Antisociale persoonlijkheidsstoornis: Psychische aandoening

Een antisociale persoonlijkheidsstoornis is een persoonlijkheidsstoornis die gekenmerkt wordt door een langdurig patroon van impulsief en antisociaal gedrag. Patiënten met een antisociale persoonlijkheidsstoornis vertonen vaak een gebrek aan empathie jegens anderen en erkennen meestal niet de ernst van hun gedrag. Ze overtreden regelmatig de wet om aan eigen behoeften of wensen te voldoen. Een laag moreel besef of geweten is vaak duidelijk aanwezig, evenals een geschiedenis van crimineel gedrag, juridische problemen of impulsief en agressief gedrag. De aandoening begint meestal in de kindertijd of adolescentie en kan voortduren in het volwassen leven.

• Epidemiologie van antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Prevalentie
• Leeftijd en geslacht
• Geografische variatie
• Mechanisme
• Genetische factoren
• Neurobiologische afwijkingen
• Omgevingsfactoren
• Oorzaken van antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Risicofactoren
• Genetische aanleg
• Jeugdtrauma en verwaarlozing
• Sociaal-economische factoren
• Risicogroepen
• Mannen
• Mensen met jeugddelinquent gedrag
• Mensen met andere psychische aandoeningen
• Symptomen van antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Alarmsymptomen
• Diagnose en onderzoeken
• Behandeling van antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Prognose van antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Langdurige gevolgen
• Behandeling en herstel
• Risico op misbruik van middelen
• Complicaties
• Preventie van antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Vroegtijdige interventie bij gedragsstoornissen
• Ondersteuning van ouders en verzorgers
• Maatschappelijke betrokkenheid en rolmodellen
• Praktische tips voor het leven met antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Zoek professionele hulp en therapie
• Werk aan je sociale vaardigheden
• Wees geduldig en werk aan zelfbewustzijn
• Streef naar stabiele relaties
• Zorg voor een gezond dagelijks routine en lichaamsbeweging
• Misvattingen rond antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn altijd gewelddadig
• Personen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben geen empathie
• Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn altijd op zoek naar spanning en opwinding
• Antisociale persoonlijkheidsstoornis is altijd het resultaat van een slechte opvoeding
• Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis kunnen niet veranderen
• Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben altijd een hoog zelfvertrouwen
• Antisociale persoonlijkheidsstoornis wordt altijd vroeg gediagnosticeerd
• Alleen criminele gedragingen duiden op antisociale persoonlijkheidsstoornis
• Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben geen vermogen om te voelen of te tonen dat ze zich schamen

Epidemiologie van antisociale persoonlijkheidsstoornis

Antisociale persoonlijkheidsstoornis (APD) is een psychische aandoening die gekarakteriseerd wordt door een blijvend patroon van onverschilligheid voor de rechten van anderen, manipulatief gedrag, en een gebrek aan empathie. Deze stoornis komt wereldwijd voor, hoewel de prevalentie varieert afhankelijk van de populatie en methodologie van onderzoek.

Prevalentie

De prevalentie van antisociale persoonlijkheidsstoornis in de algemene bevolking wordt geschat op ongeveer 1-4%. Het komt vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, met een verhouding van ongeveer 3:1. De prevalentie is vaak hoger in gevangenispopulaties, waar het tussen de 30-40% kan liggen. Dit wijst op de invloed van sociale en omgevingsfactoren op de uiting van de stoornis.

Leeftijd en geslacht

APD wordt vaak gediagnosticeerd in de vroege volwassenheid, hoewel de symptomen vaak al in de adolescentie zichtbaar zijn. De aandoening komt significant vaker voor bij mannen, met de hoogste prevalentie in jongvolwassenen. Bij vrouwen komt de stoornis minder vaak voor, maar de symptomen kunnen zich op een andere manier manifesteren, zoals via manipulerend of emotioneel misbruik in plaats van fysiek geweld.

Geografische variatie

Hoewel de prevalentie van APD over de wereld heen relatief consistent is, kunnen er geografische variaties zijn, afhankelijk van culturele normen en de manier waarop gedragsstoornissen worden gediagnosticeerd. In landen met striktere normen voor sociaal gedrag kan de prevalentie lager lijken, terwijl in landen met meer tolerantie voor afwijkend gedrag, de prevalentie mogelijk hoger is.

