mijn kijk op

Extreme rugpijn door onbekende reden

Na een val heb je ineens ontzettende pijn in je rug. Je gaat naar het ziekenhuis en laat röntgen foto’s maken. In het ziekenhuis zeggen ze dat er op de foto’s niets te zien is. Je wordt weer naar huis gestuurd maar de pijn blijft. Het wordt zelfs zo erg dat het je dagelijkse leven gaat belemmeren.

Wat is er gebeurt

Je bent aan het sporten. Je valt op je rug, en hebt in eerste instantie zoveel pijn dat je niet op kunt staan. Onder tussen zijn er mensen bijgekomen. Deze mensen proberen je recht overeind te helpen. Maar je pijn is zo erg dat je dat niet durft. Misschien is je rug wel gebroken? Een van de omstanders komt met een coolpack en houdt dit op je rug. Als de plek wat gekoeld is gaat het wel weer. Je staat op maar merkt toch dat het nog niet helemaal goed zit. Je besluit dus naar de dokter te gaan.

De eerste keer bij de dokter

Na de val besluit je om naar de dokter te gaan. Deze kijkt naar je rug, maar ziet niet echt iets zitten wat de pijn kan veroorzaken. Hij wil zeker weten dat er niks gebroken is of iets dergelijks en stuurt je dus door naar het ziekenhuis. In het ziekenhuis worden er röntgen foto’s gemaakt van je rug. Uit deze foto’s komt niets naar voren, en het hele verhaal wordt afgedaan als een zware kneuzing in je rug. Er wordt je verteld dat de pijn lang zal blijven, misschien zelfs wel zo’n twee jaar. Je mag alles doen, en het kan allemaal niet zo kwaad. Je moet proberen oefeningen te doen om je rugspieren sterker te maken, en dat zal er voor zorgen dat de pijn minder wordt.

Weer thuis

Als je weer thuis bent houdt de pijn aan. Toch probeer je om gewoon je leven te leiden. Je hebt dagen dat je zoveel pijn hebt dat je bijna niks meer kunt. Trap lopen wordt een probleem, en zelfs als je in je bed gaat liggen is de pijn niet meer weg te denken. S’nachts krijg je soms zelfs zoveel pijn dat je je niet meer kunt bewegen, en alleen nog maar gevangen zit in je eigen lichaam. Dit gaat zo een hele tijd door. Na ongeveer anderhalf jaar bereikt het zijn hoogte punt. Je wordt op een morgen wakker, en wilt net als gewoonlijk uit bed stappen. Je staat op uit je bed, en zakt door je benen heen. Je kunt niet meer lopen.

Terug naar de dokter

Omdat je niet meer kunt lopen, vraag je maar aan iemand of diegene mee wil naar de dokter. Bij de dokter wordt je onderzocht. De dokter zegt dat het een ontsteking is aan je slijmbeurs. Een ontsteking aan je slijmbeurs ontstaat door te veel belasting. Je heup bestaat uit twee delen. Je hebt een kom, en je hebt een kogel. Doordat deze kogel in de kom kan bewegen, kun je je heup bewegen. Maar twee botten op elkaar kunnen niet soepel bewegen. Daar om zit er een slijmvlies tussen dat zorgt dat de beweging wel soepel wordt. Als je slijmbeurs dus ontstoken is, is dat vlies wat tussen de kogel en kom zit dunner geworden. Hierdoor lijkt het alsof de kogel en de kom tegen elkaar aan schuren. Dit voelt alsof je heup steeds een klein beetje uit de kom gaat. Voor een slijmbeursontsteking krijg je ontstekingsremmers mee. Deze neem je twee weken in, en dan moet de ontsteking over zijn.

De pillen

De pillen die krijgt tegen de ontsteking heten naproxen. Dit is een vrij zwaar medicijn. De bijwerkingen van dit medicijn zijn onder andere sufheid, vermoeidheid en snel last van hoofdpijn. Helaas zelfs na twee weken deze vervelende medicijnen te hebben geslikt, blijkt dat de ontsteking niet weg is. Na nogmaals de dokter te hebben bezocht, zegt deze dat therapie waarschijnlijk een betere oplossing is. Je gaat dus op aanraden van de dokter naar de fysiotherapeut. Deze geeft je massages die zeker niet prettig zijn. En na een paar minuten masseren zegt deze: 'ik weet niet wat er in jou rug zit, maar iets daar binnen zit zeker niet zoals het hoort te zitten. Laat toch nog maar een röntgen foto’s maken.'

Terug in het ziekenhuis

Je komt terug bij het ziekenhuis, en laat nog een keer foto’s maken. Een paar dag en later wordt je opgebeld. Ze hebben iets gevonden. Je komt bij het ziekenhuis, en de arts vraagt je om je boven lichaam even te ontkleden. Hij drukt wat op je rug, en vraagt waar het pijn doet. Hierna legt hij uit wat hij gevonden heeft. In je lichaam zit je ruggengraat. Deze loopt vanuit je nek, tot aan je stuitje. De ruggengraat bestaat uit verschillende delen. Deze delen worden wervels genoemd. Tussen deze wervels zit tussenweefsel. Dat noemen we kraakbeen. Door het kraakbeen tussen de wervels kun je je rug bewegen. Aan een aantal van de wervels zitten ribben vast. Ieder mens heeft 24 ribben, twaalf aan elke kant. Er zijn zeven paar echte ribben. Deze zitten verbonden aan het borstbeen. Dan zijn er drie paar ‘nep’ ribben. Deze zitten vast aan andere ribben en niet aan het borst been. En als laatste zijn er nog twee paar zwevende ribben. De ribben zijn een soort van kooi om de longen te beschermen. Alle ribben zitten op de zelfde manier vast aan de wervels. In de wervel zit een minuscuul oogje. Aan de rib zit een minuscuul haakje. Het haakje van de rib zit vast gehaakt in het oogje van de wervel. In principe kan deze verbinding niet loslaten. Maar door de val die je hebt gemaakt is dit helaas wel het geval. De onderste zwevende rib aan de linkerkant is los geraakt. Deze zit nu geheel vrij in je lichaam. Maar het volgende probleem is, dat deze rib niet meer verticaal in je lichaam zit, net als alle andere ribben. Maar door de klap is de rib schuin omhoog gaan staan.

