Parasieten: Vandellia Cirrhosa (vampiervis)

De Vandellia Cirrhosa, ook wel Candiru genoemd is een vis dat oorspronkelijk uit de Amazone afkomstig is. Deze zoetwatervis staat erom bekend zeer agressief te zijn en ze voeden zich met bloed van hun gastheer. De vis wordt ook wel een vampiervis genoemd en hij wordt door de plaatselijke bevolking meer gevreesd dan de piranha. Als een mens toevallig aan het zwemmen is, kan het gebeuren dat de vis in een lichaamsholte naar binnen dringt. Daar zal de vis als een parasiet leven van het bloed van de gastheer.

Algemeen

De Vandellia Cirrhosa is een vis dat leeft in zoet water en afkomstig is uit de Amazonebekken in het noorden van Brazilië. De vis is ook wel bekend onder de Portugese naam “Candiru”. Hij leeft aan het oppervlakte van troebel water van de Amazone en ze bewegen zich voort als een slang. Deze beruchte vis is zo agressief dat sommige mensen deze nog meer vrezen dan de vraatzuchtige piranha. De Candiru is een parasiet die normaal gesproken leeft in de kieuwen van andere vissen. Hij leeft van bloed en daarom wordt deze bloedlustige vis ook wel een vampiervis genoemd. Deze vis is in staat om bij de lichaamsholten van een mens naar binnen te dringen.

Hoe ziet de vis eruit?

De Candiru is niet echt een doorsnee zoetwatervis. Ze zijn erg fel en agressief. Welke opening van een mens of dier de vis inzwemt, maakt hem niet zo veel uit. Als hij denkt dat er bloed is, zal hij erin proberen te zwemmen. De vis is smal en langwerpig en lijkt wat op een doorzichtige paling. Hij beweegt zich op dezelfde slangachtige manier als een aal. De vis is niet zo groot en wordt maximaal rond de vijftien centimeter groot. Hij behoort tot de familie van de parasitaire meervallen en is een onderwaterparasiet in visvorm.

Parasiet

De vis gaat holen binnen van grotere vissen en zoekt in zanderige bodems. In periodes dat hij niet actief is, verbergt hij zich in de zachte modderige bodem. Als hij een grote vis heeft gevonden, dringt hij de kieuwen binnen om bloed te zuigen. Hij zet zich vast op een bloedvat en door middel van de bloeddruk van de gastheer wordt het bloed naar buiten gepompt. Dit kan hij zowel overdag als ’s nachts doen. De vis beschikt over een chemisch zintuig om zijn gastheren op te sporen. Hij heeft naaldachtige tanden waarmee hij zijn gastheer vastgrijpt. In een korte tijd kan hij zich volzuigen met bloed waarbij zijn buik opzwelt.
Zodra hij vol zit, laat hij zich weer los.

De aantrekkingskracht van de vis

Net zoals piranha’s, haaien en andere roofvissen, wordt deze vampiervis aangetrokken door bloed. Normaal gesproken voedt deze vis zich door zich te parasiteren in de kieuwen van een veel grotere vis. Het bloed van een vis stroomt door de kieuwen en een gemakkelijke plaats om bloed te stelen. De Candiru beschikt over een venijnige weerhaak waarmee hij zich vastzet als hij een plek heeft gevonden waar hij zich wil voeden.

Bij de mens

De vis wordt aangetrokken door bloed, maar in sommige gevallen ook door urine. Urine bevat veel dezelfde afvalstoffen als in bloed. Als een mens nietsvermoedend zwemt in water uit de Amazone waar de Vandellia Cirrhosa voorkomt, kan deze vis een lichaamsholte binnendringen. Zo kan hij de anus, urinebuis of de vagina binnendringen om zich te voeden met bloed. Je kunt daarom ook maar beter geen plasje plegen in dit water. Voor zover bekend zwemt hij alleen de vagina binnen als de vrouw menstrueert omdat het bloed de vis aantrekt. Vrouwelijke genitaliën hebben een zuurgraad die voor de Candiru fataal kan zijn, waardoor de vis bij het plassen weer wordt geloosd. Mannen beschikken niet over deze zogenaamde zuren en de Candiru kan daardoor langer zijn werk doen en het duurt langer voordat hij stikt.

Het verwijderen van de Candiru

Het is geen fijne gedachte als je zo’n parasiterende vis in je lichaam hebt zitten. De vis kan namelijk dodelijke infecties veroorzaken als hij vast komt te zitten in het vleselijke geslachtsdeel van zijn slachtoffer. Bij de man kan het zijn dat de Candiru stikt in de nauwe plasbuis en het is te hopen dat de weerhaak ook afsterft zonder veel schade aan te richten. In dat geval zal de vis en de weerhaak worden uitgeplast. In de Amazone heeft de plaatselijke bevolking zelf een medicijn gemaakt, dat niet door de medische wetenschap wordt erkend. Het gaat om een middel dat bestaat uit extracten die worden gewonnen uit de citrusvruchten. Het zure sap hiervan moet door het slachtoffer worden geconsumeerd. Het zuur zou fataal moeten zijn voor de parasiet. In de praktijk blijkt dat de helft van de slachtoffers een goed resultaat hierbij had. In het ergste geval moet de vis chirurgisch worden verwijderd.