Euthanasie, wel of niet?

Het blijft een gevoelig onderwerp waarbij de meningen lijnrecht tegenover elkaar staan. Er is immers geen middenweg voor het wel of niet toepassen van euthanasie. De een vindt dat iemand dit helemaal zelf moet kunnen beslissen, op een correcte manier uiteraard, en de ander vindt dat het voor god spelen is en dus verwerpelijk.

Ieder zijn mening

Hoewel ieder mens een eigen mening mag hebben en je deze nooit op kunt leggen, is het ook op zijn zachtst gezegd “vreemd” te noemen dat daar waar mensen het bij euthanaseren voor god spelen betreft, deze echte god mensen ondraaglijk laat lijden. Waarbij ook mensen die het als een soort heiligschennis van het geloof vinden, er wel een uitleg aan kunnen geven. Kortom, een discussie die altijd twee “kampen” zal hebben.
Toch kan het relaas van mensen die door ondraaglijk lijden een eind aan het leven willen maken, hartverscheurend zijn als er niemand aan mee wil werken. Of een kind van een ongeneeslijk zieke vader die geen hulp krijgt en met een verzameling pillen de hand aan zichzelf slaat. Hierbij is de man langzaam gestikt. Het is niet eenvoudig om dat een plek te geven in “dat het zo bedoeld is”.

Wat is het?

Euthanaseren doet de arts door middel van het toedienen van dodelijke middelen aan de patiënt die door uitzichtloos en/of ondraaglijk lijden besloten heeft te willen stoppen met het leven. Hulp bij zelfdoding valt onder dezelfde wetgeving en het verschil zit hem in het feit dat de patiënt de middelen nu zelf inneemt.

De wet

Dat de wet strikt is, is duidelijk. Toch lijkt het voor menig arts nog steeds lastig om hulp te bieden. Waarbij het nogal dubbel voelt als een arts die vanuit geloofsovertuigingen niet wil meewerken, wel ingrijpt in het leven (behouden) tijdens zijn “rol” als arts. Hoe het ook zij, het blijft een gevoelig en soms beladen onderwerp. Dat er dus de grootst mogelijke zorgvuldig betracht moet worden, is evident.

Hoe zijn de regels?

• Het start met een inschatting van de arts dat de man of vrouw in kwestie een weloverwogen keus heeft gemaakt, uitgaande van ondraaglijk lijden of een uitzichtloze situatie en na uitleg door de arts.
• De arts moet de man of vrouw in kwestie in gesprek zijn gegaan en beide zijn tot de conclusie komen, dat er geen ander alternatief is.
• De arts moet dan een onafhankelijk arts erbij betrekken. Deze arts moet de man of vrouw in kwestie ook gesproken hebben en legt zijn oordeel schriftelijk vast.
• Vervolgens voert de arts de levensbeëindiging met grote zorgvuldigheid uit.

De persoon in kwestie moet wel onder de Nederlandse wetgeving vallen en in staat zijn zelf na te kunnen denken over de situatie. Kinderen tussen 12 jaar en 15 jaar kunnen, met toestemming van de officiële opvoeder toestemming aanvragen en 16 en 17 jarige kunnen zelf beslissen, maar worden wel geacht de opvoeder er in te betrekken.

Wanneer is het strafbaar?

Als de regels goed gevolgd zijn, is het niet strafbaar. Echter, als de regels niet consequent gevolgd zijn, dan kan het strafbaar zijn. Dit kan oplopen tot 12 jaar. Om meerdere redenen zijn artsen dus huiverig, maar dit is er duidelijk een van.

Wilsbeschikking

Als je nu nog helder van geest bent, maar je weet dat je door je ziekte zometeen zelf niet meer kunt beslissen, kan je dit op voorhand vastleggen. Maar het kan ook op voorhand om een vastgelegd traject gaan wat bijvoorbeeld betrekking heeft op een uitzichtloze comateuze situatie welke na een ongeluk of anderszins is ontstaan. Voor dergelijke situaties kan je een wilsbeschikking opstellen en wordt van kracht als zich de situatie voordoet.
Een andere mogelijkheid in een dergelijke situatie is iemand aanstellen die voor je beslist. Een gevolmachtigde kan, indien de situatie zich voordoet en je kunt zelf niet meer beslissen, de beslissing nemen. Spreekt voor zich dat dit op voorhand ook weer goed vastgelegd moet zijn.

Tot slot

Grote zorgvuldigheid is essentieel in dergelijke processen. Dat er altijd voor- en tegenstanders zullen zijn is evident, dat vervolgens de mens in “beweging” blijft om het leven in de grip te krijgen is nu eenmaal iets wat altijd bij het leven en de dood zal blijven horen.

Meer informatie: NVVE