Wat artsen u niet vertellen

De medische wereld zit vol gevaren en is minder wetenschappelijk dan zij zich voordoet. U loopt al risico zodra u een voet over de drempel van de spreekkamer van uw arts zet. De kans is groot dat u een behandeling krijgt waar geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor is, en die u ook niet geneest. Bijwerkingen krijgt u er gratis bij. Durft u nog naar een arts? Vast niet als u weet dat medisch research gespekt wordt door dezelfde industrie die de middelen op de markt brengt.

Medicijnen en techniek maar u blijft ziek

Alle onderzoeken en operatietechnieken ten spijt, het sterftecijfer onder borstkankerpatiënten gaat niet naar beneden. Ook het aantal hartaanvallen in de westerse wereld zakt niet, ondanks de 'noodzaak' van anti-cholesterolmiddelen, bloeddrukverlagers en laag-cholesteroldiëten. Ziekten zoals astma, artritis, diabetes en kanker, eigenlijk vrijwel alle chronische ziekten die we kennen, blijven in grote getale in ons midden, de veelvoud aan chemische preparaten en computergestuurde testapparatuur ten spijt. De statistieken laten nog veel meer treurigs zien: Komt u in het ziekenhuis te liggen, dan is de kans maar liefst een op zes dat u daar juist ligt vanwege een medische fout. De kans is even zo groot dat u tijdens uw verblijf letsel oploopt of zelfs het loodje legt. De helft komt voor rekening van de arts die u behandelt, de andere helft komt door ander personeel, bijv. verpleegkundigen.

Is preventie linke soep?

Om over de kwalijke gevolgen van preventief ingrijpen maar niet te spreken. Wie kent niet de schrijnende vaccinatie-gevallen die de media haalden doordat ze de 'veilige' en automatische prik met de dood moesten bekopen, of in minder erge gevallen een chronische aandoening opliepen? Het omstreden uitstrijkje is een ander verhaal. Gebleken is dat het sterftecijfer van baarmoederhalskanker er amper door daalt, maar wel is de ongelooflijke hoeveelheid vals positieve testuitslagen (vals alarm) een feit. Met alle overbodige behandelingen van dien. Daar komt bij dat dit type kanker niet de 'killer' onder de vrouwelijke kankers is, het is zelfs vrij zeldzaam.

Symptoombestrijding

Nutteloze voorschriften

Wist u dat een groot deel van de behandelmethoden van uw arts niet werkt, sterker nog, dat er nooit bewezen is dat het werkt en de veiligheid - vooral op de lange termijn - eveneens onbekend is? U leest het goed. Veruit de meeste medicijnen genezen niet, maar onderdrukken slechts de symptomen. Enkele wondermiddelen zijn er natuurlijk wel, t.w. insuline en antibiotica, maar ook daar liggen beperkingen. De kracht van antibiotica vermindert door het veelvuldige voorschrijven. Maar liefst 97% van de recepten voor antibiotica zijn volkomen nutteloos omdat de infectie viraal is.

Geen duidelijk bewijs voor effectiviteit

Veel ingezette behandelingen zijn niet gebaseerd op wetenschap, maar op bijgeloof, blinde vooroordelen, experimenten en probeersels. Behandelingen die we als normaal aanvaarden zijn ooit ingevoerd en algemeen toegepast zonder dat er ook maar een deugdelijk onderzoek was dat de effectieve werking aantoont of ook maar bewijst veilig te zijn. De 'golden standard' die medici ter hand nemen als enig wetenschappelijk bewijs voor de waarde van een medicijn of behandeling is 'dubbelblind', d.w.z. placebo-gecontroleerd getest. Hoewel er veelal geen enkel significant bewijs voor effectiviteit is en het middel toch maar op de markt wordt gebracht om nu eenmaal uit de kosten te komen, is het zelfs nog erger: Ondanks deze jaarlijks duizenden onderzoeken zijn er slechts zeer weinig behandelwijzen aan deze 'hoge' - of een andere - toetsing onderworpen. Meer: Placebo effect, de wetenschap voorbij

Wetenschap als godsdienst

De medische autoriteiten erkennen deze feiten openlijk. De New Scientist vertoonde op de cover dat tachtig procent van de tegenwoordig uitgevoerde procedures nooit fatsoenlijk is getest. Medicus en criticus Dr. R. Mendelsohn durfde het aan om de moderne geneeskunde te vergelijken met een kerkgenootschap, een godsdienst. In geen geval wetenschap of zelfs maar kunst, zo stond in zijn boek 'Confessions of a Medical Heretic' de legendarische tekst: 'Vraag enkel maar vaak genoeg 'waarom'? en dan komt u vanzelf aan bij de Scheiding des Geloofs. Uw arts zal zich verschansen achter het feit dat u onmogelijk iets kunt weten van al die wonderen die hij tot zijn beschikking heeft. Vertrouw mij nu maar.' Zolang medische behandelingen binnen hun straatje passen zullen artsen alle redelijke twijfel over de effectiviteit onder het tapijt schuiven. Want dat is precies wat een machtig geloof bewerkstelligt.

