Het verband tussen depressie en de ziekte van Lyme
Veel mensen die de ziekte van Lyme hebben, kampen in meer of mindere mate met somberheid of een depressie. Het gaat dan vooral over de chronische vorm van de ziekte van Lyme, wat betekent dat de patiënten al langere tijd ziek zijn. Er heerst nog altijd een taboe op depressiviteit, terwijl de relatie tussen de ziekte van Lyme en een depressie heel logisch is en vanuit dat standpunt benaderd en behandeld zou moeten worden.
Een depressie verloopt vaak sluimerend, maar kan gevaarlijke gevolgen hebben. Het aantal zelfmoorden en euthanasiewensen onder Lymepatiënten blijft bijvoorbeeld toe nemen. Hoewel de ziekte van Lyme steeds meer in opspraak komt, wordt het nog grotendeels ontkend door artsen. Klachten van patiënten worden niet altijd serieus genomen, waarna ze worden afgeschoven op bijvoorbeeld een depressie of een burn-out. Depressiviteit wordt dan als de oorzaak van fysieke (en psychische) klachten gezien, terwijl het net zo goed een gevolg kan zijn van de ziekte van Lyme. Om meer duidelijkheid te creëren over de relatie tussen Lyme en een depressie, worden hieronder de verschillende verbanden tussen de twee uitgelegd.
Depressie als symptoom
Depressiviteit kan een symptoom zijn van de ziekte van Lyme en een medische oorzaak hebben. Het is bekend dat Lyme een multi-systeemziekte is, die onder andere kan leiden tot neurologische klachten (aantasting van het zenuwstelsel en de hersenen) en psychiatrische klachten. Gerelateerde symptomen die voor komen bij Lymepatiënten zijn somberheid, angstigheid, piekeren en stemmingswisselingen. Deze psychische klachten kunnen alleen aangepakt worden door de Borrelia-bacterie aan te pakken die de ziekte van Lyme veroorzaakt. Meestal wordt dat gedaan met behulp van antibiotica (of met alternatieve geneeswijzen zoals kruidentherapie of bioresonantie). Als de behandeling aanslaat verdwijnen de depressieve klachten samen met de lichamelijke klachten die de ziekte van Lyme veroorzaakt.
Depressiviteit door medicijngebruik
Lymepatiënten nemen doorgaans veel medicijnen in om de ziekte te bestrijden en symptomen (inclusief de psychische) dragelijker te maken. Denk daarbij aan verschillende soorten antibiotica, pijnstillers, ontstekingsremmers etc. Elk geneesmiddel kan naast een goede werking ook ongewenste bijwerkingen hebben op het lichaam. Soms blijven die bijwerkingen bij wat misselijkheid of hoofdpijn, maar ze kunnen ook leiden tot klachten zoals neerslachtigheid, piekeren, depressiviteit, nachtmerries. Dat hoeft geen probleem te zijn als je zelf herkent dat je last hebt van negatieve bijwerkingen. Dan kun je het gebruik van het medicijn stoppen en op zoek gaan naar een ander middel waarbij je minder last hebt van bijwerkingen. Het gevaar met een depressie is echter dat die er soms langzaam insluipt, waardoor mensen ongemerkt in een negatieve spiraal terecht komen en de depressie niet herkent wordt. Hier moet je (evenals artsen en je omgeving) op bedacht zijn.
Depressie door chronisch ziek zijn
Langdurig leven met een ernstige ziekte is zwaar. De combinatie van altijd ziek zijn, onbegrip, het gebrek aan een goede behandeling, onzekerheid en uitzichtloosheid zorgt ervoor dat veel Lymepatiënten sombere dagen hebben.Vooral een terugval in je ziekte kan emotioneel gezien zwaar zijn. Dat is begrijpelijk en behalve dat het vervelend is, kan het geen kwaad om verdrietig of boos te zijn om de situatie. Iedereen heeft weleens een slechte bui of slechte dagen. Het wordt een ander verhaal als het negatieve gevoel allesoverheersend wordt. Als je moedeloos wordt, niet meer gelooft in verbetering en zelfs de kleinste positieve dingen je koud laten of somber maken, kan het goed zijn om daar met iemand over te praten of professionele hulp te zoeken.
Wat uiteraard ook voor komt is een combinatie van al het bovenstaande: bijvoorbeeld lichte psychische klachten met een medische oorzaak, gecombineerd met medicatie die bijwerkingen heeft en alle emoties die het gevolg zijn van langdurig ziek zijn.