Dikke armen, dikke benen met tientallen kilo’s teveel!

Overgewicht wordt meestal veroorzaakt door teveel voedselinname en onvoldoende beweging. Het kan ook door een hormonale onbalans of teveel gifstoffen of zuren worden veroorzaakt. Te zwaar zijn is nooit goed voor de gezondheid, omdat het verschillende ziekten kan triggeren. Er zijn ook aandoeningen of ziekten, welke tot dikkere ledematen leiden. Wat zijn zoal de redenen, waarom men dikke armen of dikke benen heeft en welke extremen zijn daarbij?

Dikke armen en dikke benen

• Gifstoffen en zuren
• Been of arm met 10 tot 20 kg teveel!
• Opgezetheid en dikke ledematen
• Olifantitis
• Cushing syndroom
• Macrodystrophia lipomatosa

Gifstoffen en zuren

Een vaak voorkomende reden waarom men overgewicht heeft, is door toedoen van gifstoffen en/of opbouw van zuren in het lichaam. Denk bijvoorbeeld aan urinezuur waardoor pijnlijke klachten en vochtopbouw worden veroorzaakt. Het lichaam kan deze stoffen onvoldoende op een natuurlijke manier afvoeren en dus tracht het deze stoffen te neutraliseren door meer vocht vast te houden. Oftewel men wordt soms plaatselijk veel dikker. Het is daarbij van belang om deze stoffen af te voeren door te ontzuren en aan een gezondere voedselinname te werken.

Been of arm met 10 tot 20 kg teveel!

Het gewicht van de mens wordt bepaald, door hoeveel energie in weefsels wordt opgeslagen. Normaal zal het relatief gelijkmatig over het lichaam zijn verdeeld, zodat men er gewoon uitziet. Er zijn echter aandoeningen en ziekten, welke een onregelmatige opslag of ongewone zwelling van een specifiek lichaamsdeel of ledemaat geven. Soms leidt het tot een arm of been, welke tien tot twintig kilo te zwaar is (lit.1). Wat zijn de verschillende redenen, waarom een enkele ledemaat overmatig opzwelt of continu teveel weefsel heeft?

Opgezetheid en dikke ledematen

Meerdere redenen kunnen er aanleiding voor zijn, dat de ledematen zijn opgezet. Naast teveel gewicht kan een wondje leiden tot een binnendringende onderhuidse ontsteking. Wondroos kan een groot deel van het been of de arm laten zwellen. Ook na amputatie kan het restant van een ledemaat langdurig opgezet zijn, waarbij het fenomeen sudeck dystrofie optreedt. De zwelling geeft aanhoudend veel pijn, waarbij de huid er strak opgezet en/ of glanzend uitziet. Andere redenen waardoor het opgezet is, kunnen diabetes (diabetische been) of bijvoorbeeld diepe veneuze trombose zijn. Door een hoog glucosegehalte in het bloed zal het trager gaan stromen, waardoor minder goed vocht wordt afgevoerd. Bij DVT sluiten de vaatklepjes niet goed meer aan, waardoor bloed kan terugstromen met een vergelijkbaar effect. Het been wordt in beide gevallen dikker, doordat vocht slecht wordt afgevoerd. Zwachtelen en een drukverband zijn vaak noodzakelijk, waarnaast men met een verhoogd voeteinde moet slapen. Ook veel beweging is in dat geval van belang als ook het stimuleren van vochtafvoer.

Olifantitis

In tropische regio’s kan men via geïnfecteerde muskieten (muggen) een worminfectie oplopen. Bij deze filariasis infectie komt een parasitische worm geheten de wucherieria bancrofti in het lichaam. Het tast het lymfesysteem lokaal aan, waarbij een blokkade ontstaat (lymfoedeem). Vocht kan daarbij niet meer worden afgevoerd en gaat snel accumuleren. Het leidt tot of een overmatig gezwollen been of arm, waarbij het op een olifantenpoot lijkt. Olifantitis komt vaak in de benen voor (soms de armen) en daarom wordt het ook wel olifantspoot genoemd (lit.2). Let wel meestal betreft het hier om een enkel been of een arm. De infectie zal met zware medicatie worden bestreden en de overmatige zwelling moet operatief worden gecorrigeerd.

Cushing syndroom

Door een onbalans in de hormoonhuishouding wordt teveel cortisol aangemaakt. Het is verantwoordelijk voor de opslag van glucose, suikers en energie op specifieke plekken. Indien overmatig veel energie wordt opgeslagen, leidt het normaal tot toename van gewicht. Bij het syndroom van Cushing zal de opslag plaatselijk zijn, oftewel het kan gaan om de ledematen, overmatig in de buik, nek of het hoofd. Typerende daarbij is dat de lokale vergroeiing totaal niet in verhouding staat tot de rest van het lichaam. Oftewel men kan slank zijn, terwijl een specifiek lichaamsdeel een zeer groot formaat heeft. Omdat het hormonaal is gerelateerd, kan het gedurende het leven tot ontwikkeling komen. In veel gevallen wordt de hormonale onbalans veroorzaakt door een tumor aan de bijnierschors en zal dan ook moeten worden verwijderd.

Macrodystrophia lipomatosa

Dit is een relatief zeldzame aandoening, waarover niet veel bekend is. Het is een overmatige groei van of de armen of de benen. De persoon kan tot op twintig kilo per ledemaat (of soms meer) teveel aan gewicht hebben (lit.1). Er wordt verondersteld dat de overmatige aanhoudende vergroeiing wordt veroorzaakt door een gen-afwijking. In dit geval gaat het om het phosphatase and tensin homolog oftewel het PTEN-gen, welke niet aanwezig is op chromosoom 10 (lit.3). Het is verantwoordelijk voor de aanmaak van het PTEN-proteïne, waarmee overmatige weefselgroei en tumorvorming wordt onderdrukt (lit.4). Een afwijking hieraan of het juist ontbreken van dit gen kan overmatige kankergroei inhouden of dat weefsels overmatig beginnen te groeien. Een onbalans hierin kan bij normale mensen aanleiding zijn voor onschuldige fibroom groei. In extreme gevallen kan het leiden tot een ledemaat met overmatig veel weefsel. Omdat macrodystrophia lipomatosa genetisch is bepaald, is het ongeneesbaar. De persoon zal van jongs af aan met te dikke armen of dikke benen moeten rondlopen.