Mechanisme

De ontwikkeling van antisociale persoonlijkheidsstoornis is complex en wordt beïnvloed door een combinatie van genetische, neurobiologische, en omgevingsfactoren. Er is nog veel onduidelijk over de specifieke mechanismen die aan de basis liggen van de stoornis, maar er zijn verschillende theoretische benaderingen.

Genetische factoren

Er zijn aanwijzingen dat genetische factoren een rol spelen in de ontwikkeling van APD. Studies bij eerstegraadsfamilieleden van patiënten met APD suggereren een verhoogd risico op de stoornis, wat wijst op een erfelijke component. Genetische factoren kunnen invloed hebben op de hersenstructuren die betrokken zijn bij impulscontrole en emotionele verwerking.

Neurobiologische afwijkingen

Neuroimagingstudies hebben aangetoond dat mensen met APD vaak afwijkingen vertonen in de amygdala, het hersengebied dat betrokken is bij het verwerken van emoties zoals angst en agressie. Ook zijn er veranderingen gevonden in de prefrontale cortex, die cruciaal is voor impulscontrole en het nemen van verantwoordelijkheden. Deze afwijkingen zouden kunnen bijdragen aan de vermindering van empathie en sociale verantwoordelijkheid.

Omgevingsfactoren

Naast genetische en neurobiologische factoren spelen omgevingsinvloeden, zoals traumatische ervaringen in de vroege jeugd, een belangrijke rol. Kinderen die opgroeien in gewelddadige of verwaarlozende omgevingen lopen een hoger risico om APD te ontwikkelen. Ook onvoldoende ouderlijke begeleiding en misbruik kunnen de ontwikkeling van deze stoornis bevorderen.

Oorzaken van antisociale persoonlijkheidsstoornis

De exacte oorzaak van antisociale persoonlijkheidsstoornis is niet volledig bekend. Het is echter duidelijk dat genetica en andere biologische factoren een rol spelen. Neurologische aandoeningen en hersenletsel tijdens de ontwikkelingsjaren zijn ook geassocieerd met het ontstaan van deze stoornis. Opgroeien in een traumatische of beledigende omgeving kan bijdragen aan de ontwikkeling van antisociale persoonlijkheidsstoornis, vooral in het geval van sociopaten.

Roken door moeders tijdens de zwangerschap wordt ook genoemd als een risicofactor. Kinderen van moeders die rookten tijdens de zwangerschap hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van antisociaal gedrag. Daarnaast hebben kinderen van ouders die zelf antisociaal gedrag vertonen een grotere kans om ook een antisociale persoonlijkheidsstoornis te ontwikkelen.

Risicofactoren

Er zijn verschillende risicofactoren die het ontstaan van antisociale persoonlijkheidsstoornis kunnen bevorderen. Deze factoren kunnen genetisch, omgevingsgebonden, of een combinatie van beide zijn.

Genetische aanleg

Er blijkt een verhoogd risico voor APD bij personen die een familiegeschiedenis van persoonlijkheidsstoornissen, vooral antisociale persoonlijkheidsstoornis, hebben. Dit wijst op een erfelijke component die de kans vergroot dat iemand de stoornis ontwikkelt. Genetische invloeden kunnen samenhangen met temperamentkenmerken zoals impulsiviteit of agressiviteit.

Jeugdtrauma en verwaarlozing

Kinderen die traumatische ervaringen meemaken, zoals fysiek of seksueel misbruik, of die opgroeien in een verwaarlozende of gewelddadige omgeving, hebben een hoger risico op het ontwikkelen van APD. Het gebrek aan veilige hechting en negatieve rolmodellen kan de ontwikkeling van antisociaal gedrag bevorderen.

Sociaal-economische factoren

Patiënten die opgroeien in sociaal-economisch benadeelde omstandigheden, zoals armoede of in gebroken gezinnen, hebben een verhoogd risico op het ontwikkelen van APD. Deze omgevingsomstandigheden kunnen het moeilijk maken om gezonde sociale normen en gedragingen te internaliseren, wat de ontwikkeling van antisociaal gedrag bevordert.

Risicogroepen

Er zijn specifieke groepen mensen die meer risico lopen om antisociale persoonlijkheidsstoornis te ontwikkelen. Deze risicogroepen zijn vaak te maken met genetische aanleg, omgevingsomstandigheden en vroege ervaringen.

