Wat te doen tegen de beten van de Aoutats, oogstmijt

Muggensteken, vlooienbeten maar ook mijten kunnen huidirritatie veroorzaken. Wat te doen tegen de jeuk en een geïrriteerde huid door beten van de oogstmijt. Een vaak voorkomend probleem tijdens kampeervakanties. Voorkomen, maar hoe? Eenmaal gebeten en dan?

De beet van een Aoutat, oogstmijt, heeft vooral invloed op het humeur

Trombicula autumnalis

De oogstmijt ook wel de augustusmijt genoemd maakt geen schade aan het gazon maar beïnvloedt eerder het humeur van de personen die allergisch voor deze mijten zijn. We kunnen vaststellen dat ons humeur zwak is en niet opgewassen tegen een diertje dat volwassen slechts twee millimeter groot wordt. Het is vechten tegen een onzichtbaar fenomeen, daar dit mijtensoort niet groter dan twee millimeter wordt.

De boosdoener is de larve van 0,2 millimeter

• De mijt die, eenmaal volwassen, een afmeting heeft van twee millimeter en een rood behaard uiterlijk heeft, houdt net als vele mensen gedurende de zomermaanden van het grasveld, en wel bijvoorkeur schaduwrijke of vochtige plekken. Het vrouwtje legt minimaal vierhonderd eitjes in de grond, waaruit na twintig tot veertig dagen de larven geboren worden.
• Deze larven, die slechts 0,2 millimeter groot zijn, leven boven de grond en zijn de grote boosdoeners. Al kruipend langs een grasstengel wachten zij op het eerstvolgende warmbloedige dier dat langskomt, om zich te voeden met het lymfevocht van laatstgenoemde. De parasiterende periode op het desbetreffende dier is nooit langer dan twee of drie dagen. Zodra de larve voldoende weefselvocht tot zich genomen heeft, laat deze zich van zijn gastheer of gastvrouw vallen om zich vervolgens in de grond te verpoppen. De pop ontwikkelt zich op zijn beurt tot een volwassen oogstmijt. De gehele cyclus duurt vijftig tot zeventig dagen en de volwassen oogstmijt heeft een levensduur van tien maanden.

Symptomen

Met de beet brengt de larve een spijsverteringsvloeistof in de huid waardoor het weefsel oplost en zodoende opgezogen kan worden. Na enkele uren veroorzaken deze beten kleine, roodgekleurde knobbeltjes met een diameter van twee tot drie millimeter. Deze bultjes zijn omgeven door een iets lichter gekleurde cirkel. Zodra de larf zijn gastheer verlaat, begint de jeuk, die twee tot zeven dagen kan aanhouden.

Bestrijding en genezing

Na eenmaal de eerste beten geconstateerd te hebben is de beste remedie het nemen van een warm bad en de huid schoon te maken met een ontsmettende zeep om hiermee de overige larven te doden. Daarna dienen de plekken meerdere malen per dag ingesmeerd te worden met een zwavelhoudende crème.

Voorkomen
De beste manier om de beten van oogstmijten te voorkomen is het nemen van enkele voorzorgsmaatregelen. Het gras dient gemaaid te worden met laarzen aan. Ook het dragen van gesloten kleding, en dit geldt met name voor de benen, is doeltreffend, toegegeven dat dit soort maatregelen moeilijk te realiseren zijn tijdens een kampeervakantie. Zwavel in poedervorm, opgemengd met talk heeft een zeer gunstig effect. Dit mengsel kan op de huid, de kleding, het ondergoed en het beddengoed (slaapzakken) uitgestrooid worden. Lotions op alcoholbasis (kamferspiritus) kunnen verzachtend werken. Alleen bij een zeer grote concentratie aan beten is een bezoek aan een dokter nodig voor een antibiotica kuur.

Bestrijding in het grasveld

Bij een te grote overlast in tuinen is het mogelijk om het gras te behandelen met een acaricide. Leest eerst goed de gebruiksaanwijzing op de verpakking en overschrijdt nooit de dosering. Behandelt alleen de vochtige en schaduwrijke plekken. Na bestrijding is het aanbevolen om gedurende tien dagen niet op het gras te gaan liggen (dit geld ook voor huisdieren). Behandel alleen bij droog weer en op een kort gemaaid gazon.