Liefde is een biologische behoefte

Liefde is net als eten, drinken en de opname van zuurstof een biologische behoefte. Bij het ontbreken van liefde, is de kans op overlijden of ziekte significant groter dan bij aanwezigheid hiervan. Dit geldt in het bijzonder voor baby's, maar ook voor kinderen, volwassenen en zelfs voor dieren. Er zijn tal van onderzoeken en ontdekkingen gedaan die bevestigen dat liefde in de vorm van lichamelijk contact essentieel is voor overleven en gezondheid.

Een belangrijke ontdekking in Amerika

De verbetering van reanimatietechnieken maakte het in de jaren tachtig mogelijk om te vroeg geboren baby's in leven te houden. In compleet afgesloten couveuses werden kunstmatig de ideale levensomstandigheden voor de baby's gecreëerd om te kunnen overleven. Men merkte dat het zenuwstelsel van de zuigelingen de handelingen die nodig waren voor de verzorging niet goed aankon en daarom leerde het verplegend personeel de baby's te verzorgen zonder dat daar lichamelijk contact aan te pas kwam. Maar ondanks deze volmaakte omstandigheden groeiden de zuigelingen niet.

Op een dag werd er op de afdeling opgemerkt dat sommige baby's toch begonnen te groeien. Dit ondanks het feit dat de omstandigheden nog hetzelfde waren. Na onderzoek bleek dat alle kinderen die waren gaan groeien werden verzorgd door dezelfde verpleegster. Zij kon het huilen van de baby's niet verdragen en was een paar weken ervoor begonnen met het strelen van hun ruggetjes om ze te kalmeren.

Meer wetenschappelijk onderzoek

Er is veel onderzoek gedaan naar dit onderwerp onder volwassenen, kinderen en ook dieren. Enkele van de belangrijkste onderzoeken:

Professor Schonberg en zijn team aan de Duke Universiteit hebben het bovengenoemde resultaat onderzocht. Zij hebben bevestigd dat liefde in de vorm van aanraking essentieel is voor het overleven van zuigelingen. Dit hebben zij gedaan door proeven uit te voeren op babyratjes die vanaf hun geboorte geïsoleerd werden. Ze hebben aangetoond dat wanneer er geen lichamelijk contact is, de diertjes zich niet ontwikkelen. Dit komt doordat de productie van de enzymen die nodig zijn voor de groei stil komt te liggen. Vervolgens streelden zij de ratjes met een vochtig wattenstaafje, wat het likken van moeder rat nabootste. Onmiddellijk kwam de productie van enzymen en hiermee ook de groei weer op gang.

In 1981 stelden twee onderzoekers aan de Harvard Universiteit (David Hubel en Torsten Wiesel) onder andere vast dat de visuele cortex (het gedeelte van de hersenen dat betrokken is bij de visuele waarneming) zich alleen normaal ontwikkelt als hij gedurende een kritieke periode, helemaal aan het begin van het leven, voldoende gestimuleerd wordt.

Dr. M.A. Hofer ontdekte in 1995 per toeval dat bij ratjes de fysiologie ontregelt raakt wanneer de affectie van de moeder plotseling ontbreekt. Hij toonde aan dat meer dan 15 fysiologische functies, waaronder de bloeddruk, slaap-waakritme, lichaamstemperatuur en de activiteit van de cellen van het immuunsysteem, in verband staan met de liefdevolle aanwezigheid van de moeder.

Uit vrees voor besmetting kregen de verpleegsters van de eerste moderne weeshuizen, omstreeks 1950, de opdracht de kinderen niet aan te raken en niet met ze te spelen. Hoewel ze verder perfect verzorgd werden, stierf toch 40% van de kinderen aan de Mazelen. Buiten deze weeshuizen stierf slechts 1 op de 100 besmette kinderen aan deze ziekte.

Ook wanneer we volgroeid zijn hebben we een biologische behoefte aan een lichamelijke vorm van liefde. Een onderzoek verschenen in de British Medical Journal in 1969, heeft aangetoond dat mannen waarvan de vrouw overleden is korter leven dan mannen van dezelfde leeftijd wier vrouw nog in leven is. Uiteraard is dit onderzoek alleen gebaseerd op liefdevolle relaties.

Er zijn onderzoeken gedaan naar de ontwikkeling van kanker in relatie tot de aan- of afwezigheid van liefde. Voorbeelden hiervan zijn: ' the importance of biopsychosocial factors in the development of duodenal ulcer in a cohort of middle-aged men' (1992) en 'the relationship between social ties and survival among black en white breast-cancer patients' (1994).

Kinderen die voldoende liefde in de vorm van lichamelijk contact en empathie van de ouders/verzorgers hebben ontvangen, kunnen in hun latere leven vaak beter omgaan met stress en zijn minder vatbaar voor depressies. Dit is aangetoond in 1997 door L.F. Katz en J.M. Gottman.

Conclusie

Onze gezondheid en kans op overleven is op ieder moment afhankelijk van de hoeveelheid liefde die we ontvangen. Met name van de mensen die dichtbij ons staan (familie, partner en vrienden). In een boek over het emotionele brein en de functies ervan (Een algemene theorie over de liefde), hebben drie psychiaters van de Universiteit van San Francisco een naam gegeven aan dit verschijnsel: limbische regulering. Zij zijn van mening dat de liefdevolle relatie net zo bepalend kan zijn voor overleven als een geneesmiddel of een chirurgische ingreep.