Mannen

Antisociale persoonlijkheidsstoornis komt veel vaker voor bij mannen dan bij vrouwen, met schattingen die drie keer zo hoog zijn bij mannen. Dit kan gedeeltelijk verklaard worden door culturele verschillen in de wijze waarop antisociaal gedrag wordt waargenomen en geuit. Bij mannen komt het vaker voor in de vorm van fysiek geweld en misdaad, terwijl vrouwen eerder een interne vorm van de stoornis vertonen.

Mensen met jeugddelinquent gedrag

Jeugddelinquenten vertonen vaak gedragingen die consistent zijn met antisociale persoonlijkheidsstoornis in hun volwassen leven. Dit omvat criminaliteit, agressief gedrag, en gebrek aan respect voor sociale normen. Jeugddelinquenten met een geschiedenis van gedragsstoornissen lopen een verhoogd risico om de diagnose van APD te krijgen zodra ze volwassen zijn.

Mensen met andere psychische aandoeningen

Mensen die lijden aan andere psychische stoornissen, zoals middelenmisbruik of depressie, kunnen ook een hoger risico lopen om APD te ontwikkelen. De combinatie van psychische aandoeningen kan de mogelijkheid vergroten dat iemand zich antisociaal gedraagt, vooral als de andere stoornissen ook gepaard gaan met impulscontroleproblemen of emotieregulatie.

Symptomen van antisociale persoonlijkheidsstoornis

Patiënten met antisociale persoonlijkheidsstoornis vertonen vaak de volgende symptomen:

• Aanvallen of vechten met andere personen
• Consistente onverantwoordelijkheid
• De wet overtreden
• Geen geld, werk of sociale plichten vervullen
• Geen tekenen van spijt tonen na het pijn doen van anderen
• Liegen, bedriegen en anderen uitbuiten
• Misbruik van drugs of alcohol
• Geen zorg voor de veiligheid van zichzelf of anderen
• Niet in staat om vooruit te plannen
• Prikkelbaar, boos of agressief zijn, vaak leidend tot fysiek geweld
• Snel en impulsief handelen
• Een slechte of destructieve relatie met anderen, vaak gepaard gaand met kindermisbruik of verwaarlozing

De symptomen zijn meestal het hevigst tijdens de tienerjaren en in het tweede decennium van het leven, maar kunnen verbeteren na verloop van tijd.

Alarmsymptomen

Alarmsymptomen bij antisociale persoonlijkheidsstoornis omvatten:

• Ernstige en consistente antisociale gedragingen zoals brandstichting of dierenmishandeling
• Vroegtijdige problemen met ouderlijk gezag of sociale regels
• Herhaaldelijk crimineel gedrag dat de persoon in conflict brengt met de wet

Diagnose en onderzoeken

Voor een diagnose van antisociale persoonlijkheidsstoornis moeten de symptomen vóór de leeftijd van vijftien jaar aanwezig zijn. Vaak gebeurt de definitieve diagnose echter pas op achttienjarige leeftijd.

Geen enkele fysieke test, zoals bloedonderzoek of beeldvormend onderzoek, kan de diagnose van een persoonlijkheidsstoornis bevestigen. De diagnose wordt gesteld op basis van de criteria beschreven in het Diagnostisch en Statistisch Handboek voor Psychische Stoornissen (DSM). Artsen stellen een reeks vragen aan de patiënt om te bepalen of deze voldoet aan de diagnostische criteria. Hierbij wordt gekeken naar de ernst van de symptomen, hun frequentie en de duur van de klachten.

Behandeling van antisociale persoonlijkheidsstoornis

De behandeling van antisociale persoonlijkheidsstoornis is uitdagend, omdat patiënten vaak niet zelfstandig hulp zoeken en hun probleem niet erkennen. Wanneer ze toch hulp zoeken, kan gedragstherapie of psychotherapie (individueel of in groepsverband) nuttig zijn. Artsen kunnen ook bepaalde psychiatrische medicijnen voorschrijven, zoals stemmingsstabilisatoren of atypische antipsychotica, om symptomen zoals impulsieve agressie te behandelen. Er zijn echter geen specifieke medicijnen voor antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Prognose van antisociale persoonlijkheidsstoornis

De prognose voor mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis kan variëren, afhankelijk van de ernst van de stoornis en de mate waarin de patiënt hulp zoekt. APD is vaak moeilijk te behandelen vanwege de kenmerken van de stoornis, zoals de neiging tot manipulatie en weerstand tegen autoriteit.

