Ontrouw: als je toch samen verder wilt

Wanneer je partner vreemd is gegaan - of jijzelf - vallen er moeilijke besluiten te nemen. Toch blijken de meeste partners, verrassend genoeg, samen verder te willen. Elders op Infonu staan in een ander artikel uit deze cyclus de adviezen van ontrouw-expert Ruth Houston beschreven om de eerste stap te zetten: eerlijkheid scheppen. Als je echt samen verder wilt, zijn dit de stappen die je daarna kunt nemen. Stap één uit het proces om je relatie te redden nadat een van beide partners is vreemdgegaan is, totale eerlijkheid scheppen over wat er is gebeurd. Ook als dat pijnlijk is voor je ego, bijvoorbeeld omdat het nu eenmaal niet makkelijk is om fouten toe te geven. Maar daarmee ben je er niet. De navolgende stappen beginnen bij het zo goed mogelijk herstellen van het beschadigde vertrouwen tussen de partners. Helaas is dat geen zaak van een mooie belofte te doen, en zand erover. Vreemdgaan slaat diepe wonden, en de genezing van die wonden kost tijd. Wat de partner die vreemd is gegaan wel kan en moet geven, is informatie. Ruth Houston is expert op het gebied van vreemdgaan, en ze schreef er onder andere het boek ‘Is he cheating on you?’ over. Zij zegt het volgende over dat noodzakelijke aspect van informatievoorziening: “Alle vragen die de partner heeft over het vreemdgaan, moeten in deze fase zo goed mogelijk beantwoord worden. Als we er even vanuit gaan dat je als vrouw de bedrogen partij bent: vrouwen die bedrogen zijn, blijken een heel uiteenlopende behoefte aan informatie te hebben. De één wil alleen de nuchtere feiten, en dan beperkt tot de hoofdzaken. Maar andere vrouwen willen meer weten en ook op emotioneel vlak ingelicht worden, bijvoorbeeld over de vraag wat de andere vrouw precies voor haar partner betekent heeft. Hoe dan ook moet de behoefte aan informatie die de partner heeft, heel serieus genomen worden.”

Moeilijke vragen en moeilijke antwoorden

Natuurlijk is het in de eerste plaats degene die vreemdgegaan is, die zich bloot geeft, en dus een moeilijke rol te vervullen heeft. Maar ook de bedrogen partij zit met een zware verantwoordelijkheid. Namelijk wel vragen wat je moet weten, maar ook je best doen om daarbij niet te beschuldigen, hetzelfde onderwerp ook als het uitgebreid is besproken voortdurend blijven oprakelen, of de partner proberen te straffen met al wat je zegt of doet. Het belangrijkste is niet alleen eerlijkheid, maar ook het vinden van de bindende lijm in je relatie. Gelijk hebben is niet waar je het van moet hebben; het gaat erom dat je om elkaar geeft en elkaar niet kwijt wilt, ondanks alles wat gebeurd is, en dat je de overtuiging deelt dat jullie een kans hebben om samen verder te gaan. Ofwel, het is belangrijk om ondanks de situatie van gespletenheid, toch de nadruk te proberen te leggen op wat je wel met elkaar gemeen hebt.

Zelfonderzoek

De volgende stap is een stap van zelfonderzoek. Misschien verwacht je dat dat zelfonderzoek alleen aan degene is, die vreemdgegaan is. Maar zo zit het niet. Je probeert het niet op de persoon te spelen, maar de relatie te onderzoeken op verbeterpunten. Daarbij communiceer je allebei zo mild en duidelijk mogelijk over wat je ontdekt. Het is goed als je je allebei realiseert, dat elke partner een beslissende rol heeft in dit proces van zelfonderzoek. Je stelt jezelf allebei vragen. Ook is het goed om te beseffen dat beide partners het moeilijk hebben, degene die vreemdgegaan is. Het feit dat je deze persoon als ‘de aanstichter’ kunt zien, neemt niet diens recht weg om ook gevoelens te hebben. Veel mensen die vreemd zijn gegaan, gaan door een rouwproces. Ze doen afstand van de minnares of minnaar, om wie ze wellicht echt gegeven hebben, en moeten mogelijk ook het beeld van zichzelf loslaten als spannende liefdesgod(in). Ook ligt bij degene die vreemd is gegaan de taak om jezelf onder de loep te nemen over je motieven. Waarom heb je je tot het vreemdgaan laten verleiden? Is er een eigenschap waar je aan moet gaan werken, bijvoorbeeld je vermogen om weerstand te bieden aan verleidingen? Ruth Houston: “Ongeacht de omstandigheden, moet degene die ontrouw was, haar of zijn persoonlijke keuze onder ogen zien. Je had ook voor trouw kunnen kiezen. Niemand hield een pistool tegen je hoofd.” Ofwel, je neemt verantwoordelijkheid voor je handelen. Je schuift dus niet indirect de schuld in de schoenen van je partner, zelfs al was deze misschien een tijdje afstandelijker of minder beschikbaar. Ook moet je bereid zijn, om voor enige tijd meer dan gebruikelijk verantwoording af te leggen over je tijdbesteding en activiteiten, zodat je partner meer vertrouwen kan kweken in je doen en laten wanneer zij of hij er niet bij is. Dat is geen makkelijke opgaaf, maar het helpt je relatie met je partner wel verbeteren.

Werk voor twee

Tot zover de taak van de partner die is vreemdgegaan. Maar zoals gezegd, heeft ook de andere partij dingen te doen! Je kunt niet achterover leunen en zeggen ‘zij/hij heeft dit veroorzaakt en mag het nu oplossen.’ Mogelijk blijkt wanneer je allebei tot zelfonderzoek overgaat, dat wrijving in jullie relatie het verslechteren van jullie band heeft veroorzaakt. Dan is het een zowel dappere als noodzakelijke daad om je eigen aandeel daarin te onderzoeken. Was je bijvoorbeeld zo verrukt van je jonge kinderen, dat je je partner onbewust buitensloot? Was je zo druk met een promotie, dat de verhalen van je partner niet meer konden boeien, of dat je geen energie meer over had om contact met je partner te blijven maken, haar of hem aandacht te blijven geven, als het ware te blijven verleiden om de relatie echt te willen? Kortom, er is genoeg om over na te denken, voor allebei. Een troost is daarbij dat je de rest van je leven – én relatie – baat hebt bij het verwerven van grotere zelfkennis. Zo is er ook aan deze grote grijze wolk een zilveren randje te vinden....

Meer over vreemdgaan op de website van Ruth Houston, www.ruthhouston.com. Het boek ‘Is he cheating on you?” van Ruth Houston is een Engelstalige uitgave, onder andere te verkrijgen via www.amazon.com

Meer artikelen over ontrouw op de Mariawrites Infoteurpagina

Van de auteur van dit artikel, Astrid Maria Boshuisen, verscheen het boek ‘Mijn geluk maak ik zelf wel, psychosurvivalgids voor vrouwen’ ( uitgeverij Het Spectrum). Op de website www.mijngelukmaakikzelfwel.nl meer over geluk, succes en zelfontplooiing. Op www.mamas.nl, de site voor werkende moeders, staan haar columns over geluk, zelfrealisatie en zelfontplooiing.