Vooronderstellingen en gebakken lucht

Er heerst een vooronderstelling van de positieve effecten van een bepaalde behandelwijze, of het nu 'bewezen' is of niet. Men gaat tot het uiterste om de invoer en toepassing van behandelingen cq medicijnen te bevorderen als het op het eerste gezicht iets lijkt te kunnen betekenen. Deze passie zie je bijvoorbeeld bij hormoonvervangende therapieën (HRT) waarbij verder onderzoek naar de veiligheid voor het gemak wordt opgeschort. Maar ten minste vijf onderzoeken laten zien dat dit met een aura van heilzaamheid behangen middel borstkanker veroorzaakt. De verstrekking gaat echter gewoon door.

Dit valt onder grove wetenschappelijke missers waar u als patiënt niets van merkt, tot u - als u nog geluk hebt - enkel de bijwerkingen van uw medicijn leest of bijwerkingen niet langer meer accepteert. Artsen willen ook tegemoet komen aan de wens van de patiënt. Zo is het gebleken dat het effect van chemo bij de bestrijding van kanker veel minder effectief is dan de artsen en wetenschappers u willen doen geloven. Chemo is in de meeste gevallen gebakken lucht, maar helemaal niets doen zou geen optie zijn. Het zou overeen komen met de ' moed opgeven'. Zware misselijkheid en haaruitval zijn de gevolgen, maar kwantiteit boven alles. En de patiënt denkt ten onrechte dat hij 'behandeld' wordt.

Verdraaiing van feiten

Uit een groot onderzoek van het Nederlands Kankerinstituut bleek dat alle pil slikkende vrouwen een verhoogd risico liepen op borstkanker. Omgekeerd is het nog veel verontrustender: 97 procent van de vrouwen onder de zesendertig die borstkanker ontwikkelden slikten lange of korte tijd de pil. Nu is het bizarre dat artsen de pil dertig jaar lang bejubelden als veiligst denkbare middel. Met de uitkomst van dit vijfde en waarschijnlijk best overtuigende onderzoek keken ze lelijk op hun neus. Het verband tussen de pil en kanker is niet iets wat zij en de hele industrie erachter konden 'gebruiken'. Het kon niet uitblijven, er volgde een nadere specificatie van de onderzoekers. Kanker zou enkel bij bepaalde subgroepen voorkomen. Vrouwen van achter in de dertig zouden de dans ontspringen, dus ineens was er goed nieuws: 'Onze bevindingen laten zien dat orale anticonceptie bij vrouwen die midden in hun vruchtbare levensfase zitten het risico op borstkanker niet ongunstig beïnvloedt.' Zo werd de zaak dusdanig verdraaid dat het zowel de fabrikanten, de artsen als de naar anticonceptie snakkende patiënten het beste uitkwam. Gegoochel met woorden, gegoochel met testuitslagen.

Als u het niet gebruikt dan...

Daarbij is er nog een ander merkwaardig fenomeen: Medici reduceren bijwerkingen en risico's door het risico van het niet gebruiken ervan zwaar te overdrijven. Door zwangerschap als een gevaar aan te duiden voelt de massa zich genoodzaakt zich hiertegen te 'beschermen'. Zo kun je volgens de medische autoriteiten beter het risico lopen om borstkanker, een beroerte of trombose te krijgen, dan een baby (hoe afschrikwekkend is dat eigenlijk?), of gewoon niet-hormonale middelen te gebruiken. Het opblazen van risico's van een aandoening of zelfs een normale toestand, in vergelijking met de risico's van het uitgevonden medicijn is iets wat regelmatig gebeurt. Maak ergens een dodelijke of vreselijke aangelegenheid van, en de risicovolle medicatie is opeens het perfecte antwoord. Omgekeerde logica vind je overal in de medische wereld. Het amalgaam-verhaal, bij iedereen wel bekend, krijgt steeds meer aandacht. Maar nog steeds wordt gedacht dat de chronische kwikvergiftiging in je mond verder wel 'veilig' is. Waarom? Omdat niet onomstotelijk is bewezen dat het niet zo is. Zo zijn we allemaal proefkonijn zonder het te beseffen.

Geen belang bij oplossing ziekten

Dubbele moraal, verdacht medisch research... hoe komt dit allemaal? Medisch onderzoek wordt voor het overgrote deel gefinancierd door diezelfde farmaceutische bedrijven die baat hebben bij positieve resultaten of resultaten die de concurrentie naar beneden halen. Salarissen van de onderzoekers worden vergoed, en tevens hebben ze de macht om te bepalen waar de gevonden onderzoeksuitslagen worden gepubliceerd, zelfs of ze eigenlijk wel openbaar moeten worden gemaakt. Want de doofpot is ook altijd nog een optie. Steeds moet men ook bedacht zijn op het feit dat fabrikanten van medicijnen helemaal geen belang hebben bij de oplossing van ziekten. Hun belang ligt bij het levenslange onderhoudsbehandelingen, zodat de pijp blijft roken. Het gevolg is dat belangrijke innovatie in de medische wetenschap dikwijls wordt afgewezen, terwijl medici zonder enige kritiek doorgaan met het voorschrijven van medicijnen die de waarde van een huismiddeltje amper overstijgen. Er is een tweedeling ontstaan, orthodox en alternatief.

