mijn kijk op

Hart ablatie, mijn ervaring

Tegenwoordig worden hart ablaties steeds vaker uitgevoerd. Wat eerst een laatste redmiddel was is nu eerste keuze van behandeling geworden. Een ablatie wordt uitgevoerd om ritmestoornissen in je hart te stoppen, zodat medicijnen niet meer nodig zijn. Maar wat kan je nou verwachten bij zo'n behandeling? Hoe gaat het er precies aan toe en hoeveel last heb je er daarna van?

Hart ablatie

Een ablatie dient om hartritmestoornissen te laten verdwijnen. Dit gebeurd door 4 katheters die in je lies aangebracht worden, en via een ader naar je hart gaan. Eenmaal in het hart wordt, indien de exacte locatie nog niet bekend is, het probleem gebied opgezocht en uitgeschakeld. Er worden kleine stukjes weefsel in je hart weggebrand of bevroren zodat het weefsel niet meer functioneert, en dus ook geen verkeerde prikkels meer door kan geven om je hart een ritmestoornis te geven.

Er is veel technische informatie te vinden op het internet, maar ze zijn allemaal erg verschillend. Vaak geven ze geen antwoord op vragen als hoeveel pijn heb ik na de behandeling? Hoeveel zal ik voelen tijdens de behandeling? Hoe moet ik me er op voorbereiden? Daarom leek het me handig om mijn persoonlijke ervaring op internet te zetten. De behandeling kan en zal natuurlijk door iedereen op zijn eigen manier ervaren worden, maar ik hoop dat ik zo wat licht kan schijnen op de vragen die sommige mensen wellicht hebben.

Voor de behandeling

Mocht je als eerste aan de beurt zijn dan wordt er vaak gevraagd of je de avond van te voren al wil komen, zodat alle testen en foto's al gemaakt zijn en dat 's ochtends niet meer hoeft. Mocht je behandeling 's middags plaats vinden zullen de vooronderzoeken 's ochtends plaats vinden, dus je moet er al bijtijds zijn. Voor de behandeling moet je nuchter zijn.

Voor de behandeling krijg je een röntgen foto, van hart en longen. Ook krijg je een hartkastje om, die bij de hartbewaking afdeling constant in de gaten gehouden word. Je krijgt een infuus in je arm, en er werd bloed afgenomen. De bloeddruk werd gemeten en ook je hartslag word gemeten door middel van een hartmeter die ze op je vinger zetten. Dames, let hier bij op dat je geen nagellak op hebt, dan wordt het een stuk minder makkelijk om een duidelijke hartslag te meten. Na ook nog een hartfilmpje is het klaar, en moet je alleen nog maar wachten tot de arts klaar is voor de ingreep.

De behandeling

Je wordt met bed, in je operatiehemdje, onderbroek (en sokken! lekker warm), naar de Katkamer (Katheterisatie kamer) gereden, waar je zelf over moet stappen op de behandeltafel. Eenmaal binnen moet je operatiehemdje uit, zodat de stickers die nodig zijn om je hart volledig te volgen opgeplakt kunnen worden. Dit zijn een stuk of 20 stickers, verschillend in grootte, van grote rechthoekige van +/- 20cm tot kleine ronde van +/- 4cm. Ze worden zowel op je buik, borst en rug geplakt. Aan de stickers worden snoertjes bevestigd en die worden weer vastgekoppeld aan de monitoren. Daarna krijg je een doek over je heen. Vervolgens moet je onderbroek naar beneden, zodat ze je liezen in kunnen smeren met jodium. Belangrijk is dat je liezen goed geschoren zijn, ivm hygiëne. Je krijgt wel een doekje over je kruis heen, zodat je niet compleet in je blootje ligt.

Wanneer alle voorbereidingen klaar zijn komt de cardioloog binnen en gaat het beginnen. Je krijgt 6 verdovingen in je lies, waarvan de eerste twee het pijnlijkst zijn omdat op dat moment nog niets verdoofd is.Deze twee zijn die bedoeld om de huid te verdoven. De laatste 4 verdovingen zijn bedoeld voor de diepere lagen onder je huid, maar die prikken voel je al veel minder doordat je huid al goed verdoofd is. Dan gaan de katheters je ader in en vervolgens naar je hart. Sommige mensen voelen hier niks van, anderen merken het wel degelijk. Het is geen pijnlijk gevoel, maar lekker voelt het ook niet. Het is zo'n uniek gevoel dat het niet goed uit te leggen is, maar je kan er lichte flauwval verschijnselen van krijgen (misselijk, licht in je hoofd), wat normaal is.

Eenmaal alles goed is aangebracht verdwijnt de arts naar een ander kamertje (achter glas) waar ze met de computer je hart en de reacties goed kunnen volgen. Hier wordt geprobeerd het probleem op te roepen, zodat ze weten waar je hart het heftigst reageert. Wanneer de juiste plek eenmaal gevonden is komt de arts terug om te beginnen met branden. Het kan zijn dat de arts met 2 keer branden klaar is, maar het kan ook vaker nodig zijn. Een keer of 3 à 4 is heel normaal. Het branden geeft een drukkend, toch wel duidelijke pijn in je borst. Tussendoor kijken ze of ze hetzelfde probleem nog een keer op kunnen roepen of dat het voldoende weggebrand is. Indien het niet meer terug komt ben je gelijk klaar, worden de katheters verwijderd en krijg je een drukverband. De stickers worden verwijderd en je mag overschuiven (je mag vanaf nu niet meer zitten!) naar je bed.

Na de behandeling

Hoe het na de behandeling vergaat is voor iedereen anders. Protocol is dat je 24u lang het drukverband omhoud en niet mag zitten. Je mag alleen op je rug liggen met je benen plat, om zo je lies voldoende rust te geven. Dit kan een ontzettend zere rug tot gevolg hebben, wat erg vervelend kan zijn. Ook betekend dit dat je niet zelfstandig naar de wc mag, en dat je liggend moet eten. Na een paar uur mag het drukverband er af, en krijg je een gewone pleister op de wond. De pijn valt ontzettend mee, je bent behoorlijk beurs maar met 1 paracetamol ben je er al vanaf. Mocht je van het lange stilliggen een stijve en pijnlijke rug krijgen waardoor je niet kan slapen kan je de verpleegster vragen om iets om je in slaap te helpen. Let wel op dat je dit op tijd vraagt, aangezien het met de arts overlegd moet worden en je dit niet te laat mag in nemen!

De volgende ochtend mag je na controle van de arts weer rustig gaan zitten, wel rustig opbouwen anders word je duizelig. Pas na nog een longfoto en de beoordeling daarvan mag je ook weer uit je bed, en naar huis. Thuis moet je je nog een dag of 2 heel rustig houden, niet teveel lopen of dingen tillen maar je mag wel weer zitten en met je benen opgetrokken slapen. Na die 2 dagen mag je eigenlijk alles weer, behalve fietsen en autorijden, wat een week lang niet mag. Het kan zijn dat je lies nog wat langer dik is, of dat er wat bloeduitstortingen rond je lies zitten. Zeker als je lies nog dik is, is het belangrijk dat je het toch nog even iets rustiger aan doet om het herstel te bevorderen.