Het chordoom, een vorm van kanker

Een van de wat meer zeldzamere tumoren is het chordoom. Tijdens de ontwikkeling van een kind in de baarmoeder ontstaat er uit het deel dat de chorda dorsalis wordt genoemd de wervelkolom. Normaal gesproken vervangen de botten van de wervelkolom uiteindelijk de chorda dorsalis maar tijdens de ontwikkeling van de wervelkolom kunnen er stukjes van de chorda dorsalis achterblijven bij delen van de wervelkolom. Op latere leeftijd kunnen die stukjes weefsel gaan woekeren en kan er een chordoom ontstaan. Dit kan overal langs de wervelkolom gebeuren maar over het algemeen vindt dit plaats bij de uiteinden van de wervelkolom.

Symptomen

De symptomen van een chordoom zijn afhankelijk van de plaats waar de tumor zich bij de wervelkolom bevindt. De meest voorkomende chordomen bevinden zich bij het heiligbeen en de schedelbasis. Bij het heiligbeen wordt de tumor een sacraal chordoom genoemd en bij de schedelbasis wordt de tumor een schedelbasis chordoom genoemd. Bij de meeste chordomen is er sprake van symptomen als neurologische veranderingen, een verdoofd gevoel hebben in armen of benen en het hebben van pijn.

Typische symptomen bij het sacraal chordoom

Wanneer er sprake is van een sacraal chordoom, krijgt de tumor meestal de kans om behoorlijk groot te worden voor er klachten ontstaan. Het eerste symptoom is daarom vaak een bult die ter plaatse van het chordoom ontstaat. Ook kan men blaasproblemen krijgen en problemen met de stoelgang. Verder is het mogelijk dat er problemen ontstaan in de benen van een patiënt. Er kunnen namelijk uitvalsverschijnselen ontstaan.

Typische symptomen bij het schedelbasis chordoom

Wanneer er sprake is van een schedelbasis chordoom, krijgt de patiënt vaak te maken met problemen in het gezicht. Hierbij moet gedacht worden aan dubbelzien, maar ook aan problemen met praten en slikken. Verder kan er sprake zijn van hoofdpijn en nekpijn maar ook pijn in het gezicht van de patiënt.

Risicofactoren

Er zijn weinig tot geen risicofactoren die gelinkt kunnen worden aan het ontwikkelen van een chordoom. Er bestaat een erfelijke variant van de ziekte, maar die komt vrijwel niet voor. De ziekte wordt überhaupt maar ongeveer bij 15 mensen in Nederland vastgesteld op jaarbasis. Bij de erfelijke variant is wanneer het gen wordt doorgegeven de kans op het ontwikkelen van een chordoom vijf keer groter.

Diagnosestelling

Wanneer de symptomen passend zijn bij de diagnose van een chordoom, dan wordt er lichamelijk onderzoek gedaan met daarop aanvullend een MRI met contrast. Er zijn namelijk meerdere ziekten die dezelfde klachten kunnen veroorzaken. Daarom is het belangrijk om met zekerheid te kunnen zeggen dat er sprake is van een chordoom. Ook wordt er na de MRI soms nog een punctie gedaan. Een schedelbasis chordoom kan op de MRI-scan namelijk nog lijken op een chondrosarcoom. De Punctie is dus echt bedoeld om een uitsluitsel te kunnen geven. Tijdens de punctie wordt er wat weefsel weggehaald en onderzocht door de patholoog anatoom. Dit doet hij met een microscoop.

Behandeling

Over het algemeen probeert men eerst om het chordoom operatief te verwijderen. Het chondroom staat er om bekend dat de tumor vaak terugkeert. Daarom is het vaak nodig om meerdere malen te opereren. Aanvullend op de operatie kan er ook nog radiotherapie worden toegepast. Hiermee probeert men de kans op een terugkeer van de tumor te verkleinen. Aan het gebruik van radiotherapie hangt wel een nadeel. Chordomen liggen altijd in de buurt van de wervelkolom en het ruggenmerg kan niet veel straling verdragen. Daarom moeten er speciale technieken binnen de radiotherapie worden toegepast. Zoals protonenbestraling (normaal gebruikt men gammastraling) en de Gamma Knife-techniek. Dit is een techniek waarbij ze met een speciaal apparaat heel erg precies kunnen bestralen. Verder wordt chemotherapie nauwelijks toegepast bij de behandeling van een chordoom. Chordomen zijn namelijk ongevoelig voor chemotherapie.