Omgaan met iemand met autisme: rustig aan en niet aanraken

Mls, 09-05-2015
Geachte meneer/mevrouw,

Met verdriet in mijn hart zou ik van u advies willen weten over het volgende. Mijn broer is autistisch en wordt uitgebuit door zwaar crimineel circuit. Hij zelf ziet niet in dat hij gebruikt wordt en lijdt er zowel geestelijk (zeer moe) als lichamelijk onder. Dit moet echt stoppen! Niemand van de familie wilt er mee bemoeien, maar dit kan niet langer doorgaan. Kunt u mij aub vertellen waar ik terecht kan? Is er een stichting voor autistische mensen die worden uitgebuit? Ik weet het niet meer.

Bij voorbaat dank Reactie infoteur, 11-05-2015
Kunt u niet de politie inschakelen als het hier om gaat? Zij willen vast helpen.

Autist, 23-09-2014
Rustig aan, oké, dat zie ik nog wel in. Maar niet aanraken is onnodig. Tenzij de individu aangeeft dat hij/zij/het er een probleem mee heeft, wat vaak wel te merken is. Reactie infoteur, 28-09-2014
Ik bedoel daar mee dat je niet zomaar iemand zou moeten aanraken. Dat geldt overigens voor alle mensen, want er zijn natuurlijk best heel veel mensen die het helemaal niet prettig vinden om zomaar aangeraakt te worden. Voor mensen met autisme geldt dat vaak nog meer (maar ook dat verschilt natuurlijk per individu).

Frank, 06-06-2013
Ik heb wel eens gehoord/gelezen dat autisten, goed zijn in computers observeren analyseren. En hoe zit het met de concentratie? hebben ze daar ook een plus in bepaalde richtingen? Zo ja of nee waarom lees ik er niets over? Reactie infoteur, 07-06-2013
In de special over autisme (die onderaan genoemd staat) staan veel meer artikelen over autisme en dus ook bijvoorbeeld dat mensen met autisme heel goed zijn in bepaalde zaken.

Margreet Boelen, 08-12-2011
Uit ons leven gegrepen, een lange adem hebben om je kind uit handen van politie en justitie te houden, zorgen dat je kind perspectief houdt, en niet door een onnodig strafblad reeks aan bekeuringen, meestal belediging van een ambtenaar in functie, buiten de maatschappij komt te staan waar niet fijne. wel criminele "vrienden" klaar staan hem op te vangen. Kwetsbaar het niet begrijpen, ook de bejegening van politie naar jeugd w.o PDDnossers. Ik kan er een boek over schrijven. Houd je bek dicht, … lelijkerd… id passen naar ze toe gooien… wegduwen. ja daar reageerd vooral een autist op, en dan begint alles weer opnieuw! Maar ook ervaring met een begripvolle politieman, die het dreigende conflict kan kantelen. Zelf aan de oxazepam om rust in geest en lichaam te houden, je wordt verscheurd wanneer je je kind leest, al die prikkels die hij niet kan plaatsen bij aanhouding (lich contact) verhoren, en dan kom je de bleeksnoet ophalen van bureau, begrijpt zijn verhaal, maar match niet met de normen en waarden en regels van de politie. Nu is hij ook nog eens puber, daarbij PDDnos maar bovenal een jongen die veel kan bereiken. Ik heb intensief contact met jeugdpolitie, maar het zal ook voor hen een omslag in denken en benaderingswijze moeten komen, hopelijk voor onze zoon niet te laat. Niet alle politiemensen kunnen dit, zeker wel enkelen die dit talent wel hebben, daarmee een hoop ellende kunnen voorkomen, want met oppakken en straffen leren zij niets, de vrees dat deze kinderen aversie creeren tegen politie is aanwezig. Politie weet dat enkele jongens/meiden aan deze stoornis lijden, want ze worden vaak wel herkend, zijn immers vaak betrokken bij incidenten, bekend in hun systeem, daar ligt onze hoop, ja ik help ook mee aan dit gegeven, met hart en ziel. Reactie infoteur, 08-12-2011
Het is inderdaad moeilijk om te zien hoe kinderen met deze aandoening (en volwassenen trouwens ook) verkeerd worden benaderd en dan helemaal de kluts kwijt zijn. Terwijl het ook anders kan. Gelukkig wordt er wel steeds meer aandacht voor gevraagd, maar dat is nog steeds veel te weinig en heel veel dienders herkennen autisme ook nog steeds niet is mijn idee.
Veel sterkte en we hopen op betere tijden en meer begrip en kennis over allerlei soorten autisme!