Langdurige gevolgen

Mensen met APD hebben vaak te maken met langdurige sociale en juridische problemen, waaronder criminaliteit, conflicten met wetshandhavers, en problemen in relaties. Door het onvermogen om langdurige, gezonde relaties op te bouwen, kunnen deze patiënten een geïsoleerd en destructief leven leiden.

Behandeling en herstel

Hoewel behandeling mogelijk is, is deze vaak moeilijk en vereist langdurige inzet. Psychotherapie, vooral cognitieve gedragstherapie, kan helpen bij het verbeteren van de sociale vaardigheden en het bevorderen van meer empathie. Het succes van de behandeling is sterk afhankelijk van de motivatie van de patiënt en hun bereidheid om aan hun gedrag te werken.

Risico op misbruik van middelen

Personen met APD lopen een verhoogd risico op middelenmisbruik, wat de prognose kan verergeren. Het combineren van APD met alcohol- of drugsverslaving kan het moeilijker maken om effectief met de stoornis om te gaan.

Complicaties

Complicaties die kunnen optreden bij antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn onder andere:

• Ernstige juridische problemen door herhaaldelijk crimineel gedrag
• Problemen in persoonlijke en professionele relaties
• Verhoogd risico op verslaving aan alcohol of drugs
• Problemen met het handhaven van stabiele werk- en woonsituaties

Preventie van antisociale persoonlijkheidsstoornis

Hoewel er geen bewezen manier is om antisociale persoonlijkheidsstoornis volledig te voorkomen, kunnen bepaalde preventieve maatregelen de kans op het ontwikkelen van de stoornis verkleinen, vooral bij kinderen en adolescenten die risicofactoren vertonen.

Vroegtijdige interventie bij gedragsstoornissen

Een van de belangrijkste preventieve maatregelen is het vroegtijdig identificeren van gedragsstoornissen bij kinderen. Als kinderen gewelddadig gedrag vertonen of moeite hebben met het begrijpen van sociale normen, kunnen interventies zoals therapie en gezinsbegeleiding helpen om de ontwikkeling van APD te voorkomen.

Ondersteuning van ouders en verzorgers

Het bieden van adequate ondersteuning aan ouders en verzorgers, vooral voor kinderen die in risicovolle omgevingen opgroeien, kan de kans op de ontwikkeling van antisociale persoonlijkheidsstoornis verminderen. Dit kan onder meer training in opvoedingsvaardigheden en het aanbieden van therapie voor ouders omvatten.

Maatschappelijke betrokkenheid en rolmodellen

Het bevorderen van positieve maatschappelijke betrokkenheid en het bieden van rolmodellen kan een beschermende factor zijn voor kinderen die risico lopen op APD. Het hebben van stabiele, ondersteunende relaties buiten het gezin kan de kans verkleinen dat antisociaal gedrag zich verder ontwikkelt.

Praktische tips voor het leven met antisociale persoonlijkheidsstoornis

Antisociale persoonlijkheidsstoornis (APS) is een psychische aandoening die wordt gekarakteriseerd door een patroon van veronachtzaming voor de rechten van anderen, impulsief gedrag, en gebrek aan empathie of schuldgevoelens. Dit kan leiden tot moeilijkheden in sociale relaties, werk, en andere dagelijkse functies. Het is belangrijk om te weten dat er manieren zijn om met deze stoornis om te gaan en het leven te verbeteren, zowel voor jezelf als voor anderen in je omgeving.

Zoek professionele hulp en therapie

Als je vermoedt dat je antisociale persoonlijkheidsstoornis hebt, is het cruciaal om hulp te zoeken bij een psycholoog of psychiater. Therapie, vooral cognitieve gedragstherapie (CGT), kan helpen om destructieve gedachten en gedragingen te veranderen. Het kan je helpen om gezondere manieren te vinden om met emoties om te gaan, je impulscontrole te verbeteren, en je relaties te verbeteren. Ook kan psychische stoornissen zoals APS goed worden behandeld door regelmatig in therapie te zijn, wat kan bijdragen aan gedragsverandering en het versterken van positieve sociale interacties.

Daarnaast kan een arts ook medicatie voorschrijven om symptomen zoals angst of depressie te verlichten, die vaak gepaard gaan met antisociale persoonlijkheidsstoornis.

