Slaapproblemen bij kinderen

Als je kind niet goed slaapt ’s nachts, vraagt dat enorm veel energie van de ouders. Je hebt zelf allicht een baan, je moet eten maken, misschien ook nog voor andere kinderen zorgen en dat is op zichzelf al vermoeiend genoeg. Als je dan nog elke avond tevergeefs probeert je kind te doen inslapen, kan dit wel eens te veel worden. Hoe pak je zo’n probleem aan?

Oorzaken:

Vanaf 3 à 4 maanden moeten kinderen normaal gezien zelfstandig in slaap kunnen vallen. Toch is dit niet altijd het geval. Er bestaan verschillende oorzaken waarom kinderen niet inslapen of wakker worden. Enkele hiervan zijn:

• Kinderen die pijn hebben, ziek zijn of tandjes krijgen
• Kinderen slapen moeilijk in wanneer het uur waarop ze in bed gelegd worden steeds verandert
• Omgeving: wonen in de buurt van een station, luchthaven, lawaaierige buurt, …
• Kinderen die door hun ontwikkeling in een ‘angstige’ fase zitten
• Kinderen die in stresserende omstandigheden leven (ruzie tussen ouders, scheiding van de ouders, andere ingrijpende gebeurtenissen)

Aanpak:

• Kies een vast bedtijdmoment
• Waarschuw 5 tot 10 minuten op voorhand dat het bijna tijd is om te gaan slapen
• Zorg dat je kind geen honger of dorst meer heeft vooraleer naar bed te gaan. Geef zeker geen papflesjes met zoete drank mee naar bed.
• Laat hem zijn tandjes poetsen
• Laat hem nog naar het toilet gaan vooraleer in bed te kruipen
• Zorg voor een vast bedritueel: bvb gordijnen toedoen, een verhaaltje voorlezen, avondzoentjes geven, knuffels goed leggen, welterusten wensen, nachtlampje aandoen, licht uitdoen en de kamer uitgaan

Wat als het toch niet lukt:

Je kind huilt

• Ga niet meteen de kamer in maar wacht even af
• Controleer bij jonge kinderen of de luier niet vuil is
• Blijft het huilen aanhouden, blijf het negeren hoe moeilijk dat ook is. Laat wel aan het kind weten dat je er nog bent zodat het niet te angstig wordt.

Blijft je kind huilen, doe dan het volgende:

• Je gaat naar je kind en zegt dat het moet slapen
• Doe dit heel kordaat met niet te veel woorden. Bvb “Jan, ik wil dat je slaapt”
• Je gaat de kamer in, zegt dat je kind moet slapen en gaat dadelijk weer naar buiten. Je doet niets anders
• Vermijd oogcontact als je binnen bent en blijf vastberaden
• De eerste keer ga je om de 2 minuten naar binnen en zegt telkens dezelfde zin
• Hou dit vol tot je kind slaapt
• Laat elke dag wat meer tijd tussen de bezoekjes
• Hou dit vol tot je kind vanzelf slaapt.
• Je kan in plaats van de kamer binnen te gaan, ook aan de deur blijven staan om te zeggen dat je kind moet slapen.

Wat als je kind uit bed komt:

• Til hem op en breng hem terug naar bed
• Blijf kordaat en vastberaden
• Zeg niets anders dan dezelfde zin dat je wil dat je kind slaapt
• Blijf kalm en wordt niet boos
• Probeer oogcontact te vermijden
• Leg je kind terug in bed. Wanneer hij zich vastklampt, maak hem rustig los en ga de kamer uit
• Merk je dat je kind angstig is, kalmeer hem dan met een paar woorden, stel hem gerust en ga de kamer uit. Doe dit kort en bondig. Zorg dat je kind een knuffeldier heeft dat voor troost kan zorgen als jij de kamer uit bent.

Hou vol

Bereid je erop voor dat de eerste dagen de moeilijkste zijn, zeker omdat je de indruk krijgt dat de situatie misschien nog erger wordt dan voorheen. Het kind ervaart namelijk een verandering van gedrag van jouw kant en weet niet goed hoe te reageren. Toch is het belangrijk om vol te houden: als jij zelf consequent blijft, zal je kind dit na een tijd aanvaarden en vanzelf in slaap vallen. Er is dus een zware taak voor jezelf weggelegd: consequent zijn is niet voor iedereen even makkelijk en vaak is het eenvoudiger om toe te geven. Probeer je partner in te schakelen als jij het zelf even niet meer volhoud. Het is uiteraard evident dat jullie op dezelfde golflengte moeten zitten en dezelfde strategie toepassen.
Om een goed nachtritme aan te kweken, is het even belangrijk om voor een goed dagritme te zorgen. Als je overdag een ritme van opstaan, eten, wassen, aankleden, activiteit, … kan inbouwen dan wordt een ritueel als gaan slapen na een tijdje ook vanzelfsprekend.