Homeopatisch geneesmiddel: Silicea

‘Zwak’ is wellicht het beste woord om het belangrijkste kenmerk van Silicea-patiënten mee aan te geven. Bij een acute aandoening zie je vooral een verminderd geestelijk en lichamelijk uithoudingsvermogen, onverschillig of de betreffende persoon gewoonlijk heel actief of dat juist niet is.

Silicea, het chemische element kiezelzuur

Wanneer de Silicea-mens ziek is, raken de lichamelijke afweermechanismen erg verzwakt. Zijn symptomen ontwikkelen zich langzaam en niet al te heftig, hoewel hij uiteindelijk heel erg ziek kan worden.

Vaak zijn Silicea-patiënten in wezen heel intelligent en gevoelig, maar hun geest raakt snel vermoeid en wordt dan suf, sloom en verward. Hoewel ze moeite kunnen hebben met denken en zich concentreren, hebben ze de neiging te veel bezig te zijn met onbelangrijke details. Ze twijfelen aan hun capaciteiten hoewel ze, als ze zich ertoe zetten, meestal met succes een klus kunnen klaren.

De Siliceapatiënt is verlegen, wankelmoedig en meegaand. Hij zal niet gemakkelijk zijn eigen mening ten beste geven en dringt zich doorgaans niet aan anderen op. Hij is blij opgemerkt te worden zonder dat hij wordt gehoord.

Ondanks deze passiviteit kan hij echter heel koppig en prikkelbaar zijn. Hij wil met rust gelaten worden en trekt zich in zichzelf terug als hem iets wordt gevraagd wat hij niet wil doen. Hij raakt geïrriteerd door pogingen hem te troosten. Hoewel degene die Silicea nodig heeft nerveus en misschien wel ongedurig kan zijn, is hij niet echt angstig en ook niet bang voor innerlijke angsten.

Silicea-patiënten hebben weinig fysiek uithoudingsvermogen. Ze raken gemakkelijk vermoeid en hebben het nogal gauw koud. Hun handen en voeten worden koud en worden niet meer warm. Door buitenlucht en tocht verergert dat, en net als Hepar sulph. en Rhus tox. -patiënten, kunnen ook zij symptomen ontwikkelen als een enkel deel van het lichaam onbedekt is of afkoelt. Ontstoken delen zijn echter niet zo gevoelig voor kou als die bij Hepar sulph. -patiënten.

Het gebrek aan vitaliteit uit zich ook bij andere symptomen. Kleine wondjes raken snel geïnfecteerd en huidinfecties genezen slechts langzaam, waarbij eerder rode cystes zullen achterblijven dan dat de plek helemaal verdwijnt. Ook komt vaak obstipatie voor. Het lichaam heeft niet genoeg kracht de ontlasting volledig naar buiten te drijven en daardoor blijft er ontlasting in het rectum achter.

Nu volgen enkele specifieke kenmerken. Vaak komen er gezwollen lymfeklieren voor. Hevige transpiratie met name op de voeten, in de handen, op het hoofd en op de onderrug is ook heel kenmerkend. Silicea-kinderen transpireren heel typisch op de achterzijde van het hoofd en in de nek; het zweet heeft een zure geur. Deze kinderen kunnen ook braken nadat ze melk hebben gedronken, zelfs bij borst- voeding. Men kan het gevoel hebben alsof er een splinter of graatje in de keel is blijven steken. Ook nu weer lijkt dit heel sterk op Hepar sulph. -verschijnselen, maar Silicea-infecties zijn, hoewel pijnlijk, niet zo gevoelig bij het aanraken als die bij Hepar sulph.

Silicea-patiënten hebben vaak een afkeer van vlees en melk. Kinderen weigeren misschien de moedermelk. Hoewel koud eten en drinken de symptomen erger kunnen doen worden, heeft de patiënt vaak een afkeer van warm voedsel. Dorst zal vooral ‘s nachts toenemen.

Silicea-symptomen worden

• Erger: in koude buitenlucht, in de winter, bij vochtig weer, door bloot te liggen, koud te worden of door het onbedekt zijn van een enkel lichaamsdeel, door natte voeten, door koud eten of drinken, door op de pijnlijke zij te liggen, door onderdrukte transpiratie, door eten.
• Beter: door warmte.