Hantavirus: Infectie en Preventie

Hoewel het hantavirus wereldwijd voorkomt, is een infectie met dit virus relatief zeldzaam. Het virus wordt overgedragen door knaagdieren zoals muizen en ratten. Mensen die in aanraking komen met urine, uitwerpselen en het speeksel van geïnfecteerde knaagdieren lopen het risico om zelf geïnfecteerd te raken. Het hantavirus is dodelijk in ongeveer 38% van de gevallen.

Overdracht

Het is mogelijk geïnfecteerd te raken met het hantavirus door de stofdeeltjes die na het vegen of stofzuigen in de lucht zweven in te ademen. De ziekte kan op deze manier overgedragen worden als er zich deeltjes van de ontlasting of het speeksel van knaagdieren tussen de stof bevinden. Ook kan het virus worden overgedragen door voedsel dat in contact is gekomen met de ontlasting of het speeksel van knaagdieren. Het is voor zover bekend niet mogelijk om het virus op te lopen door bijvoorbeeld zoenen of ander normaal contact tussen mensen, en verplegers die de ziekte hebben zullen het niet op anderen overdragen. Er is geen bewijs dat iemand die het hantavirus heeft gehad het over kan dragen via een bloeddonatie.

Het is ook niet mogelijk om het virus op te lopen door een beet van een knaagdier. Er is geen bewijs dat honden, katten en boerderijdieren besmet kunnen worden met het virus, en de gewone huismuis verspreidt het virus niet. Het is wel bekend dat het virus over het algemeen voorkomt in landelijke gebieden waar bossen, velden en boerderijen een goede leefomgeving voor muizen en ratten geven.

Veruit de meeste infecties vinden plaats doordat mensen objecten aanraken die in contact zijn gekomen met ontlasting of speeksel van knaagdieren. Als men vervolgens in de ogen, neus of mond wrijft wordt het virus door slijmvliezen opgenomen in het lichaam.

Hoewel ouderen en kleine kinderen meer risico lopen op het virus, kan iedereen het oplopen onafhankelijk van leeftijd of immuunstatus.

Symptomen

Omdat het hantavirus relatief zeldzaam is, is de incubatietijd niet exact bekent. Op basis van bekende gevallen wordt echter geschat dat deze tussen de één tot vijf weken na blootstelling aan urine of ontlasting van knaagdieren plaatsvindt.

Vroege symptomen van een infectie zijn onder andere:

• Vermoeidheid
• Koorts
• Spierpijn (met name in de benen, heup en de rug)
• Hoofdpijn
• Duizeligheid
• Rillingen
• Misselijkheid
• Overgeven
• Diarree
• Buikpijn

Ongeveer tien dagen na de eerste fase van de ziekte verschijnen de symptomen van een gevorderde ziekte. Dit zijn onder andere:

• Hoesten
• Kortademigheid
• Vloeistof in de longen

Diagnose

Diagnose van het hantavirus is vaak lastig, omdat de symptomen relatief vaak voorkomen, en ze gemakkelijk verward kunnen worden met andere ziekten. Als een persoon vaak in contact komt met knaagdieren, of op het platteland werkt is het belangrijk dit te vermelden. Dit kan namelijk een goede aanwijzing van de ziekte zijn.

Behandeling

Op dit moment bestaat er geen specifieke behandeling, medicijn of vaccin voor het hantavirus. Als het virus in een vroeg stadium wordt gediagnosticeerd en medische hulp krijgt is de kans op overleving groter. Patiënten kunnen op de intensive care worden geïntubeerd en een zuurstoftherapie krijgen, om zo de kortademigheid te verminderen. Hoe eerder een patiënt wordt behandeld, des te beter.

Preventie

Omdat de ziekte wordt veroorzaakt door de ontlasting en het speeksel van knaagdieren, is de beste oplossing voor het probleem het verwijderen van knaagdieren uit het huis. Muizen kunnen door zeer kleine gaatjes het huis binnen komen, zorg ervoor dat deze gaatjes allemaal afgesloten zijn. Dit kan bijvoorbeeld gedaan worden door een beetje staalwol in het gaatje te plaatsen. Grotere gaten moeten opgevuld worden met bijvoorbeeld cement. Ook gaten in bijvoorbeeld een schuurtje moeten goed opgevuld worden.

Lijmvallen zijn een zeer slechte manier om muizen te vangen. Een muis die in een lijmval vast komt te zitten zal bang worden, en hierdoor gaan urineren waardoor de kans op overdracht wordt vergroot. Een normale muizenval werkt daarom het best.