Hoe ga je met persoonlijke ontwikkeling om?

Het antwoord op de vraag in de titel gaat verder dan persoonlijke ontwikkeling in een zakelijke / professionele omgeving. Daar kennen we de ontwikkeltrajecten om mensen op zakelijk niveau (zakelijke toepassing) op een hoger plan te krijgen. Persoonlijke ontwikkeling kan ook gaan over zaken die ver buiten het zakelijk karakter gaan. De samenhang maakt het echter tot een ultiem traject. Hoe werkt dat?

Met jezelf aan de slag

Het begint altijd met het gegeven dat je aan jezelf wilt werken. Dit kan ingegeven worden vanuit een hang naar leren, alsmaar blijven leren. Alleen niet vanuit de schoolboeken, maar vanuit het leven. Het kan zijn vanuit nieuwsgierigheid. Is er meer dan het oog ziet en zo ja wat? En dan maar afwachten of je antwoorden krijgt.
Het kan ook zijn naar aanleiding van een gebeurtenis in je leven. Denk hierbij aan het overlijden van een dierbare, een ernstige ziekte waar je mee (hebt) gekampt of een heftige scheiding. Alles wat impact heeft op je leven, kan de trigger zijn om het roer om te gooien of een verdieping in het leven aan te gaan.

Er is meer

Het besef te bedenken dat er meer is of kan zijn, komt bij de een als vanzelfsprekend, maar vaak moet er iets heftigs in je leven gebeuren om je als het ware wakker te doen schrikken. “Meer” in de zin van te bedenken dat je je huidige leven in de bestaande vorm weer op kunt pakken off je wilt jezelf en je gedachtegang verruimen. Een stap in de toekomst waar je nog niet alle antwoorden hebt, maar iets waar je wel mee aan de slag wil.

Dicht bij jezelf komen

Als je, vanuit welk uitgangspunt dan ook, gekomen bent tot het punt dat je je niet via de schoolbanken in de traditionele zin van het woord wilt ontwikkelen, maar vanuit de persoon die je bent, dan is het belangrijk om dit bij jezelf te komen. Met name het “te komen” is essentieel in deze. Relatief veel mensen gaan er namelijk vanuit dat als ergens lekker om kunnen lachen of verdriet kunnen hebben, ze al dicht bij zichzelf zijn. Maar emoties tonen is één, het voelen in je lij én bezien wat het vervolgens met je doet, is twee.

Neem nu als voorbeeld het verdriet. Je hebt een dierbare verloren, dat doet pijn en kost tijd om het een plek te geven. Het begint dan al met door de pijn heen te gaan en niet heel stoer de draad weer oppakken, omdat het hoort of omdat je pijn eigenlijk liever niet wilt voelen.
Op het moment dat de persoon in je gedachten schiet en je moet huilen of je voelt verdriet opkomen, is het ook goed om daaraan te koppelen, wat er met je lichaam op dat moment gebeurt. Sommige mensen gaan schokken als ze huilen, andere krijgen pijn in de buik en weer andere mensen krijgen steken in het hoofd. Geestelijke pijn fysiek voelen kan op allerlei manieren en vormt een begin van wat je lichaam te vertellen heeft.

Wat je lichaam je wil vertellen

Het wordt zo gemakkelijk gezegd “we leven te veel in het hoofd”, maar het is wel een gegeven. We hebben onszelf aangeleerd dat we met het hoofd alles kunnen en daar kunnen we natuurlijk ook veel mee. Dat is natuurlijk perfect, maar heeft tot gevolg gehad dat veel mensen hun lijf als het ware negeren. Het functioneert en daarmee is het klaar. Maar lichaam en geest zijn één, zouden dus ook in balans moeten zijn. Je kunt zoveel leren van hoe je lichaam reageert op iets wat in het hoofd ontstaat. Noem het spiritueel, noem het intuïtie … waar het om gaat is dat je je lichaam bij het proces trekt wat op dat moment speelt.

Durf te vertrouwen!

Dit proces gaat onbewust en als je er niet alert op bent, ontgaat het je dan ook. Gezien het feit dat je er zoveel mee kunt, kan het je verder brengen in je persoonlijke ontwikkeling. Immers, als je weet hoe je reageert op iets wat niet oké is, kan je direct handelen. Bijvoorbeeld je spreekt iemand die er – rationeel bekeken – prima uitziet, handelt en in totaliteit overkomt. Hij zegt de juiste dingen, gedraagt zich naar wens en heeft ook nog een helder standpunt over je onderwerp. Maar je weet dat er iets niet klopt als je darm bijvoorbeeld een kolkende beweging maakt. Dan zou je – sec geredeneerd vanuit je ratio – met iemand in zee gaan, maar je lichaam zegt dat er iets niet klopt.
Nou zijn er best veel mensen die niet durven te vertrouwen op wat het lichaam hen meegeeft. Het is immers niet rationeel te verklaren en is slechts een gevoel. Toch staat het in rechtstreekse verbinding met je hoofd en bedenk dat je lichaam niet “zomaar” iets doet.

Durf te vertrouwen en negeer het niet. Het is een kwestie van tijd, dat je beseft dat je iets dergelijks best mee mag nemen in je besluitvorming. Je kunt iets op deze wijze een andere richting geven, zaken loslaten of besluiten met iets te stoppen of juist door te gaan. Daarnaast ga je het ook bij een ander signaleren en ook daar kan je je voordeel mee doen.
Als je dat hele “voel” proces doorlopen hebt en je weet wat je lichaam enig moment “signaleert”, is het een kwestie van toepassen. Duren te vertrouwen kost tijd, maar persoonlijke ontwikkeling is ook iets wat je stap voor stap zet. Niemand die zegt dat het morgen moet werken, maar sluit het in ieder geval niet uit.

Er gaat een wereld open

Als je in balans bent, zullen we vast nog wel “rugzakjes” zijn die leeg moeten. Van die rugzakjes die je al te lang meetorst. De kans om deze zaken op te pakken, in meditatie, bij de psychotherapeut of in gesprekken met een coach, zetten meer zoden aan de dijk als je sterk staat. Als je in balans bent, sta je sterk, kan je meer aan en kan je gaan “opruimen”.

Als je opruimt in je hoofd, komt er ruimte voor groei als mens, je bent scherper en over het algemeen is het zondermeer goed voor je humeur.

Tot slot

Als je ratio je houvast is, dan kan diezelfde ratio je ook weerhouden van zaken. Het beperkt je in feite en dat is zonde. Als je – wellicht mondjesmaat – andere aspecten durft mee te nemen, kom je in het groeiproces als mens terecht. Een mens is lichaam en geest en dus heb je meer “middelen” tot je beschikking dan die ene. Maak er gebruik van!