De geneeskracht van watertorkruid

Watertorkruid groeit in vochtige grond, moerassen of in het water. Watertorkruid is een eenjarige plant die anderhalve meter hoog kan worden. Van oorsprong groeit hij in Europa en Azië tot aan Siberië toe. Hij heeft witte bloemetjes en lijkt in zijn voorkomen veel op venkel; vandaar dat hij watervenkel wordt genoemd. De watervenkel heeft schermbloemen, net als gewone venkel. De plant kan in tegenstelling tot enkele nauw gerelateerde soorten niet gegeten worden. Het is zelfs een giftige plant. De vrucht van deze plant wordt in de fytotherapie medicinaal aangewend, zij het in hele kleine hoeveelheden; 100 tot 200mg per keer. Ook in de homeopathie wordt deze plant gebruikt. Let op! Dit artikel is geschreven vanuit de persoonlijke visie van de auteur en bevat mogelijk informatie die niet wetenschappelijk onderbouwd is en/of aansluit bij de algemene zienswijze.

Inhoud:

• Het giftige watertorkruid
• Watertorkruid in de traditionele geneeskunde
• Naamgeving
• Werkzame stoffen
• Medicinale werkingen watertorkruid
• Dosis en veiligheid

Het giftige watertorkruid

Het is een giftige plant voor paarden maar koeien kunnen goed tegen het blad. Echter, wanneer ze de wortel opeten kan een koe dood gaan. Er zijn vele vergiftigingsgevallen onder mens en dier van watertorkruid, of zijn droger staand broertje, torkruid. Zoals vaak het geval is, is een giftige plant een medicinale plant zolang je maar minieme doses van de plant inneemt. Watertorkruid is van oudsher een geneesplant bij hoest, flatulentie en het wordt ingezet om de urineproductie te verhogen.

Watertorkruid in de traditionele geneeskunde

Het fruit of zaad van watertorkruid zweetdrijvend, een diureticum, werkt slijmoplossend en is een tonicum voor de longen. Het wordt gebruikt bij de behandeling van chronische aandoeningen zoals dyspepsie, onderbroken koorts en hardnekkige zweren. Deze plant moet met voorzichtigheid worden betracht, en mag alleen onder begeleiding van een ervaren arts ingenomen worden. Wanneer er te veel wordt genomen kan het de oorzaak zijn van duizeligheid en vergiftiging.

Naamgeving

In het Latijn wordt watertorkruid Oenanthe aquatica genoemd. In het Nederlands is watervenkel een alternatieve naam. De bladeren van de plant lijken een beetje op die van een venkelplant. Een Latijns synoniem van deze plant is Oenanthe phellandrium. Er is ook een plant die torkruid heet. Deze heeft nagenoeg dezelfde medicinale eigenschappen als watertorkruid. De Latijnse naam van torkruid is Oenanthe fistulosa. Hij is nauw verwant aan watertorkruid; de Latijnse overeenkomst in naam duidt daar ook al op. Alternatieve Nederlandse namen voor torkruid zijn Druivenbloem, Pijpkruid en Welriekende waterbiezen. In het Duits wordt watervenkel Wasserfenchel genoemd; dat is de hoofdnaam. In het Engels heet deze plant fine-leaved water-dropwort maar zegt men ook waterfennel. In het Oud Nederlands werd de plant gemene waterkervel genoemd. Deze naam kreeg het omdat de groeiwijze overeen enigszins komt met die van kervel.

Werkzame stoffen

Van watertorkruid wordt voor fytotherapeutische doeleinden de vrucht gebruikt. Hierin zitten de volgende belangrijke werkzame bestanddelen: etherische olie waaronder betafellandreen, pineen en sabineen.

Medicinale werkingen watertorkruid

• Watervenkel of watertorkruid is een zwak windverdrijvend middel. Het kan derhalve bij winderigheid en meteorisme of opgezette buik worden ingezet.
• Watertorkruid is mild slijmoplossend en hoeststillend. Het kan worden ingezet bij hoest en bronchitis.
• Watertorkruid is vochtafdrijvend en zweetdrijvend. Hierdoor is het een kruid dat het bloed kan zuiveren.

Dosis en veiligheid

Er is een drietal manieren om deze geneesplant te gebruiken.

• Driemaal per dag 40 druppels moedertinctuur.
• Meerdere keren per dag een kop thee van 0.5 tot 2 gram zaden.
• 100 tot 200 mg vruchtenpoeder per dag, geleidelijk op te voeren naar 1 tot 6 gram per dag.

Wie bovenstaande therapeutische doseringen hanteert hoeft geen nevenwerkingen te verwachten. Wie te veel neemt van watervenkel loopt de kans om duizelig te worden en een angstaanval te krijgen.