De partner met alzheimer

Alzheimer is een versnelde vorm van dementie. De hersenen breken af, maar dan sneller dan bij dementie. In tegenstelling tot dementie (waar voornamelijk de hersencellen afbreken) betreft het hier niet alleen het aftakelen van de hersenen maar ook de conditie van het lichaam die door middel van de hersenen functioneert. Dementie is een onderdeel van Alzheimer maar Alzheimer is geen onderdeel van dementie.

Eerste signalen

Hoewel gedragsveranderingen niet altijd hoeft te betekenen dat er sprake is van een aandoening of ziekte, maar in toenemende mate is het wel raadzaam hier op tijd aandacht aan te besteden.

Vergeetachtig worden

Een beetje vergeten moeten we niet verwarren met echte vergeetachtigheid. Bij het boodschappen doen je lijstje vergeten doen we allemaal wel eens of een boodschapje vergeten. Bij iemand met dementie of Alzheimer is dit niet een keer maar zijn dit regelmatige terugkerende situaties. Namen vergeten van mensen die ze vrij regelmatig zien of geboortedatums of leeftijden worden vaak vergeten van de partner of eigen kinderen.

Problemen met praten, lezen en schrijven

Er is een probleem met het vinden van het juiste woord, woorden kunnen door elkaar gehaald worden. Wil men het over een waterkoker hebben dan kan het over een koffiezetapparaat gaan, of vraagt men diegene naar een vork dan kunnen ze een lepel pakken bijvoorbeeld. De kunst als naaste is hier veel geduld mee te hebben, hoe meer je deze persoon ermee confronteert hoe nerveuzer iemand wordt en hoe erger de klachten gaan worden.

Problemen met dagelijkse bezigheden

Afwassen, stofzuigen of opruimen wordt een groot probleem. Waar liggen de spullen en hoe gaat een apparaat aan en hoe moest dit ook alweer? Het lijkt voor een ander vreemd maar voor de persoon in kwestie is dit gênant en die zal vast geen hulp vragen of toegeven er moeite mee te hebben. Hulp aanbieden of vragen zal agressie opwekken bij deze persoon.

Gedesoriënteerd

Het is goed bij deze mensen een kalender in huis te hebben waarop ze de datum kunnen zien en een klok waarop ze de tijd kunnen zien. Het is al moeilijk voor hen om te bedenken waar ze zijn laat staan welke dag en welk jaar het is en hoe laat het is. Door het niet meer beseffen hoe laat het is, is hun dag en nachtritme al snel verstoord. Op de vreemdste tijdstippen vallen ze in slaap of zijn ze juist klaar wakker. Probeer deze mensen toch zoveel mogelijk overdag wakker te houden en 's nachts te laten slapen.

Voor de patiënt is het moeilijk in de beginfase om te ontdekken dat het denken en doen meer moeite kost dan voorheen maar ook voor de partner en kinderen is het heel moeilijk om te merken dat hij/zij niet meer dezelfde persoon is als altijd. Het ineens afwezig zijn of juist agressief wat hij/zij vroeger nooit was is lastig om mee om te gaan. Het afhankelijke vergt een grote opgave voor de naaste omgeving. De patiënt kan niet meer alleen boodschappen doen of alleen wandelen uit angst dat hij/zij verdwaalt of teveel geld betaalt.

Omdat de hersencellen geleidelijk aan afbreken raakt de patiënt veel informatie kwijt, een groot deel van het functioneren, valt dan automatisch ook uit. De hersenen geven het lichaam geen signalen meer door waardoor de patiënt niet meer voelt wanneer het naar het toilet moet bij wijze van. Ook het praten en begrijpen wordt moeilijker. Per patiënt is dit verschillend. De ene patiënt begint eerst moeilijker te oriënteren terwijl de andere eerst moeite heeft met spraak en begrip en lezen en schrijven.

Hoewel het uiteraard heel moeilijk is voor de patiënt en de mensen snel geneigd zijn een dergelijke persoon helpen worden de naaste personen vaak vergeten, in het bijzonder de partner. Veel mensen zijn geneigd om dementerende mensen als kleine kinderen te behandelen omdat ze door dementie incontinent zijn en dus net als baby's verschoond moeten worden, met eten geholpen moeten worden, met praten en beslissingen nemen hulp nodig hebben maar we moeten niet vergeten dat wij door deze mensen zijn geworden wie we nu zijn. Kortom, het blijven volwassen mensen, onze ouders of opa en oma. Door ze als kinderen te behandelen kwetsen we ze ongemerkt al kunnen ze dat niet meer aan geven.

Ook de partner die weinig begrip kan hebben en het geduld kan verliezen en uit wanhoop totaal verkeerd omgaat met de situatie heeft op deze momenten de steun van de omgeving hard nodig, juist om er beter voor de persoon in kwestie te kunnen zijn.