Basaalcelcarcinoom; informatie over deze vorm van huidkanker

Indeling
- Wat is basaalcelcarcinoom?
- Hoe ontstaat een basaalcelcarcinoom?
- Wat zijn de risicofactoren voor een basaalcelcarcinoom?
- Wat zijn de symptomen van een basaalcelcarcinoom?
- Hoe wordt de diagnose basaalcelcarcinoom gesteld?
- Wat is de behandeling van een basaalcelcarcinoom?
- Wat is de prognose van een basaalcelcarcinoom?
Wat is basaalcelcarcinoom?
Basaalcelcarcinoom (ook basalioom of BCC genoemd) is een vorm van huidkanker die uitgaat van de onderste laag van de opperhuid, de basale cellen. Basaalcelcarcinoom is de meest voorkomende huidkanker (basaalcelcarcinoom vormt 80% van alle huidkankers). Het is niet precies duidelijk hoe vaak basaalcelcarcinoom onder de Nederlandse bevolking voorkomt per jaar, maar de schattingen liggen tussen de 25.000 en 30.000 nieuwe gevallen per jaar. Deze vorm van huidkanker zorgt slechts in 0,03% van de gevallen voor metastasen (uitzaaiingen) en wordt daarom gezien als een ongevaarlijke vorm van huidkanker. Basaalcelcarcinomen zijn het gevolg van DNA-schade, hierbij spelen zowel erfelijke factoren als gedurende het leven verworven DNA-schade een rol. De meeste basaalcelcarcinomen zijn het gevolg van schade veroorzaakt door blootstelling aan zonlicht.Basaalcelcarcinoom komt voornamelijk voor op het hoofd (70%) en dan met name op de neus Verder komen basaalcelcarcinomen ook voor op de romp (25%) en op de penis, vulva en perianale huid (gezamelijk 5%).
Hoe ontstaat een basaalcelcarcinoom?
Simpel gezegd is een basaalcelcarcinoom het gevolg van DNA-schade die leidt tot een fout in de celdeling van de basale cellen. Om dit proces iets beter uit te leggen volgt nu een ietwat ingewikkelder verhaal. Basaalcelcarcinomen kunnen ontstaan vanuit de basale cellen van de opperhuid (de epidermis) en de haarzakjes (haarfollikels). In deze basale cellen kan door een opeenstapeling van kleine DNA-beschadigingen de uiteindelijke cummulatieve schade leiden tot genmutaties. Hierdoor kan de basale cel uitgroeien tot een basaalcelcarcinoom. DNA-schade kan op veel manieren worden verkregen. Bij basaalcelcarcinoom speelt met name UV-licht geïnduceerde DNA-schade een grote rol. Dit leidt tot de vorming van thymine dimeren. Vaak worden deze DNA-fouten snel opgespoord en gerepareerd maar zoals gezegd is het de opeenstapeling van DNA-schade die ertoe leidt dat de cel uiteindelijk uitgroeit tot een vorm van huidkanker. Daarnaast is het zo dat zonlichtexpositie leidt tot een daling van de immuunrespons, hierdoor zouden de potentieel kwaadaardige cellen minder snel worden ontdekt en opgeruimd door het lichaam.Wat zijn de risicofactoren voor een basaalcelcarcinoom?
Zoals gezegd speelt met name zonlichtexpositie een grote rol bij het ontstaan van basaalcelcarcinoom. Uit onderzoek is gebleken dat zonverbranding in de jeugd bij uitstek een risicofactor is voor het ontstaan van een basaalcelcarcinoom. Het is dan ook niet verwonderlijk dat mensen met een licht huidtype een verhoogd risico hebben. Huidtype I (rossig haar, veel sproeten, lichte huid) en huidtype II (blond haar, blauwe ogen, lichte huid) vormen de grootste risicofactoren.Doordat basaalcelcarcinomen ontstaan door de opeenstapeling van DNA-schade is leeftijd ook een risicofactor, hoe ouder men wordt hoe meer kans er is dat er gedurende het leven DNA-schade is ontstaan. Met de vergrijzing neemt de incidentie van basaalcarcinomen dan ook toe de afgelopen jaren.
Er zijn ook andere risicofactoren die een bewezen rol spelen bij het ontstaan van basaalcelcarcinomen, maar deze spelen een veel kleinere rol. Enkele voorbeelden vormen blootstelling aan arseen, teer, straling, kolen en bepaalde vormen van industriële olie.
Wat zijn de symptomen van een basaalcelcarcinoom?
Een basaalcelcarcinoom presenteert zich vaak als een langzaam groeiende huidafwijking (meestal in de vorm van een bultje of een bolling) die niet uit zichzelf verdwijnt en die snel bloedt. Een basaalcelcarcinoom vertoont vaak een aantal van de volgende kenmerken:- Waxachtige verdikking van de huid, eventueel ingedeukt in het midden en met een opstaande rand
- Een parelmoerkleurig uiterlijk
- Zweervorming in het centrum van de huidafwijking
- Snel bloedend, met name na een relatief klein trauma
- Korstvorming
- Zichtbare bloedvaatjes (teleangiëctasieën)
- Langzame groei (0.5 cm in 1-2 jaar)
- Niet jeukend
- Niet pijnlijk