Gezonde kinderen vormen de basis

De kinderen in de gemeenschap vormen de basis voor een gezond leven. Vanaf jonge leeftijd zaken als vanzelfsprekend laten zijn, helpt hen een leven lang. Je zou dus denken dat ouders/opvoeders er alles aan doen om het kroost dat mee te geven waar ze het meeste aan hebben. Dan is het niet logisch te constateren dat dit blijkbaar niet als vanzelfsprekend het geval is. Wat is de reden en wat kan er aan gedaan worden?

Lichamelijk en geestelijk

Je geeft je kinderen lichamelijk en geestelijk het beste mee, zodat het als een vanzelfsprekendheid wordt gezien en vormt een net zo belangrijke basis dan de boterham die je ze iedere dag geef en de school die ze helpt in het leerproces. Kinderen zijn net sponzen, alles wat je ze toeschuift absorberen ze alsof hun leven er vanaf hangt (vaak gaat dit proces onbewust). Dé perfecte periode om je kind zaken bij te brengen zoals het respect wat je voor je medemens en de omgeving/de natuur opbrengt, maar ook duidelijk en beleefd communiceren (en woordenwisselingen niet met je vuisten maar met je mond oplossen) en naar jezelf toe zorgvuldig met lichaam en geest omgaan. Als je ergens mee zit, bespreek je dat met degene die je gevoelsmatig kunt vertrouwen, zo voorkom je dat het zich ophoopt en lichamelijk zorg je dat je lichaam zich goed kan ontplooien en dat wil zeggen dat je gezond eet en beweegt. Eigenwaarde komt van binnen, maar uit zich niet zelden van buiten en als ouder/opvoeder ben je dé aangewezen persoon om je kind te leren dat ze er mogen zijn, dat ze goed zijn en dat ze dus een goed gevoel over zichzelf hebben.

Lichamelijke verwaarlozing

Maar de praktijk is anders. Immers, anders zou er niet zoveel agressie en zinloos geweld zijn … waarbij je je bij een dergelijk term ook af kunt vragen wanneer geweld wel zinvol is. Verder groeien kleine kinderen uit hun lichamelijke jasje. Onderzoek van TNO, met enkele academische ziekenhuizen, wijst uit dat de jonge kinderen behalve in de lengte ook in de breedte blijven groeien. Oftewel obesitas onder kinderen en jongeren tot volwassen leeftijd, neemt toe. Sinds de tachtiger jaren is het aantal kinderen met ernstige obesitas zeven maal zoveel geworden.

Specifieke groepen

Zeker bij de kinderen in de Turkse en Marokkaanse gemeenschap is dit gemiddeld drie keer zoveel dan bij autochtone kinderen. Dit met uitzondering van een groep autochtone kinderen met laag opgeleide ouders.

“Schuld” kan je het noemen, maar dat is niet relevant. Het gaat er meer om dat het besef er is c.q. komt dat ouders hun kinderen het goede voorbeeld geven. Ook in de andere wereldkeukens kan er lekker en gezond gekookt worden en kan je een kind aanzetten te gaan sporten.

Hoe verander je het proces

Kinderen onder elkaar

Als kinderen ouder worden brengen ze meer zelf in en als vriendjes en vriendinnen sporten, dan is de kans aanwezig dat ze ook willen sporten. Dat zou voor ouders die dit zelf niet promoten en/of het goede voorbeeld geven, een stimulans kunnen zijn het kind aan het sporten te krijgen.

De ontwikkeling is dan ook dat vanaf de (pre)puberteit er wat verschuivingen plaatsvinden en op zich is dat uiteraard prima. Waarbij tot op heden jongens voorlopen op meisjes. Ook hier liggen de kinderen met een niet Nederlandse achtergrond en lager opgeleide ouders nog beduidend achter. Wel is het zo dat de inhaalslag onder de meisjes hier weer net iets groter is dan onder de jongens.

Een kwestie van geld of vindingrijkheid

Lastiger is het voor de ouders die te weinig geld hebben om hun kinderen op een sportclub toe te laten. Er zijn gemeenten die hier subsidies voor hebben, maar niet iedere gemeente heeft dit. Wat je wel kunt doen is datgene wat gratis is. Gewoon het bos in en hardlopen, zwemmen (in de zomer buiten en in de winter een door de gemeente gesubsidieerd zwembad) of fietsen. Je sport immers als al je dagelijks alles op de fiets doet. Of regelmatig een flinke wandeling maken en als je het samen doet, kan je er nog een goed gesprek aan koppelen of voor de jongere kinderen speurspelletjes in het bos of iets dergelijks. Waarbij het natuurlijk helpt als je bij al die dingen die je je kind wilt laten doen, zelf het goede voorbeeld geeft. Het is nooit te laat om tot het inzicht te komen dat het het beste voor je kind is.

Dit geldt ook voor de voeding. Gezonde voeding is niet altijd even duur en nee, mogelijk geen biologische groenten en fruit, maar wel verse groenten en fruit. Geen chips builen opentrekken als je lekkere trek hebt en niet te vet koken. Het kan allemaal, ook met een kleiner budget en bovendien, wat je uitspaart op chips en koek kan je beter aan gezonde voeding spenderen. In deze moet je wel het goede voorbeeld als ouder geven, anders komt het niet aan bij kinderen. Dit proces speelt immers met name in de huiselijke kring.

Tot slot

Er moet iets gebeuren en er wordt dan al snel naar de overheid gekeken, maar de basis ligt toch echt bij de ouders/opvoeders en dat kan betekenen dat er signaalfuncties moeten zijn als het dreigt fout te lopen. De man of vrouw die het gesprek aan kan gaan en zonodig helpt. Denk hierbij aan een huisarts, het consultatiebureau, de onderwijzer/leraar of het familie- of groepshoofd in sommige culturen.
Dat de overheid mogelijk enig moment faciliteert is een andere zaak, maar als ouder /opvoeder wil je het beste voor je kind en daar moet een andere mindset komen.