Dissociatieve identiteitsstoornis betoog
In 4 havo heb je een kans dat je voor het vak Nederlands onderzoek moet doen naar een onderwerp, ik heb voor het onderwerp Dissociatieve identiteitsstoornis gekozen en daar een betoog over gemaakt die ik graag wil delen. De stelling is: Dissociatieve identiteitsstoornis moet meer onder de aandacht gebracht worden.Wat is DIS?
Dissociatieve identiteitsstoornis, ook wel DIS genoemd, is een stoornis waarbij meerdere personen zich ontwikkelen in één persoon. Deze personen worden ook alters genoemd en zijn allemaal een eigen individu. Mensen met DIS zijn vaak vergeetachtig, omdat ze dingen niet hebben meegemaakt. Dit komt omdat een andere alter (persoonlijkheid) dingen heeft meegemaakt die de oorspronkelijke persoon niet heeft beleefd.Argumenten
Allereerst, als deze stoornis onder de aandacht wordt gebracht kan het mensen met DIS helpen. Mensen met DIS voelen zich vaak onbegrepen, ze vergeten veel dingen en omdat ze erge stemmingswisselingen hebben zullen ze ook weinig vrienden hebben. Door het onder de aandacht brengen van deze stoornis, zullen veel mensen weten wat DIS is. Als mensen ooit te maken krijgen met iemand die DIS heeft, zullen ze niet meteen denken: “Wat een raar persoon is dat, het ene moment zegt ze dit, het andere moment doet ze dat.” Mensen met DIS zullen zich begrepen voelen en krijgen er misschien wat vrienden bij.Ten tweede is het erg leerzaam voor de mensen die er oprecht geïnteresseerd in zijn. De meeste mensen zullen nog nooit van DIS gehoord hebben, ze weten vaak niet dat deze stoornis bestaat en weten daarom ook niet hoe ze ermee om moeten gaan. Iemand kan bijvoorbeeld heel wispelturig lijken, zodat je niet weet wat je aan iemand hebt, en je het gevoel krijgt die persoon niet kan vertrouwen. Als je weet dat DIS bestaat, krijgen meer mensen er begrip voor.
Desondanks kan het zijn dat sommige mensen met deze stoornis het niet prettig vinden als het onder de aandacht wordt gebracht. Vaak schamen deze mensen zich voor hun stoornis. In het dagelijkse leven hebben veel mensen ook niet door dat iemand DIS heeft. Mensen met DIS proberen hun stoornis op allerlei manier te verbergen, omdat ze bang zijn dat mensen hen raar vinden.
Als deze stoornis onder de aandacht wordt gebracht, kan het zo zijn dat deze mensen geen buitenshuize activiteiten meer doen omdat ze bang zijn dat mensen hun stoornis “ontdekken”. Dit kan negatieve gevolgen hebben, ze kunnen er depressief van worden en niets meer buitenshuis durven.
Toch vind ik het noodzakelijk dat DIS onder de aandacht wordt gebracht. Het kan wel zo zijn dat sommige mensen met DIS dit liever niet hebben, maar zodra mensen weten wat DIS is zullen deze mensen er meer begrip voor krijgen. Mensen met DIS schamen zich voor hun stoornis, maar wanneer andere mensen hun stoornis herkennen en er begrip voor tonen zullen ze zich begrepen voelen. Ook kunnen andere mensen de mensen met DIS proberen te helpen en te steunen. Ze kunnen rekening met deze persoon houden en een hulpverlener inschakelen in moeilijke situaties waar je geen raad mee weet.
