. Fietsen is vaak nog niet een optie, maar dit kan vaak wel na vier weken uit het gips. Vier weken is vaak wel een minimumeis, maar afhankelijk van het verloop van het herstel kan het ook wel vijf of zes weken duren voordat er weer goed gefietst kan worden.

Na zes tot acht weken moet in principe alles weer mogelijk zijn, alhoewel het opletten blijft met extreme sporten en extreme krachtsinspanningen. Zorg ervoor dat het in opbouw blijft, want pas na een half jaar kan het onderbeen weer alles aan. Vraag de fysiotherapeut om specialistisch advies, want het zijn experts in beweging.

Vorm volgt functie

Blijf ten tijde van de fractuur het onderbeen wel trainen. Door de training wordt de vorm van de botten beter en sterker. Voor een goed trainingsschema is het verstandig om ook hiervoor de fysiotherapeut te raadplegen. Door te blijven trainen blijven de spieren in beweging en verliest het niet zijn volledige functie. Doordat de functie blijft en de spieren nog steeds licht getraind en geprikkeld worden, wordt de vorm van het onderbeen mooier. Ook de plek van de fractuur blijft na het herstel sterker. Hierdoor valt later alles weer te doen, alle activiteiten en alle (extreme) sporten.