Gipsplaten eten als gevolg van een eetstoornis: Pica

Iets opeten wat niet eetbaar is, dat hebben we als klein kind allemaal wel gedaan. Maar wanneer je dit als volwassene nog steeds doet, is er sprake van een eetstoornis. Deze bijzondere eetstoornis wordt Pica genoemd.

De eetstoornis die Pica heet.

De naam Pica is -zoals in feite de meeste namen voor ziektes en aandoeningen- afkomstig uit het Latijn. Pica betekent ekster, oftewel de vogel die vrijwel alles eet. Overigens heeft diezelfde vogel ook de gewoonte om blinkende voorwerpen mee te nemen naar zijn nest, maar daar heeft de aandoening Pica niets mee te maken.

Wat is Pica dan wel?

Wie aan de eetstoornis Pica lijdt, heeft geen afkeer van gewoon voedsel. Maar tegelijkertijd is de persoon in kwestie verslaafd aan het eten van niet-eetbare zaken, zoals grind, metaal, haar, wol, glas, ontlasting, spijkers, waspoeder... Kortom, een zeer gevarieerde aandoening, die op korte of langere termijn tot grote gezondheidsrisico's kan leiden.

Meer over deze eetstoornis

Pica komt in alle lagen van de bevolking voor, maar er zijn zeker factoren die het risico op het ontstaan van Pica kunnen verhogen. Dit zijn zaken zoals:

• Voedingstekorten;
• Ondervoeding;
• Verwaarlozing door de ouders;
• Zwangerschap;
• Een ontwikkelingsstoornis, zoals een verstandelijke beperking, autisme of schizofrenie.

De peuters die aan Pica lijden, eten meestal verfschilfers, wol of haar, terwijl oudere kinderen meestal insecten, bladeren, zand en dierenuitwerpselen consumeren. Pubers en volwassenen die Pica hebben, eten veelal aarde of klei, hoewel er ook zeker meer bizarre uitwassen te vinden zijn. Zo zijn er Pica-patiënten te vinden met de volgende menu's:

• meerdere flesjes nagellak per dag;
• 250 kilo stenen per jaar;
• 60 meter plakband per dag;
• 3 vierkante meter gipsplaten per week;
• gloeilampen en glas;
• afstandsbedieningen.

De gevolgen van Pica

Als je (dagelijks) voorwerpen eet die niet eetbaar zijn, dan is het natuurlijk niet verwonderlijk dat hierdoor op den duur gezondheidsproblemen ontstaan. Patiënten die bijvoorbeeld opgedroogde verf eten, lopen het risico op loodvergiftiging, terwijl mensen die haren, wol en kleding eten eerder te kampen krijgen met darmproblemen. Zij krijgen niet alleen verstoppingen, maar lopen zelfs het risico op perforatie van de darmwand.

Patiënten die aan Pica lijden en het liefst grond, stof of uitwerpselen eten, lopen grote kans op infecties door parasieten. Gebitsproblemen zullen zij echter niet snel krijgen: mensen die stenen eten daarentegen wél. Ook overlijden patiënten door acute vergiftiging, omdat zij iets eten wat kwik of lood bevat.

De eetstoornis behandelen

Eetstoornissen zijn vaak moeilijk te behandelen. Dit geldt ook voor Pica. Een eetstoornis heb je namelijk niet van de ene op de andere dag, maar deze wordt gaandeweg ontwikkeld, vaak door diverse achterliggende oorzaken. Toch kunnen veel patiënten met Pica baat hebben bij gedragstherapie. De patiënt moet dan echter ook zelf gemotiveerd zijn om van zijn/haar eetstoornis af te komen.