Het eiwitspectrum

Een eiwitspectrum geeft een beeld van de verdeling van de verschillende eiwitten in het menselijk lichaam. Als deze afwijken, kunnen daar veel verschillende oorzaken voor zijn. Daarom kan er alleen een kloppende conclusie worden getrokken als de complete patiëntenhistorie goed wordt bekeken.

Wat is eiwitelektroforese?

De basis van de techniek is de scheiding van geladen eiwitmoleculen in een poreus dragermateriaal onder invloed van een elektrisch veld. Het dragermateriaal dat wordt gebruikt heet agarosegel. Dit wordt in contact gebracht met een positieve en negatieve pool van een spanningsbron. Positief geladen deeltjes zullen onder invloed van elektrische stroom zich door de gel verplaatsen naar de negatief geladen elektrode. voor negatief geladen deeltjes geldt dat andersom. Deeltjes die evenveel positief als negatief geladen zijn worden netto deeltjes genoemd. Deze zullen zich niet verplaatsen in de gel.

Hierdoor ontstaan ophopingen van deeltjes verspreid door de gel. Hierdoor vormt zich een duidelijk beeld van de soorten eiwitmoleculen die zich in het monster bevinden.

Waarom eiwitelektroforese?

Een eiwitspectrum wordt aangevraagd als de arts vermoedt dat er iets verkeerd gaat tijdens de productie en verwerking van eiwitten. Ook wordt dit aangevraagd als de patiënt symptomen heeft van multipel myeloom, botpijn, bloedarmoede, infecties of moeheid in combinatie met botbreuken. Multipel myeloom, ook wel ziekte van Kahler genoemd, is een woekering van plasmacellen. Als de patiënt multipel myeloom heeft, is er een extra eiwitbandje zicht-baar op het eiwitspectrum. Dit noemt men een M-proteïne. Verder kan een eiwitspectrum ook aangevraagd worden wanneer er spraken is van ontstekingen auto-immuunziekten en nier- en leveraandoeningen.

Hieronder enkele voorbeelden van oorzaken bij afwijkende waarden: