De geneeskracht van creosootstruik

Deze plant groeit van oorsprong in de zuidelijke staten van de V.S. en in Noord-Mexico. Het is groenblijvende een plant die goed tegen droge omstandigheden kan. De creosootstruik wordt maximaal ongeveer drie meter hoog en komt in zijn bloeitijd vol met gele bloemetjes te zitten. Een vreemd verschijnsel van deze plant is dat hij wortels van andere planten kan binnendringen om zo langer zonder water te kunnen. Verder produceren de wortels een giftige stof waardoor veel planten niet eens bij hem in de buurt willen staan. De creosootstruik is door de Indianen, de oorspronkelijke bewoners van Noord-Amerika gebruikt bij diverse ziekten zoals seksueel overdraagbare ziekten, tuberculose en slangenbeten. In de fytotherapie wordt het vandaag de dag onder andere gebruikt bij tandvleesproblemen en cariës oftewel gaatjes in de tanden. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Zichzelf klonende plant
• Argentijns broertje
• Gebruik door de indianen
• Naamgeving
• Wetenschappelijk onderzoek naar creosootstruik
• Werkzame stoffen
• Fytotherapeutisch gebruik creosootstruik
• Dosis en veiligheid

Zichzelf klonende plant

De creosootstruik ´kloont´ zichzelf. Dat wil zeggen: het plant zich niet alleen voor door zaden te verspreiden, maar ook doordat de kroon van de plant ervan afvalt en ergens anders opnieuw wortelt. De oudst bekende kloon is gevonden in de Mojave woestijn en is 11.700 jaar oud! In de V.S. wordt de plant ´King Clone´ genoemd en wordt deze plant tot de langst levende organismen op aarde gerekend.

Argentijns broertje

In Mexico wordt de creosootstruik of de chaparal of gubernor zoals ze hem daar noemen beschouwd als de medicinale plant met de meest diverse geneeskrachtige aanwendingen. In de volgende alinea zal blijken waarom. Overigens is een nauw verwante plant die dezelfde medicinale eigenschappen heeft: de Larrea divaricata Cav. Deze groeit in de drogere gebieden van Argentinië.

Gebruik door de indianen

De Indianen drinken een thee van de creosootstruik. Ze plukken de blaadjes van de plant, laten deze drogen en verpulveren het tot poeder. Dit wordt opgeslagen voor later gebruik. Van dit poeder wordt een medicinale thee gezet. Deze thee werd vooral gedronken als reumatherapie en bij urethritis, maagklachten, aambeien, diabetes, hoge bloeddruk, koorts, griep, verkoudheid, bijholteontsteking, bloedarmoede en bronchitis. Verder werd het aan hoogzwangere vrouwen gegeven om de bevalling te bespoedigen. Daarnaast werd de creosootstruik gebruik als zonnebrandmiddel, bij bloedvergiftiging en leverziekten. Deze imponerende lijst met indicaties voor deze blijkbaar wonderstruik werd aangevuld doordat het ook een traditioneel hulpmiddel is bij seksueel overdraagbare aandoeningen, tuberculose, waterpokken, dysmenorroe, slangenbeten, auto-immuunziekten, premenstrueel syndroom en allergieën.

Naamgeving

De Latijnse naam van creosootstruik is Larrea tridentata. In het Nederlands noemen we deze struik de creosootstruik of de chapparal. Larrea is een eerbetoon aan een Spaanse priester die luisterde naar de naam J.A. Hernandez de Larrea.

Wetenschappelijk onderzoek naar creosootstruik

In Mexico is de plant uitgebreid onderzocht. Hieronder staat een greep uit de recente bevindingen van Mexicaanse wetenschappers. Uit deze opsomming blijkt dat de Indianen gelijk hadden door de plant op diverse manieren in te zetten. Nog lang niet alle geneestoepassingen zijn onderzocht.

• Lost nierstenen op (Adame en Adame, 2000; Vázquez, 1999 Dimayuga, 1996, Martinez, 1989, González, 1998),
• Ontstekingswerend bij respiratoire aandoeningen zoals astma (Foster en Tyler, 2000; Karch, 1999 Melgarejo en Cupp, 2000),
• Om galstenen te elimineren (Dimayuga, 1996 González, 1998),
• Tegen urineweginfecties (Melgarejo en Cupp, 2000; González, 1998; Martínez, 1989),
• Voor de behandeling van geslachtsziekten (Dimayuga 1996; Barnes et al., 2002),
• Tegen diabetes (Skidmore - Roth 2003, Luo et al., 1998),
• Bij bronchitis en verkoudheid (Skidmore - Roth, 2003),
• Reuma (Vazquez, 1999; Barnes et al., 2002),
• Tegen sommige vormen van kanker (Skidmore - Roth 2003; Melgarejo en Cupp, 2000; González 1998; Barnes et al., 2002),
• Inhalatie van de harsdampen wordt toegepast tegen duizeligheid (González, 1998),
• Als mondspoeling tegen tandbederf en halitose of slechte adem (McCann, 2003; Castleman, 2001),
• Extern huidinfecties , met name die veroorzaakt door bacteriën en schimmels (Castleman, 2001; Adame en Adame, 2000; González, 1998; Martínez, 1989),
• Als een voetbad tegen zweetvoetengeur (Adame en Adame, 2000; González, 1998),
• Harsachtige stoffen in L. tridentata en L. diarivcata fungeren als sterke antioxidanten vooral in vetten, oliën en andere stoffen,
• Nordihydroguaiareenzuur (NDGA) remt het enzym cyclooxygenase en kan daarom kanker voorkomen. Er is echter wel meer onderzoek nodig om dit definitief vast te stellen. (Gonzales en Bowden, 2002; Castleman, 2001; McDonald et al., 2001; Foster en Tyler, 2000; Melgarejo en Cupp, 2000; Anesini, 2001, 1999, 1996. Diaz Barriga et al., 1999. Miller en Murray, 1999)
• Studies bij hamsters suggereren dat NDGA werkt tegen de vorming van galblaasstenen. (Granados en Cardenas, 1994),
• DGA en andere lignanen in Larrea tridentata hebben antibacteriële eigenschappen tegen diverse bacteriën, inclusief: Penicillium, Salmonella , Streptococcus species, alsook Bacillus subtilis, Pseudomonas aeruginosa en Staphylococcus aureus (Barnes et al., 2002; Verastegui et al.,1996; Anesini en Perez, 1993),
• Lignanen in Larrea hebben antischimmel activiteit (Quiroga et al., 2001), daarom wordt de plant beschouwd als een oplossing tegen schimmelinfecties van de huid, met name voor de behandeling van voetschimmel door richophyton species, middels een afkooksel gemaakt van bladeren en takjes van de plant voor een voetbad. (Bruneton, 1999, González, 1998),
• Een recent ontdekte hypoglycemische stof geïsoleerd van creosootstruik, genaamd Masoprocol ( NDGA ), is experimenteel gebruikt bij de behandeling van diabetes (Gowri et al. ,1999; Reed et al., 1999, Luo et al., 1998)
• Er is aangetoond dat de lipolytische activiteit in proefdieren toeneemt en het triglycerideniveau daalt. (Gowri et al., 2000).

Werkzame stoffen

In de fytotherapie wordt met name het blad gebruikt om zijn geneeskrachtige capaciteiten. Dit bevat het lignaan NDGA, een afkorting die staat voor Norhydroguaiareenzuur. Dat is veruit de belangrijkste werkzame stof. Verder bevat de plant flavonoïden en triterpenen.

Fytotherapeutisch gebruik creosootstruik

Chapparal heeft een ontsmettende, antibacteriéle, antioxiderende en tandpijnstillende werking. Onderzoek toont aan dat 75% van de bacteriën die infecties in tandvlees en tanden veroorzaken worden gedood door deze plant. NDGA is de werkzame stof. In de fytotherapie wordt het creosootstruikblad aangewend bij de volgende indicaties:

• Tandbederf of cariës,
• Gingivitis of tandvleesontsteking,
• Tandpijn door cariës.

Dosis en veiligheid

• Driemaal per dag de mond spoelen met een afkooksel van 7 tot 8 gram bladeren op 250ml water.
• 25 Druppels tinctuur in een glas water.

In de fytotherapie wordt creosootstruik enkel voor mondproblemen gebruikt. Het wordt niet inwendig gebruikt, dat wil zeggen door doorslikken. Dat komt omdat er in de laatste jaren onderzoeken zijn verschenen die erop wijzen dat het teveel gebruiken van deze plant kan leiden tot leverschade. Behalve leverschade zoals geelzucht en cirrose kan er nierschade en huiduitslag optreden. Er dienen onderzoeken te komen die de exacte scheidslijn bepaalt tussen de toxische waarde en de therapeutische waarde eer de vele geneestoepassingen van chapparal inwendig kunnen worden gebruikt in de fytotherapie.