Groeistuipjes bij baby's

Groeistuipjes: groeistuipen bij de baby. De meeste baby's vertonen dagelijks groeistuipjes: het onwillekeurig samentrekken van de spieren in het gezicht. Soms worden groeistuipjes verward met epilepsie. Ook wordt de benaming groeistuipen vaak gebruikt voor een groeispurt die baby;s doormaken, waardoor ze regeldagen krijgen. Hoe herken je echte groeistuipjes en wanneer is er meer aan de hand?

Wat zijn stuiptrekkingen?

Om te weten wat groeistuipjes zijn, is het handig om eerst te weten wat stuiptrekkingen zijn. Stuiptrekkingen zijn onwillekeurige samentrekkingen van de spieren. De meest bekende stuiptrekking is de slaapstuit, die optreedt tijdens het waken en slapen in. Armen of benen kunnen plots hevig bewegen, zonder dat men de spieren zelf heeft aangestuurd.

Groeistuipjes

Wanneer er sprake is van groeistuipjes, wordt hiermee bedoeld de onwillekeurige trekkingen van de spieren in het gezicht van een baby. Deze groeistuipjes komen gedurende de eerste levensmaanden geregeld voor. De oorzaak hiervoor is het niet geheel rijp zijn van het zenuwstelsel. Na enkele maanden verdwijnen deze groeistuipjes vanzelf. Te vroeg geboren baby's hebben meer last van groeistuipjes dan op tijd geboren baby's.

Groeistuipjes herkennen

Normale groeistuipjes zijn te herkennen aan de mondmotoriek: van lachen naar normaal tot boos kijken in een snel afwisselend tempo. Vaak wordt het lachen gezien als het bewust lachen, maar bij hele jonge baby's zijn dit groeistuipjes. Het wegrollen met de ogen is ook een groeistuip. Soms rollen de ogen zo ver weg, dat er alleen maar oogwit is te zien. Het naar adem happen is een groeistuip dat vaak eng uitziet, ouders kunnen er aardig door schrikken. Echter, is dit van korte duur: de baby haalt al snel weer normaal adem. Het wegzakken, waardoor de baby in slaap lijkt te vallen, komt ook voor. Dit moet echter niet verward worden met vermoeidheid die de baby heeft.

Wat zijn geen groeistuipjes?

Een baby die langdurig naar adem hapt, blauw van kleur wordt om de lippen of in het gezicht, gaat zweten en/of niet in staat is om te huilen, verkeert in ademnood. Ook het wegdraaien van de ogen waarbij de baby slap wordt, is een ongunstig teken. Het verkrampen van het gehele gezicht dat gepaard gaat met krachtige huilbuien, is vaak een teken van buikkrampjes of andere pijn. Baby's met bovenstaande gezichtsuitdrukkingen hebben op dat moment geen last van groeistuipjes, maar moeten nagekeken worden door de ouders of door een arts, afhankelijk van de ernst.

Echte groeistuipjes zijn onschadelijk voor de baby en kunnen in zijn geheel geen kwaad. Ze kunnen de ouders soms wel zorgen baren, vooral wanneer ze vaker voorkomen. Echter, na enkele maanden zullen de groeistuipjes vanzelf verdwijnen, meestal tussen de drie en zes maanden.

Huilen en groeistuipen

Het hebben van groeistuipjes wordt soms verward met de regeldagen. Deze regeldagen komen bij iedere baby voor en worden vaak ook groeistuipen genoemd. Tijdens de regeldagen is er sprake van een overgang bij de baby hij of zij wil meer voeding omdat het lichaam groeit. Een groeiend lichaam heeft steeds meer behoefte aan voedingsstoffen. De baby huilt tijdens deze regeldagen veel. Het krachtige huilen heeft echter niks met de groeistuipjes in het gezicht te maken. Over het algemeen merkt de baby zelf niet veel van groeistuipjes. Het zijn onwillekeurige spiertrekkingen. Een baby kan wel eens schrikken van zijn eigen groeistuipjes en zal dan zachtjes jammeren.

Groeistuipjes of epilepsie?

Soms worden groeistuipjes aangezien voor epilepsie, of wordt epilepsie niet herkend omdat men denkt dat de baby groeistuipjes heeft. Epilepsie bij jonge kinderen uit zich door spiertrekkingen rond de mond en spiertrekkingen van de oogleden. ook kunnen er slikbewegingen of kauwbewegingen worden gemaakt. De aanvallen kunnen meerdere malen per dag voorkomen en duren vaak heel kort. na enkele jaren groeien sommige kinderen hier overheen. Het is soms moeilijk om onderscheid tussen beiden te maken. Het verschil zit hem echter wel in de leeftijd: groeistuipjes verdwijnen na drie tot zes maanden, epilepsie blijft langer aanhouden of verergert. Bij twijfel hierover kan het beste een arts geraadpleegd worden.