Waarom zijn schimmelinfecties zo hardnekkig?

Veel mensen worden door schimmelinfecties getroffen. En hoewel een uiterlijk optredende schimmelinfectie meestal snel ontdekt wordt, neemt de behandeling ervan doorgaans veel tijd in beslag. In veel gevallen verdwijnen de symptomen na een behandeling met medicamenten, maar helaas is dat succes vaak maar van korte duur.

Welke soorten schimmelinfecties zijn er?

Schimmelinfecties manifesteren zich onder meer als voetschimmel, nagelschimmel, huidschimmel of genitale schimmel. Maar schimmels kunnen ook via de darmen in de bloedbaan geraken en op die manier zelfs individuele organen en lichaamsdelen zoals gewrichten of de longen infecteren. Dat soort schimmelinfecties wordt doorgaans pas laat herkend en vaak wordt een dergelijke schimmelinfectie helemaal niet als oorzaak van de klachten aangezien. Maar ongeacht de aard van de schimmelinfectie, er bestaan verschillende natuurlijke geneeswijzen en middelen om blijvend van schimmels verlost te worden.

Waarom keren schimmels steeds weer terug?

Niet zelden keert een schimmelinfectie na een behandeling met medicijnen weer terug:

• de huid die weer rood wordt en jeukt;
• een voetnagel die weer verkleurt;
• of opnieuw een brandend gevoel in het genitale bereik.

Wat helpt, is de oorzaak bestrijden

Het brengt mensen vaak tot wanhoop. Schimmelinfecties moeten daarom oorzakelijk behandeld worden. De reden dat schimmels na een schijnbaar succesvolle behandeling weer terugkeren, is dat anti-schimmel-therapieën alleen de uiterlijke kenmerken van de schimmel bestrijden. Een nagelschimmel wordt alleen op de nagel bestreden, een huidschimmel op de huid en een genitale schimmel wordt met de juiste medicatie behandeld in het genitale gebied. Helaas wordt bij de werkelijke oorzaak van schimmel doorgaans niet stilgestaan. In plaats daarvan gebruikt men steeds sterkere medicijnen. En dat terwijl de oorzaak van een terugkerende schimmelinfectie vaak voor de hand ligt: schimmels treffen in het lichaam van de patiënt vaak het ideale, zure milieu aan. Ze vinden er alles wat ze nodig hebben om te groeien en zich snel te vermenigvuldigen.

Schimmels hebben een zure omgeving of ziek weefsel nodig

Net zoals schimmels in de natuur groeien op zure grond en zich voeden zich met afgestorven planten of kadavers, leven ziekmakende schimmels in het menselijk lichaam onder vergelijkbare omstandigheden. Zij geven de voorkeur aan een hoge zuurgraad en ziek weefsel als voedingsbron. Als schimmels alleen daar gedijen waar ze verzuurd of ziek weefsel vinden, dan mag men er bij een schimmelinfectie van uitgaan dat het lichaam van de betrokken persoon precies datgene biedt wat schimmels nodig hebben om zich te vermenigvuldigen. In een te zeer verzuurd en verzwakt lichaam kunnen ze uitstekend gedijen en groeien.

Schimmels hebben een voorkeur voor de dunne darm

Hoe gevaarlijk een schimmelinfectie daadwerkelijk is, komt vooral aan het licht wanneer de schimmel zich vermenigvuldigt in de darm. Omdat schimmels geen zuurstof nodig hebben om te overleven, vinden ze in de dunne darm de ideale leefomstandigheden. Elk voedsel raakt via de maag direct in de dunne darm. En nog voordat de waardevolle voedingsbestanddelen worden afgegeven aan het bloed, hebben de schimmels er zich al tegoed aan gedaan. Koolhydraten in overvloed en waardevol calcium, alles wat een schimmel nodig heeft om gelukkig te zijn. In dat geval heeft de met een schimmel geïnfecteerde persoon, afhankelijk van de grootte van de schimmelpopulatie, het nakijken, omdat er voor hem niet meer zo veel voedingsstoffen overblijven.

Sterk immuunsysteem geeft schimmels geen kans

Normaal gesproken zorgt het immuunsysteem ervoor dat schimmels en andere indringers buiten werking worden gesteld voordat deze schade aan onze gezondheid kunnen toebrengen. Is het schimmels desondanks gelukt om zich overmatig in het lichaam te verspreiden, dan duidt dat doorgaans op een verzwakt immuunsysteem van de betrokken persoon. Voor de verzwakking van het immuunsysteem kan verkeerde voeding, langdurige stress of regelmatig medicijngebruik net zo verantwoordelijk zijn als een chronische ziekte of vervuiling door zware metalen. Daarom kan een behandeling op lange termijn alleen succesvol zijn, wanneer al die factoren worden aangepakt en opgelost.