De geneeskracht van echt lepelblad
Echt lepelblad komt in Nederland voor maar is zeldzaam geworden. Het is een eetbare, wilde plant en behoort tot de categorie vergeten groenten. Het is een moerasplant die ook in brak water kan groeien. Daarom zie je hem in Noord-Holland, Zuid-Holland en aan de IJsselmeerkust. Hij groeit verder aan alle Europese kusten. Hij wordt zelden hoger dan 30 centimeter. Hij werd vroeger gekweekt om zijn geneeskracht bij tandvleesaandoeningen en nier-, lever- en blaaskwalen.Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.
Botanische tekening echt lepelblad / Bron: Franz Eugen K?hler, K?hler's Medizinal-Pflanzen, Wikimedia Commons (Publiek domein)Inhoud:
- Naamgeving
- Traditioneel gebruik lepelblad
- Lepelblad als voeding
- Werkzame stoffen lepelblad
- Goed bij reuma en bronchitis
- Overige medicinale werkingen
- Dosis en waarschuwing
Naamgeving
De Latijnse naam voor echt lepelblad is Cochlearia officinalis. In het Nederlands is zeeradijs een andere naam voor deze plant. Je kunt gewoon lepelblad zeggen en de toevoeging ´echt´ vergeten. De toevoeging ´officinalis´ betekent: uit de werkplaats van de apotheker. Deze benaming werd vroeger alleen gegeven aan artsenijplanten. Omdat hij tegen scheurbuik werd gebruikt wordt het in Engelstalige landen scurvygrass genoemd.Traditioneel gebruik lepelblad
In 1557 is voor het eerst beschreven dat lepelblad tegen scheurbuik werd gebruikt door de vrouwelijke dokter joh. Wier. In het mengsel dat ze gebruikte zit ook mierikswortel welke enigszins lijkt op lepelblad. In de volksgeneeskunde werd lepelblad al langer gebruikt door er een thee van te drinken. Lepelbladthee werd ingezet bij nier- lever- en blaaskwalen. Het werd ook gebruikt om loszittende tanden en tandvleesaandoeningen mee te behandelen. Verder werden jicht en reumatische aandoeningen verlicht door deze geneesplant.Lepelblad als voeding
In Nederland werd lepelblad gekweekt in een gebied bij Noordwijk; de plant houdt immers van de zee. De plant werd ook gebruikt als toekruid in soepen en sauzen. Voor dit doel wordt het niet meegekookt omdat het dan zijn geur verliest. In Duitsland wordt deze plant door een bladsalade, kruidenboter en kruidenkwark gedaan.Werkzame stoffen lepelblad
In lepelblad zit etherische olie met glucosinolaten, met name butylthiocyanaatglycoside en benzylthiocyanaatglycoside. Verder bevat het vitamine C. Die laatste stof is er uiteraard verantwoordelijk voor dat het bij scheurbuik bleek te helpen.Goed bij reuma en bronchitis
Lepelblad heeft een urinedrijvende werking. Dat betekent dat afvalstoffen adequater uit het lichaam worden gevoerd. Het opeenhopen van afvalstoffen heeft allerlei consequenties in het lichaam. Zo wordt er meer histamine aangemaakt en kunnen hier en daar ontstekingen ontstaan. Omdat het de spijsvertering bevordert, worden er meer voedingsstoffen opgenomen. De diuretische werking houdt eveneens in dat afvalstoffen in het bloed worden weggevoerd uit het lichaam; het heeft dus een bloedzuiverende werking. Als deze medicinale eigenschappen samen leiden ertoe dat het in de fytotherapie wordt ingezet bij:
Echt lepelblad / Bron: Karelj, Wikimedia Commons (CC BY-SA-3.0)- Reumatische aandoeningen,
- Bronchitis,
- Voorjaarskuren,
- Lymfatisme.
Overige medicinale werkingen
- Echt lepelblad is een maagversterkingsmiddel. Het verbetert de spijsvertering. Daarom wordt het ingezet bij zwakke spijsvertering,
- Van lepelblad wordt een mondwater gemaakt welke geneeskracht heeft voor stomatitis of mondslijmvliesontsteking, aften en tandpijn.
- Lepelblad kan uitwendig worden gebruikt om de huid plaatselijk te prikkelen waardoor de bloeddoorstroming wordt verhoogd.