Onderzoeken

Als het duidelijk is wat je probleem nu precies is, gaan de onderzoeken beginnen. Je zou denken dat hier, net als voor alle andere ontwrichtingen gewoon een oplossing voor is. Helaas is dit niet zo. Je bent de eerste in Nederland met dit probleem. Je gaat verschillende ziekenhuizen af, en krijgt verschillende oplossingen te horen. Ondertussen houdt de pijn nog steeds aan. De oplossingen van de verschillende artsen zijn soms wat vreemd, tot gewoon gevaarlijk. Ook zijn er genoeg artsen die je niet eens willen helpen. Het risico van een operatie op die plek met een onbekend probleem is te groot. Je behandelend arts in het ziekenhuis bij je in de buurt neemt weer contact met je op. Hij is naar een congres geweest in Italië. Helaas was daar ook niemand die dit probleem eerder gezien had. Als er nog steeds geen oplossing is, na navraag in Duitsland, begin je de moed op te geven. Wel is er in Duitsland een persoon gevonden met hetzelfde probleem. Helaas is deze man nu tachtig, en nooit geholpen aan het probleem. Je behandelende arts belt weer op. Je hebt nog een laatste kans. Het Erasmus ziekenhuis in Rotterdam. Als deze je niet kunnen helpen, dan zul je moeten leren leven met de pijn.

Tussen de onderzoeken door

Tussen de onderzoeken door, denk je na over de voorstellen van de verschillende artsen. Maar de oplossingen zijn vaak te gevaarlijk. Een voorbeeld is: ‘We boren door de rib heen. In het gat in de rib brengen we een schroef aan. Deze schroef zetten we dan weer vast in je ruggengraat.’ Het nadeel aan deze oplossing was, dat er ongeveer 20 % kans was dat het helemaal goed zou gaan. Maar dat er ook 20 % kans was, op verlamming vanaf je middel tot en met je benen. Ondertussen heb je wel een pijnbestrijdende oplossing gekregen. Het is maar tijdelijk, maar het werkt wel. Deze oplossing was de TENS. De TENS is een apparaatje dat door kleine stroomschokjes pijn wegneemt.

Rotterdam

In het ziekenhuis in Rotterdam, wordt je verwelkomd door drie chirurgen met een ander vakgebied. Een is kinderchirurg, een ander is longspecialist, en de laatste is ribspecialist. Dit onderzoek is direct al anders alle andere. Je mag op de behandelbank gaan liggen met je bovenlichaam ontkleed, net als altijd. Je gaat liggen en de arts begint aan je rug te voelen, om de juiste pijn plek te vinden. Dit is ook iets wat bij elk ziekenhuis gedaan werd. Telkens als dit gedaan werd voelde je een pijn scheut, maar nog niet op de juiste plek. Maar nu doet het zo veel pijn dat je het idee hebt dat je een stukje van het bed omhoog komt van de pijn. Dit was de eerste arts die de pijn plek zo duidelijk aan kon wijzen. Deze artsen zeggen dat ze je kunnen opereren met een minimaal risico. Ze weten niet zeker of dat de pijn weg zal zijn, maar ze willen hun best voor je doen. Je stemt hiermee in, en alles wordt geregeld.

Operatie

Eindelijk is het dan zo ver. Na ongeveer vier jaar pijn te hebben gehad wordt je geopereerd. De operatie zal zo’n anderhalf uur gaan duren, dit betekent een kleine ingreep. Je moet na de operatie nog een week in het ziekenhuis blijven. Als je weer naar huis mag, moet je nog minstens zes weken rust nemen, en je zult veel problemen krijgen met lopen en bukken. Je krijgt namelijk een snee van zo’n acht centimeter in je rug. Als je geopereerd bent mag je terug naar je kamer. De arts komt in de middag langs. Hij zegt:’nu snap ik waarom je zo ontzettende veel pijn hebt gehad. Een hele zenuw lag bekneld onder je rib.’ De ingreep was simpel geweest. Van de rib die los zat, is een stuk afgesneden. Dit is uit je lichaam gehaald, waardoor de zenuw niet meer bekneld is.

En nu?

Je herstel is voorspoedig gelopen. Je bent snel geheeld, en kon al erg snel weer kleine stukjes lopen. Langzaam kun je alles weer opbouwen. En nu ander half jaar later, is de pijn nog steeds weg. Je kunt alles wat een ander kan en bent er vooral veel sterker van geworden.

Dit artikel heb ik geschreven alsof iemand anders het heeft mee gemaakt. In de werkelijkheid ben ik deze persoon zelf. Ik vind het belangrijk dat er ergens op de wereld een stukje staat over dit probleem. Want al ben ik de enige die ze tot nu toe behandeld hebben met dit probleem, ik geloof niet dat er niemand anders op de wereld is, die dit heeft.