Levend bloed analyse; onzin of oplichterij?

Levend bloed analyse is een methode voor bloedanalyse die gebruik maakt van een donkerveld fase-contrast microscoop. De analist (meestal geen arts) maakt gebruik van vers afgenomen bloed waarin hij onder de microscoop, afwijkingen probeert te ontdekken. De meeste artsen noemen de test overigens onzin of zelfs oplichterij.

Wat is levend bloed analyse

Levend bloed analyse analisten beweren dat door gebruik te maken van vers bloed, men betere diagnostische resultaten kan krijgen dan in een laboratorium, waarbij cellen bestudeerd worden wanneer ze al dood en mogelijk misvormd zijn. Ze beweren dat men met levend bloed analyse, tekorten aan voedingsmiddelen, spijsverteringsstoornissen, problemen met zuurstoftransport en infecties als Lyme en Candida kan detecteren. Op basis van de resultaten van de test komt men vervolgens met een advies om bepaalde enzymen, vitamines en probiotica te gebruiken om van de aandoening te genezen. De validiteit van deze test wordt zeer sterk betwijfelt door artsen en andere medici. De methode kan dus worden ingedeeld onder het kopje “alternatieve geneeskunde”.

Betrouwbaarheid van levend bloed analyse

De geschiedenis van de levend bloed analyse gaat terug tot in de 19e eeuw toen de Duitse zoöloog Gunther Endelein onder zijn donker-veld microscoop allerlei levende organismes vond zie hij endobionten en symbionten noemde en ze beschouwde als de voorlopers van infectieuze eencelligen zoals bacteriën. Helaas voor Enderlein kon de medische wetenschap deze resultaten nooit repliceren. Een pilotstudie uit 2006 die dit alsnog probeerde kwam tot de conclusie dat; “Enderlein donker-veld analyse lastig te repliceren valt en dat de betrouwbaarheid van de diagnostische test zeer laag is.” In een ander Duits onderzoek uit 2005, waarbij van 110 kankerpatiënten bloed voor analyse werd afgenomen, bleken er slechts in 12 gevallen, kanker-gerelateerde kenmerken te worden gevonden met de levend bloed analyse test. De andere 98 patiënten met kanker werden dus met deze test gemist. Zodoende concludeerden de onderzoekers dat de test niet betrouwbaar was voor de diagnose van kanker. Ondanks het wetenschappelijke bewijs dat levend bloed analyse niet betrouwbaar is, beweren de aanhangers van deze test onder andere de volgende aandoeningen te kunnen diagnosticeren.:

• Candida (schimmel) in het bloed;
• Nier- en leverbelasting;
• Schade veroorzaakt door vrije radicalen;
• Hormonale afwijkingen;
• Gifstoffen in de armen;
• Allergieën;
• Slakken;
• Parasieten;
• Vervuiling door zware metalen;
• Ziekte van Lyme;
• Vitamine tekorten;
• Infecties in het bloed.

Oplichterij of onzin?

Bovenstaande lijst van diagnoses die gesteld kunnen worden is bijzonder opmerkelijk. Waar de reguliere wetenschap er bijvoorbeeld dagen over doet om de ziekte van Lyme te kunnen aantonen door middel van kweken, kan dit met levend bloed analyse binnen enkele minuten worden vastgesteld. Ook het aantonen van de aanwezigheid van schimmels in het bloed is erg opmerkelijk bij redelijk gezonde mensen. Normaal gesproken worden deze alleen gezien in het bloed van doodzieke patiënten. Artsen in ziekenhuizen krijgen regelmatig patiënten over de vloer die zich eerst hebben laten testen met een levend bloed analyse en te horen kregen dat hun vermoeidheid veroorzaakt werd door Lyme of Candida, (de twee "standaarddiagnoses" die men bijna altijd te horen krijgt na deze test). Echter bij deze patiënten bleek na medisch onderzoek de oorzaak te liggen bij een coronairvaststenose of een andere infectie die volledig gemist werd door de alternatieve bloedtest.

Kan bloedanalyse wel iets aantonen?

Visuele inspectie van het bloed is niet alleen maar kwakzalverij. Ook de reguliere geneeskunde haalt veel informatie uit het bestuderen van het bloedbeeld, echter zij kent ook de beperkingen van het alleen bestuderen van bloed. De aanwezigheid van hypochromatische kleine cellen is vaak een indicatie voor bloedarmoede en/of ijzertekort. Grote rode bloedcellen wijzen juist op een tekort aan vitamine B12 of foliumzuur. Bij alcoholisten kan men vaak sferocyten aantonen, enigszins langwerpig cellen die eigenlijk rond behoren te zijn. Ook wanneer patiënten bepaalde medicijnen nemen kan dit invloed hebben op de vorm van de rode bloedcellen. Door uitdroging of het gebruik van plaspillen gaan de erytrocyten eruit zien als een stekelige appel in plaats van een ronde bal. Zo zijn er nog enkele voorbeelden te vinden van hoe de geneeskunde gebruik maakt van bloeduitstrijkjes voor de diagnose van zieke patiënten. Wat de reguliere geneeskunde niet doet is allerlei onbetrouwbare diagnoses stellen, en vervolgens de patiënt een hoop peperdure voedingssupplementen aansmeren. Deze supplementen zijn dan uiteraard alleen verkrijgbaar bij de LBA analist zelf.

Conclusie van dit verhaal is, dat levend bloed analyse onzin verpakt in een pseudowetenschappelijk jasje is. Een kwalijke zaak wanneer dit over de rug gebeurt van zieke patiënten die wanhopig op zoek zijn naar een diagnose van hun klachten. Wanneer u denkt dat u ziek bent, bezoek dan een reguliere arts die op een betrouwbare manier tot een diagnose kan komen. Dit allemaal zonder daarbij ow portemonnee te plunderen!