Nil, 24-06-2011
Het is niet per definitie zo dat autisten geen aanrakingen zouden kunnen verdragen. Dat is weer zo'n lekkere algemene cliche opvatting. Ikzelf, dertige jarige vrouw met Asperger, kan het bijvoorbeeld niet hebben als een vreemde mij ineens aanraakt. Maar de paniek die daardoor ontstaat blijft in mijzelf en is dus niet zichtbaar voor de ander. Met andere woorden, ik vind het niet fijn, maar dat zul je niet aan mij merken. Ik reageer voor de ander dus helemaal niet raar. Nuja, ik verstijf wel, maar dat schijnen de meeste mensen compleet niet door te hebben. Zo zie je maar dat 'gebrek aan empathie' niet alleen bij autisten voorkomt. De meeste autisten moeten juist al hun leven lang onemphatische opmerkingen van zogenaamde 'normale' mensen verdragen! Terugkomend op het aanraken: met mijn vriend ben ik juist extréém knuffelig en aanrakerig! Reactie infoteur, 24-06-2011
Heeft niets met clichéopvattingen te maken, het is algemeen bekend dat de meeste mensen met autisme het niet fijn vinden om aangeraakt te worden, op bepaalde plekken aangeraakt te worden of plotseling aangeraakt te worden (zoals jij dus al beschrijft). Dat jij in staat bent om het voor jezelf te houden is misschien mooi, maar misschien ook juist niet. Je vindt het dus blijkbaar wel heel vervelend, maar hebt "geleerd" om maar net te doen alsof. Mensen met klassiek autisme kunnen dat vaak minder goed. Overigens heb ik een vriend met Asperger en die wordt helemaal woest als mensen hem wel aanraken. En wie dat niet weet, krijgt een toorn over zich heen die zijn weerga niet kent. Hij is dan echt buiten zichzelf van woede.
Het is volgens mij goed om te weten dat er zoveel gradaties zijn, maar wel handig om niet zomaar iedereen aan te raken. Ik heb die neiging nog wel eens en heb wel geleerd daar voorzichtiger mee om te gaan sinds ik hem ken. En ik geloof graag dat mensen met autisme van alles moeten slikken van mensen die zogenaamd "normaal" zijn. Omgekeerd is dat echter ook wel vaak het geval. Heel veel mensen met autisme zijn bloedeerlijk en tja soms wordt dat niet altijd als even prettig ervaren. Elkaar respecteren is denk ik het grootste goed.
En dat de politie op de hoogte is van het feit dat er mensen zijn die door het lint KUNNEN gaan als ze worden aangeraakt is denk ik alleen maar goed. Dan kunnen ze daar ook rekening mee houden. Want voor een kapot fietslichtje iemand vermoorden (ik schrijf het nu even zwart/wit en zeg niet dat iemand dat doet) of een nacht in de cel moeten zitten is natuurlijk ook niet in proportie.
Verder dank voor je mooie aanvulling. Het is goed dat mensen hier ook hun eigen ervaringen weergeven dat kan alleen maar meer begrip onderling kweken.

Mv van de Bovenkamp, 12-06-2011
Mooi artikel, maar… het wordt heel moeilijk als je zelf heel sociaal/ spontaan / van geborgenheid houdt.als je een man hebt die autistisch is.
rustig aan… en niet aanraken?
Hoe zit dat dan als je als vrouw wel er behoefte aan hebt, om eens een arm om je heen te hebben of een hand, die je het gevoel geeft van vertrouwen en liefde?
Ik voel me vaak heel eenzaam, mijn man staat niet open voor begeleiding 2 van onze 4 kinderen zijn autistisch, de oudste zal er met goede begeleiding zolang we nog PGB mogen behouden (kromme regering!) zal dat ws wel goedkomen
weet je? waar gaat dit heen?
Alles wordt ingekort mensen met kinderen met ernstige beperking kunnen geen kant meer op! kinderen moeten maar naar een zorginstelling, weet je wel hoeveel dat kost?
Was er maar wat meer begrip voor Autistische mensen, want dan kun je heel ver komen, en hoeft het niet altijd te eindigen in scheiding ed.
Als vrouwen vind ik.dat je er voor 100% voor moet inzetten, hoe moeilijk en hoe eenzaam het vaak ook is.voor alle vrouwen / mannen die in het zelfde schuitje zitten, ook veel sterkte in alles Reactie infoteur, 12-06-2011
`Het is ook moeilijk, voor beide partijen. Degene met autisme begrijpt niet dat die behoefte aan die geborgenheid of die arm er is en kan dat niet spontaan doen, maar met afspraken maken misschien wel. Maar dan moet hij natuurlijk wel openstaan voor begeleiding. Als hij dat weigert wordt het natuurlijk voor u al een stuk moeilijker.
En ja de regering is momenteel heel slecht bezig om alle hulp in te trekken en pgb's zodanig in te korten dat er geen begeleiding meer mogelijk is. Heel naar allemaal.
Ik wens u sterkte en wijsheid in deze zaak, maar ook dat u uw eigen gevoelens niet aan de kant zet. Die zijn er tenslotte ook en die mogen er ook zijn. En ze mogen ook ingevuld worden.

Ano Niem, 30-03-2011
"Veel mensen met een storing in het autistisch spectrum doen schijnbaar niet onder voor mensen zonder de storing."

Schijnbaar, dus voor jou zijn ze wel degelijk minder waard dan 'gewone' mensen? Wat een conservatieve, achterhaalde houding. Reactie infoteur, 31-03-2011
Als je goed leest staat dat er helemaal niet, maar je moet daarvoor wel ook de volgende regel er bij betrekken.
De hele quote is: Het herkennen van autisme in een vluchtig contact is moeilijk. Veel mensen met een storing in het autistisch spectrum doen schijnbaar niet onder voor mensen zonder de storing. Pas in de wat intiemere contacten wordt duidelijk dat hun gedrag toch anders is.

Dit betekent dus geen waardeoordeel, in tegendeel. Schijnbaar betekent dat het op het eerste gezicht niet te zien is dat iemand daar aan lijdt. Net zoals je aan iemand met een hartkwaal dat niet kunt zien, maar je die misschien wel heel hard laat schrikken, terwijl dat heel gevaarlijk kan zijn. Er staat dus gewoon dat je aan iemand aan de buitenkant niet kunt zien dat hij aan een aandoening in het autistisch spectrum lijdt. Onder doen voor iemand is in deze niet bedoeld als een waardebepaling, want zo lees jij dit blijkbaar.
Mijn artikelen zijn er om te informeren, niet om aan te geven dat iemand minder waard zou zijn dan "gewone" mensen. Wat zijn gewone mensen overigens? Gewoon een kwestie van verkeerd lezen of de tekst al te letterlijk nemen.