Werk aan je sociale vaardigheden

Het ontwikkelen van sociale vaardigheden kan moeilijk zijn voor mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis. Vaak zijn er problemen met het herkennen van de gevoelens van anderen of het aangaan van gezonde relaties. Het is belangrijk om bewust te werken aan het verbeteren van deze vaardigheden, bijvoorbeeld door mentale gezondheid en communicatievaardigheden te trainen. Je kunt beginnen met het oefenen van actief luisteren, het tonen van empathie, en het aangaan van open gesprekken met mensen die je vertrouwt.

Een psycholoog kan je helpen om specifieke technieken te leren die je kunnen helpen om op een constructieve manier met anderen om te gaan. Dit kan je zowel in sociale als professionele omgevingen ten goede komen.

Wees geduldig en werk aan zelfbewustzijn

Verandering kost tijd, en het is belangrijk om geduldig met jezelf te zijn. Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben vaak moeite om verantwoordelijkheid voor hun gedrag te nemen, en dit kan leiden tot frustratie. Het ontwikkelen van zelfbewustzijn is een belangrijke stap in het proces van verandering. Dit kan betekenen dat je leert om je impulsen te herkennen en je gedrag te monitoren voordat je handelt.

Een goede manier om zelfbewustzijn te ontwikkelen is door dagelijks tijd te nemen voor zelfreflectie. Dit kan je helpen om te begrijpen waarom je bepaalde gedragingen vertoont en hoe je deze kunt veranderen.

Streef naar stabiele relaties

Hoewel het moeilijk kan zijn, is het mogelijk om stabiele en gezonde relaties te ontwikkelen, zelfs met antisociale persoonlijkheidsstoornis. Het is belangrijk om verantwoordelijkheid te nemen voor je gedrag en je inspanningen te richten op het verbeteren van je interacties met anderen. Dit kan betekenen dat je actief werkt aan het herstellen van beschadigde relaties door open te staan voor feedback en te leren van je fouten.

Het kan ook nuttig zijn om relaties te omarmen die gebaseerd zijn op wederzijds respect en vertrouwen. Probeer in relaties om te gaan met mensen die begrip hebben voor je situatie en die bereid zijn om je te steunen in je groeiproces.

Zorg voor een gezond dagelijks routine en lichaamsbeweging

Een gezonde levensstijl kan bijdragen aan het verbeteren van zowel je fysieke als mentale gezondheid. Regelmatige lichaamsbeweging kan je helpen om stress te verlichten, je stemming te verbeteren, en je energielevel te verhogen. Dit kan helpen bij het omgaan met de symptomen van antisociale persoonlijkheidsstoornis, zoals prikkelbaarheid en impulsiviteit. Probeer activiteiten zoals wandelen, hardlopen, of yoga in je dagelijkse routine op te nemen.

Daarnaast is het belangrijk om voor een evenwichtig voedingspatroon te zorgen, omdat voeding een grote invloed heeft op je gemoedstoestand en energielevels. Het handhaven van een gezond levenspatroon kan ook bijdragen aan de stabiliteit van je emoties en je vermogen om impulsief gedrag te beheersen.

Misvattingen rond antisociale persoonlijkheidsstoornis

Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn altijd gewelddadig

Een veelvoorkomende misvatting is dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis altijd gewelddadig zijn. Dit is niet noodzakelijk het geval. Hoewel sommige mensen met deze stoornis betrokken kunnen zijn bij criminele activiteiten of gewelddadig gedrag vertonen, betekent dit niet dat iedereen met antisociale persoonlijkheidsstoornis gewelddadig is. Veel mensen met deze stoornis vertonen gedrag dat onethisch of manipulatief kan zijn, maar dit betekent niet altijd dat ze fysiek geweld gebruiken.

Personen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben geen empathie

Er wordt vaak gedacht dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis geen empathie kunnen voelen. Hoewel het waar is dat mensen met deze stoornis vaak moeite hebben met het begrijpen of zich inleven in de emoties van anderen, betekent dit niet dat ze helemaal geen empathie ervaren. In sommige gevallen kunnen ze zich bewust zijn van de emoties van anderen, maar kiezen ze ervoor om deze te negeren of er misbruik van te maken. Dit kan hen helpen in sociale situaties waarin ze manipulatie proberen toe te passen.

Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn altijd op zoek naar spanning en opwinding

Een andere misvatting is dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis altijd op zoek zijn naar spanning en opwinding. Hoewel sommige mensen met deze stoornis misschien impulsief zijn of een behoefte aan risico's vertonen, is dit niet het geval voor iedereen. Veel mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben een gebrek aan respect voor regels en normen, maar ze zoeken niet altijd opzettelijk spanning. In sommige gevallen kunnen ze zich juist terugtrekken van activiteiten die ze als te riskant beschouwen.

Antisociale persoonlijkheidsstoornis is altijd het resultaat van een slechte opvoeding

Er wordt vaak gedacht dat antisociale persoonlijkheidsstoornis voortkomt uit een slechte opvoeding of trauma in de vroege jeugd. Hoewel vroege negatieve ervaringen zoals verwaarlozing of mishandeling zeker een rol kunnen spelen bij de ontwikkeling van deze stoornis, spelen genetische en biologische factoren ook een belangrijke rol. Onderzoek toont aan dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis vaak genetische aanleg hebben voor impulsiviteit en het niet respecteren van sociale normen. Het is dus niet altijd de opvoeding die deze stoornis veroorzaakt.

Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis kunnen niet veranderen

Een veelgehoorde misvatting is dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis niet in staat zijn om te veranderen. Hoewel deze stoornis moeilijk te behandelen kan zijn, is verandering zeker mogelijk. Behandelingen zoals psychotherapie kunnen helpen bij het aanleren van betere gedragsstrategieën en het verbeteren van sociale vaardigheden. In sommige gevallen kan medicatie ook worden voorgeschreven om impulsen en agressie te beheersen. Met de juiste behandeling kunnen veel mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis leren om meer op sociaal verantwoorde manieren met anderen om te gaan.

Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben altijd een hoog zelfvertrouwen

Er wordt vaak gedacht dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis altijd een extreem hoog zelfvertrouwen hebben. Hoewel sommigen een grandioos gevoel van eigenwaarde kunnen vertonen, hebben anderen met deze stoornis juist moeite met zelfvertrouwen en kunnen ze zich onzeker voelen. In feite kan het ontbreken van zelfvertrouwen of het gevoel van leegte bijdragen aan hun onverschilligheid tegenover de gevolgen van hun acties. Het is belangrijk om te begrijpen dat het zelfbeeld van mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis sterk kan variëren.

Antisociale persoonlijkheidsstoornis wordt altijd vroeg gediagnosticeerd

Sommige mensen denken dat antisociale persoonlijkheidsstoornis altijd al vroeg in het leven wordt gediagnosticeerd. In werkelijkheid wordt deze stoornis vaak pas gediagnosticeerd op volwassen leeftijd, omdat de symptomen in de adolescentie soms moeilijk te onderscheiden zijn van normaal pubergedrag. Pas wanneer de symptomen blijven aanhouden en het sociale en professionele leven van de persoon sterk beginnen te lijden, kan een professionele diagnose worden gesteld. Het is dus niet altijd direct duidelijk wanneer iemand de stoornis heeft.

Alleen criminele gedragingen duiden op antisociale persoonlijkheidsstoornis

Een misverstand is dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis altijd betrokken zijn bij criminele activiteiten. Hoewel de stoornis vaak wordt geassocieerd met crimineel gedrag, zoals bedrog en diefstal, betekent dit niet dat alle mensen met deze stoornis crimineel gedrag vertonen. Er zijn veel mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis die zich weliswaar niet aan de sociale normen houden, maar zich niet noodzakelijk schuldig maken aan criminele daden. Het is belangrijk om het gedrag van deze mensen niet uitsluitend te beoordelen op criminele activiteiten.

Mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis hebben geen vermogen om te voelen of te tonen dat ze zich schamen

Er bestaat een misverstand dat mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis niet in staat zouden zijn om zich te schamen of verantwoordelijkheid te nemen voor hun daden. In werkelijkheid kunnen sommige mensen met antisociale persoonlijkheidsstoornis wel degelijk een gevoel van schaamte ervaren, maar ze kunnen ervoor kiezen om dit te onderdrukken of te maskeren. Dit kan hen in staat stellen om hun gedrag te rationaliseren en de verantwoordelijkheid af te schuiven, wat hen kan helpen om onethisch of antisociaal gedrag voort te zetten zonder de emotionele last van schaamte.

Lees verder

• Persoonlijkheidsstoornissen: Soorten en kenmerken