Werking niet begrepen? Dan niet gepubliceerd...

Een voorbeeld van de manier waarop men met bewijs omgaat? Al drie wetenschappelijke onderzoeken inclusief de gouden standaard controle, het double blind systeem en de toepassing van placebo's, toonden aan dat een homeopathische behandeling van astma werkt. Desondanks wilde de leider van het onderzoek niets van zijn eigen gepubliceerde verslag weten. Hij verschuilde zich achter eventueel vals positieve uitslagen. Ook The Lancet, een vooraanstaand wetenschappelijk tijdschrift, weigerde de resultaten te openbaren.

Hun commentaar: 'Wat kan er nu absurder zijn dan het idee dat een stof therapeutisch actief is in zo’n sterke verdunning dat de patiënt er naar alle waarschijnlijkheid niet één enkele molecule van in het lichaam krijgt? Het hele verdunningsprincipe van de homeopathie is absurd. De reden voor enig therapeutisch effect moet daarom ergens anders liggen.’ In conclusie: de wetenschappelijke methode werkt alleen wanneer ze wordt gebruikt i.v.m. met zaken waar wij in geloven, maar naar het schijnt niet met dingen die we niet begrijpen of waar we het niet mee eens zijn. Zo werkt de huidige 'wetenschap', zie: De grenzen van de wetenschap

Wat artsen niet vertellen: Omkoping

Kan de arme arts dan niets beginnen? Nou, zo arm is ie niet. Bijscholen gebeurt wel, maar is nooit toereikend. Gaat de arts naar een medisch congres, dan kan hij ervan verzekerd zijn dat deze wordt gesponsord door een farmaceutisch bedrijf. Alle kosten worden vergoed, inclusief mooie cadeaus, snoepreisjes en geld van de fabrikant. Natuurlijk verwacht de fabrikant dan wel van de arts dat hij zijn medicijnen voorschrijft. Maar vaak moet de arts het enkel doen met wat de fabrikant over een nieuw medicijn schrijft. En dat dat een positief verhaal is mag duidelijk zijn. Een middel wordt vrijwel standaard de hemel ingeprezen, bijwerkingen worden weggewuifd of geminimaliseerd.

Lynne McTaggart, schrijfster van het werk 'Wat artsen je niet vertellen', legt het uit: 'We hebben de neiging alles wat een dokter voorschrijft - letterlijk - te slikken. Tot in het absurde toe. Het probleem is, dat artsen zichzelf ook te weinig afvragen wat wel of niet goed is. Tijdens hun opleiding wordt het hen afgeleerd vragen te stellen. Wie zich kritisch opstelt, wordt geridiculiseerd. Als er dan een mondige patiënt hun praktijk binnenstapt die van alles wil weten over de bijwerkingen van het voorgeschreven medicijn, dan voelt zo'n arts zich aangevallen.' De artsenopleiding lijkt qua patiëntenomgang dus vooral op een arrogantie-training.

Veel te grote banden met industrie

En artsen geven het nog toe ook. Volgens een neuroloog (AMC) laten artsen zich door de industrie overhalen om van nieuwe geneesmiddelen, die nauwelijks werken, te verklaren dat ze wel werken. De banden met de industrie zijn te groot om te ontkennen. Het College van Zorgverzekeraars (CVZ), dat de minister adviseert over het vergoeden van medicijnen, is bekend met het hele fenomeen. Een woordvoerder: 'Ik denk dat ruim twee derde van alle nieuwe geneesmiddelen niet veel toevoegt aan de bestaande medicijnen. Ons probleem is dat we over onvoldoende onafhankelijke informatie beschikken. We zouden geneesmiddelen moeten blijven volgen als ze op de markt zijn.'

Waakt u er dus voor als u straks medicijnen krijgt. Mogelijk zijn ze ooit in een grijs verleden goedgekeurd. Mogelijk nooit. Misschien bestond de testgroep uit een set mannen van rond de vijfendertig terwijl u veel jonger bent, of vrouw, of zwanger, of bejaard. Mogelijk is het middel veilig genoemd omdat het tegendeel nooit is bewezen. Sterker nog, nooit onderzocht. De kans is groot dat u het voorgeschreven krijgt omdat het anderen 'geholpen zou hebben' of 'zou kunnen werken'. Maar elk individu is anders en reageert ook anders. Ten slotte kan het ook nog zijn dat u het recept in handen heeft gekregen omdat een artsenbezoeker uw arts kon overtuigen van de 'werking'. Of die er nu is of niet. En dat bepaalt u uiteindelijk zelf.

'Dokters hebben een status die te vergelijken is met God. Er wordt zoveel vertrouwen in hun autoriteit gesteld. Wie anders krijgt het voor elkaar om wildvreemden zomaar uit de kleren te krijgen?' ~ Robert Mendelsohn

Lees verder

• Mythes over gezondheid ontmaskerd
• Second opinion, recht kan u redden!