Atriumfibrilleren

Atriumfibrilleren is een van de meest voorkomende hartritmestoornissen, maar wat is dit nou eigenlijk? Wat zijn de oorzaken en de symptomen van atriumfibrilleren en hoe kan dit worden behandeld?

Wat is atriumfibrilleren?

Atriumfibrilleren wordt ook wel boezemfibrilleren genoemd. Atriumfibrilleren is een van de meest voorkomende hartritmestoornissen. Bij deze stoornis is het hartritme verstoord. Het hartritme is bij atriumfibrilleren versneld en onregelmatig in beide boezems van het hart. Elektrische impulsen bewegen zich dan dwars door elkaar. Het hartritme is dan vaak boven de honderd slagen per minuut bij ontspanning. Niet iedereen met atriumfibrilleren zal hier last van hebben.
Hierdoor trekken de boezems niet meer goed samen.

Het hartritme?

Een andere benaming voor hartritme is je hartslag. Het woord hartritme/ hartslag heeft betrekking op de snelheid van het ritme, maar ook het samentrekken van de boezems en kamers van het hart. Het hartritme wordt door het autonome zenuwstelsel in de hersens geregeld. Dit wordt gedaan d.m.v. prikkels.

De oorzaken

De meest voorkomende oorzaken zijn hypertensie en hartziekten, zoals hartklepafwijkingen, hartfalen en hartspierziekten. Hypertensie staat voor hoge bloeddruk. In sommige gevallen kan het ook ontstaan door een stoornis van de schildklier, door een longontsteking of een hartaanval. De kans op atriumfibrilleren is groter bij ouderen en neemt toe met het vorderen van de leeftijd.

De symptomen

Atriumfibrilleren kent verschillende symptomen. Hierbij kan je denken aan gebrek aan energie, duizeligheid, pijn of drukkend gevoel op de borst, kortademigheid, hartkloppingen en lusteloosheid.

Complicaties bij atriumfibrilleren

Atriumfibrilleren kan binnen twee dagen vanzelf weer overgaan. In sommige gevallen kan het weer terugkeren of duurt het langer voordat het weggaat. Hierdoor kan het bloed trager gaan stromen. Duurt het atriumfibrilleren langer dan twee dagen, dan neemt het risico op het ontstaan van bloedstolsels toe. In dit geval kunnen er bloedstolsels van het hart in de bloedvaten in de hersenen terechtkomen. Hierdoor kan een TIA ontstaan; TIA staat voor Transient Ischaemic Attack. Een TIA is een beroerte. Er is hierbij onvoldoende bloedvoorziening, naar een deel van de hersenen. Hierbij kan men problemen ondervinden met spraak en kan er krachtverlies van gevoel van het gezicht, armen en benen ontstaan. Er is sprake van een TIA als de klachten binnen enkele minuten tot vierentwintig uur maximaal weer verdwijnen. Bij atriumfibrilleren kan men de kans op een TIA of een herseninfarct worden berekend d.m.v. de CHADS2 score. Deze score mag alleen worden toegepast op personen boven de vijfenzestig jaar.
Deze score wordt bepaald doormiddel van een puntentelling. Er worden vijf vragen doorlopen. De uitkomst ligt tussen de nul en de zes punten. Hoe lager de score, hoe lager het risico op een TIA of herseninfarct. De Europese richtlijnen zijn echter inmiddels iets aangepast en heet tegenwoordig CHADSVASC. Het principe is echter hetzelfde gebleven.
Een hulpmiddel om het bloedrisico te bepalen wordt HAS_BLED score genoemd.

De behandeling.

Bij atriumfibrilleren de behandeling gericht zijn op voorkomen van een beroerte. Hierbij krijgt men vaak bloedverdunners voorgeschreven. Daarnaast vindt er controle en behandeling van eventuele bijkomende hart en vaat ziekten plaats. In sommige gevallen is een operatie nodig. Het verlichten van de symptomen, het omlaag brengen van de hartslagfrequentie en het corrigeren van het verstoorde hartritme zijn erg belangrijk. Vaak krijgt men hier medicatie voor.