Maak jezelf tot norm, en niet de prestaties van een ander

“Je moet het proberen”, zei Prem bij Goede Morgen Nederland. “Kinderen erkennen falen makkelijker. Ouders hebben daar meer moeite mee. Om het falen te erkennen.” En dat is ook zo. Kinderen gaan makkelijker met falen om, en proberen het een volgende keer weer. En naarmate kinderen ouder worden, doen ze meer ervaring op in het falen. Tegen de tijd dat je volwassen bent, heb je zoveel ervaring in het “falen”, dat je heel veel zult doen om dat te voorkomen. Inclusief de drastische oplossing van “niet proberen”. Terwijl falen HET moment is om te leren van jouw ervaringen, en om de manier waarop je handelt aan te passen.

Het vervelendste van falen, is dat het je motivatie wegneemt. Het wordt een regel op de “ik heb gefaald in” lijst. Ik heb gefaald in mijn rijbewijs in één keer halen, ik heb gefaald op school, ik heb gefaald in vul_maar_in_waarin_je_gefaald hebt. En de lijst wordt langer en langer… en de motivatie om door te blijven gaan wordt minder en minder.

Falen doen we allemaal wel eens. De vraag is alleen, hoe ga je er mee om?

Voel de pijn

En dan heb je gefaald, en dat doet zeer. Voel het maar. Het mag zeer doen, en je mag het voelen. Er is niets mis mee om te voelen wat je voelt. Ben je boos, kwaad, gekwetst, gefrustreerd, verdrietig of voel je je hulpeloos? Voel het maar, en geef het een plekje. Door het wegstoppen van deze gevoelens, en ze niet erkent, maak je jezelf op de lange duur ziek. Vroeg of laat komen de gedachtes weer boven, en vragen ze aandacht. Het is beter dat jij bepaalt wanneer je ze voelt, als dat ze de overhand nemen op een moment dat je het niet kunt gebruiken.

Koester jezelf

Tijdens de eerste heftige periode van voelen, koester jezelf. Ga sporten, versterk je familiebanden, zoek de mensen op die je leuk en aardig vinden. Lees een boek, besteed aandacht aan jezelf. Je bent gewond, en je hebt tijd nodig om te helen.

Laat het perfectionisme los

Niemand is perfect. Dus ook jij niet. Laat dat perfectionisme dan los, het levert alleen maar frustratie op, en het is nooit goed genoeg. Je hoeft niet de beste schaatser/loper/verkoper/baliemedewerker/chauffeur/student te zijn. Het is voldoende dat jij de beste schaatser/loper/verkoper/baliemedewerker/chauffeur/student bent die JIJ kunt zijn. Maak jezelf tot norm, en niet de prestaties van een ander.

Maak onderscheid

Maak onderscheid tussen verloren hebben, en een verliezer zijn. Je bent je ervaring niet. Ook Pelé heeft wel eens niet gescoord en een wedstrijd verloren. Toch wordt hij gezien als de grootste voetballer aller tijden.

Schrijf

Schrijf over je ervaring. En schrijf 3 keer…. 1 keer in de “ik” vorm, waarin je al jouw gevoelens en emoties beschrijft, 1 X alsof je het over de buurman hebt, en één keer objectief en zakelijk. Wat heb je gedaan, wat kon anders, wat kon beter. Wat ging wel goed, en waar zitten de aandachtspunten.

Maak een plan.

Neem je schrijfwerk erbij, en lees het rustig door. Maak nu een plan hoe je gaat handelen als je de volgende keer in een soortgelijke situatie komt. Wat zijn je zwakke plekken, en waar zitten je sterke kanten? Wat zou je moeten veranderen om succes te hebben? Hoe kun je van deze ervaring een succes maken?

En bovenal… Of je nu faalt of niet, je verdiend respect omdat je dingen doet, omdat je uitdagingen aandurft en aangaat. Respecteer jezelf.